Γινόμαστε μάρτυρες για ακόμη μιας δολοφονίας ενός δικού μας όμως ανθρώπου, του Μέλιου (Μενέλαου Μενελάου), από την εγκληματική καθοδηγημένη αμέλεια του πολιτικού απαρτχάιντ, στον βωμό του χρήματος και της απληστίας.
Έφυγε για το άπειρο, ακόμη ένας από εμάς, ο Μέλιος μας, ένας λεβέντης, ένα παλληκάρι, ένας συμπολίτης σάς, ένας συναθλητής , ένας προπονητής πυγμαχίας που πρόσφερε όσο μπορούσε και του επιτρεπόταν στον αθλητισμό της μοιραίας Κύπρου. Αστείρευτη η αγάπη του για την πυγμαχία από νεαρή ηλικία τον οδήγησε στα πρόσφατα χρόνια να καταφέρει να ανοίξει την δική του σχολή στο Τραχώνι της Λεμεσού. Πάλεψε όσο του επιτρεπόταν από το διαχρονικά διεφθαρμένο κατεστημένο της ομοσπονδίας της πυγμαχίας να πάρει αναγνώριση πράγμα που επιτεύχθηκε μετά που οι φωνές πλήθυναν μόλις πριν από μερικά χρονιά. Η μοίρα του δεν του επέτρεψε να το χαρεί και πολύ όμως τότε αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα έχασε τον γιο του, στο ανθός την νιότης του. Ένα γεγονός που όσοι ήμασταν κοντά του γνωρίζαμε ότι τον είχε ρήξη πολύ πίσω.
Ο αυθορμητισμός του, η απλότητα, το χαρακτηριστικό του γέλιο, είναι αυτά που περνούν από το μυαλό μου από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε έξω από μπαρ στην οδό Γλάστωνος, και μου έλεγες τα δικά σου. Πολέμιος της αδικίας του κατεστημένου, βασανισμένος χρόνια να μπει μέσα σε ένα ήρεμο μονοπάτι στη ζωή και όμως η αποξένωση της κοινωνίας που νοσεί τα τελευταία χρόνια δεν του επέτρεπαν να τα καταφέρει. Ο Γολγοθάς του δεν έμελλε να τελείωση όμως .
Αρχές Ιουλίου και για το μεροκάματο βρέθηκε ένα βραδύ σε μπαράκι οπού εμβολιασμένοι με τα safepass και χωρίς το τεστ , τον πλησίασαν στην είσοδο για να τους ελέγξει πριν περάσουν μέσα. Αυτή η σύντομη επαφή ήταν αρκετή για να του μεταδώσουν το κορονοϊό. Δεν τον ρώτησαν εάν μπορούσε να προστατευτεί αφού όσοι τον γνωρίζαμε έπασχε από μια ασθένεια που έπηζε το αίμα του και ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος σε θέματα υγείας. Όμως η εγκληματική οργάνωση είχε αλλά σχέδια και μερίμνησε να στείλει τους εκτελεστές της γιατί άπλα ήσουν ανυπότακτος και τους χαλούσες τα σχέδιά.
Ξέρετε όσο πικρή και αν είναι στο άκουσμά της η αλήθειά, οι εμβολιασμένοι έβαλαν τα εμβόλια για να προστατεύουν δήθεν μόνο το εαυτό τους, και κανένα άλλο, αδιαφορώντας σε ποιο θα μεταδώσουν αφού οι ίδιοι δήθεν σαν προστατευμένοι δεν ασθενούν, και το τονίζω ξανά, υποτίθεται!!! , αλλά και μεταδίδουν και σκοτώνουν, και ίδιοι πεθαίνουν.
« Έλα Μελιο μου, έμαθα τα νέα σου, πως είσαι ? » Σε ένα μήνυμα που σου έστειλα μόλις έμαθα ότι σε βάλανε στο νοσοκομείο στις 20 Ιουλίου και όμως δεν πήρα καμία ανταπόκριση. Αυτό προ έμελλε τον Γολγοθά που άρχισες να ανεβαίνεις, για την μεγάλη σταύρωση, εγκλωβισμένος πλέον στο διεφθαρμένο κατεστημένο της αμέλειας. Έκαναν δέκα ολόκληρες μέρες για να σε διασωληνώσουν μα ήτανε πολύ αργά γιατί αυτό που ονόμασαν σύγχρονη κατάρα , ο κορονοϊός, είχε προλάβει να σου δημιουργήσει ανεπανόρθωτη ζημιά στους πνεύμονες και που έφτασαν να σου καταστρέψουν μέχρι και το 80% τους.
Άντεξες σχεδόν τρεις ολόκληρους μήνες καθηλωμένος, σε καταστολή και στο έλεος της εμπάθειας του κρεματορίου της ΜΕΘ. Δεν παρέδωσε τα όπλα τόσο εύκολα, όμως η άνιση μάχη που έδινες όσο και αν τόσα χρόνια προετοιμαζόσουν για την μεγάλη μάχη δεν ήταν αρκετή να σε στέψει νικητή για ακόμη μια φορά στο ρινγκ της ζωής .
Ναι, το κράτος η πολιτεία για ακόμη μια φορά φανέρωσαν την ανεπάρκεια τους να βρίσκονται κοντά στους πολίτες όταν τους χρειάζονται και να τους σώζουν αντ’ αυτού τους «λυτρώνουν» από την Ζωή.
Αντίο φίλε….
