Στέλιος Κυριακίδης , Πρωταθλητής – Πατριώτης – Ανθρωπιστής

ΣΤEΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ  

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ

Βοστόνη 1946 – Νικητής με χρόνο 2:29:27

Ήταν η καλύτερη επίδοση στον κόσμο για το 1946 και Ευρωπαϊκό ρεκόρ

Πρωτοπόρος αθλητής

Πρώτος αθλητής μεγάλων αποστάσεων στον κόσμο :

1. Που προπονείτε με αλληλογραφία με τον προπονητή του – 1934/35/45 (Ο. Σιμιτσεκ, Ελλάδα-Κύπρος )
2. Που χρησιμοποιεί χρονόμετρο χειρός για τέμπο – 1934
3. Που κάνει διατάσεις για προθέρμανση – 1935
4. Που ακλουθεί ειδική δίαιτα – 1935
5. Που τρέχει για φιλανθρωπικό σκοπό (για την Ελλάδα) – Βοστόνη 1946
6. Που τρέχει για ειδικό σκοπό – Βοστόνη 1947 (για να μαζέψει χρήματα και αθλητικό υλικό, ώστε να μπορέσει να πάει η Ελληνική εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1948)
7. Πρώτος που κερδίζει την Βοστόνη χωρίς βορειοαμερικανικά χρώματα
8. Πρώτος μαραθωνοδρόμος που μπαίνει σε περιοδικό ΚΟΜΙΚ

Αριθμός 7

Ο αριθμός 7 ήταν ο αριθμός  της ζωής του – Είχε ύψος 1.72, κέρδισε στην Βοστόνη με το νούμερο 77, σε χρόνο 2:29:27, πέθανε το 1987 σε ηλικία 77. Το 1946 ήταν η  7^η φορά που ο μαραθώνιος  της  Βοστόνης μεταφέρθηκε από την 19^η Απριλίου στην 20^η . Ο αγώνας έγινε ημέρα Σάββατο 7^η μέρα της εβδομάδος. Ήταν ο 35^ος  νικητής του μαραθωνίου (5×7=35)

Στέλιος Κυριακίδης  – αθλητικές επιδόσεις και διακρίσεις

(Υπάρχουν και πολύ άλλοι διεθνείς και τοπικοί αγώνες  για τους οποίους δεν έχουμε στοιχεία)

(Πολλά Πανελλήνια ρεκόρ στα 5000μ, 10000μ και μαραθώνιο από 1933 έως 1946)

6 φορές στην καριέρα του έχει κερδίσει σε μεγάλους αγώνες 3-4 νίκες σε 3 η 4 ημέρες – 1500μ, 5000μ, 10000μ, 20000μ η μαραθώνιο και τις περισσότερες φορές με ρεκόρ, λεπτομερώς το 1934 – Παν Παφιακοί αγώνες 4 νίκες, 1934 – Παν Κύπριοι αγώνες 3 νίκες, 1935 Παν Κύπριοι αγώνες 4 νίκες, 1936 και 1937 Πανελλήνιοι αγώνες 3 νίκες και 1939 Παν Κύπριοι αγώνες 4 νίκες.

Ξεκινά προπονήσεις  τέλος 1931 αρχές του 1932 στην Λεμεσό και στην καριέρα του στέφετε :

Παν Κυπριωνικης : 13 φόρες

Πανελληνιονίκης : 12 φόρες στα 5000χιλ. 1934 (16’12”0), 1936 (15’45”0), 1937 (15’35”0), 1938 (15’46”5)

Στα 10000χιλ. 1934 (32’53”6), 1936 (32’52”4), 1937 (32’52”0), στο μαραθώνιο 1933 (3.06’05”), 1934 (2.49’42”), 1936 (3.06’30”) το 1939 (2.52’07”)

Βαλκανιονίκης : 1^ος , 6 φόρες στα 10000χιλ. το 1934 (33’49”2), 1936 (33’05”8), στον μαραθώνιο 1934 (2.49’42”), 1936 (2.49’10”), 1937 (2.57’22”), 2^ος , στα 10000χιλ. το 1937 (32’06”5), στον μαραθώνιο 1933 (3.03’05”), το 1938 (2.31’30”), 3^ος , στα10000χιλ. το 1939 (33’50.8”) και μαραθώνιο 1940 (2.46’43”)

Πρωτάθλημα Αγγλίας : στον μαραθώνιο 2^ος το 1935(3.03’20”) και 2^ος το 1937 (2.40’.06”)

Μαραθώνιος Βοστόνης :  το 1938 εγκαταλείπει από φουσκάλες στα πόδια, 1946 1^ος (2.29’27”) Ευρωπαϊκό  ρεκόρ και καλύτερη επίδοση στον κόσμο το 1946), το 1947 10^ος (2.39’13”)

Βοστόνη 15 μίλια Cathedral race :    το 1946, 5^ος (51’40”), το 1947, 4^ος

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 1946 Όσλο εγκαταλείπει από δυνατές κράμπες

Ολυμπιακοί αγώνες :, 1936 Βερολίνο 11^ος (2.43’20”), 1948 Λονδίνο 18^ος (2.49’00”)

Πολλά Παν Κύπρια και Πανελληνιά ρεκόρ : στα 1500, 5000, 10000, 20000, 30000 μέτρα, μαραθώνιο, την μια ώρα, 3 μίλια και 5 μίλια

Βαλκανικά ρεκόρ : στα 10000 και τον μαραθώνιο

Ευρωπαϊκό ρεκόρ : στον μαραθώνιο Βοστόνης 1946

Καλύτερη επίδοση στον κόσμο : στον μαραθώνιο της  Βοστόνης για το 1946

Κράτα το Πανελλήνιο ρεκόρ του μαραθωνίου για 34 χρόνια και 6 μήνες από τον Οκτώβριο του 1933 μέχρι τον Απρίλιο του 1968

Φωτογραφικο  υλικο

1946 Το χρυσό μετάλλιο της Βοστόνης – Βοστόνη πετώντας προς τη νίκη

Με την γυναίκα του την Ιφιγένεια και η υποδοχή 1946

1938 Βοστόνη, καινούργια παπούτσια και τα παπούτσια της Βοστόνης 1946

1934 το περίφημο χρονόμετρο του Κυριακίδη. Το επόμενο χρονόμετρο χειρός εμφανίζετε το 1982

1938 ο Κυριακίδης κάνει διατάσεις και μεγάλους διασκελισμούς, συμβουλές από τα βιβλία από Αγγλία για προπόνηση και δίαιτα. Πρωτοπόρα για την εποχή

Αλληλογραφία προπόνησης

1947 Το Comic βιβλίο στην Αμερική

Το 1946 τρέχει για την «Ελλάδα» και το 1947 τρέχει για ένα «ειδικό» σκοπό

Το 1947 με την δημοσιότητα που έδωσε  ο Στ. Κυριακίδης στη Αμερική με την επίσκεψι του 2 φορές στον Λευκό Οίκο 1946 και 1947, η Ελλάδα πήρε μια προκαταβολή από 400 εκατ. Δολάρια από την βοήθεια Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της 

1946 Βοστόνη, ο γιατρός  τον απορρίπτει

Ολυμπιακοί αγώνες Βερολίνο 1936 και Λονδίνο 1948

Μια από  τις πολλές εφημερίδες της εποχής

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ

(από το 1910 έως και το 1951)

Γεννήθηκε στις 4 Μάιου  1910 , στο χωριό Στατός της επαρχίας Πάφου, στην Κύπρο. 

Ο πατέρας του Ιωάννης  γεννημένος το 1869 και η μητέρα του Ελένη, το γένος Ηλία, ήταν αγρότες.

Ο Στατός, άδειος τώρα μετά τις κατολισθήσεις το 1964,  είναι ένα ορεινό χωριό σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρα, σε μια πανοραμική θέση  βλέποντας την Πάφο και την θάλασσα, και σε μία απόσταση περίπου 35 χιλιόμετρα από το Κτήμα (Πάφος).

Το σπίτι της οικογένειας στον Στατο, ήταν πέτρινο κτισμένο στο μέσο του χωριού, απέναντι από το καφενείο  του θειου του.  Το χωριό είχε περίπου 30 σπίτια. Το σπίτι είχε δυο δωμάτια επάνω, με την  κουζίνα και τον μαντρί για τα ζώα στο ισόγειο.

Ο Στέλιος ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά, τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι.

Γεννήθηκε 2 μήνες πρόωρα και ήταν πολύ αδύνατος.

Τα άλλα  αδέλφια του  ήταν ο Χρυσόστομος (1898), ο Δημήτρης, ο Ηλίας, και η Χαριθεα.

Ο Χρυσόστομος και  ο Δημήτρης γύρω στο 1934 μετακόμισαν στην Ελλάδα και εγκατασταθήκαν στην πόλι της Μεσσήνης στην Πελοπόννησο.

Η Χαριθεα είχε 10 παιδιά, ο Ηλίας 6 και ο Χρυσόστομος και ο Δημητράκης σύνολο 8 παιδιά και ο Στελιος 3. Μεγάλη οικογένεια

Όταν ήταν 5  χρόνων τρέχοντας έπεσε και χτύπησε στο μέτωπο. Για να σταματήσουν το αίμα πήραν τα κόπρανα  ζώου και τα έβαλαν επάνω στην πληγή. Το τραύμα αυτό άφησε σημάδι στο μέτωπο του.

Μικρό παιδί έκανε την απόσταση μέχρι την Πάφο αλλά και για να πάει στα άλλα γύρο χώρια συχνά, για δουλείες και θελήματα, περπατώντας και τρέχοντας.  Αυτό ήταν σύνηθες την εποχή εκείνη με όλα τα παιδιά. Του άρεσε η συνεχής κινήσει και το περπάτημα στο βουνό και αργότερα το κολύμπι, όταν πήγε αργότερα στην Λεμεσό.

Πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού (σε ένα δωμάτιο για 6 τάξεις) και το τελείωσε 14 χρονών.

Βοηθούσε τον πατέρα του με τα ζώα, κατσίκια, κότες, κουνέλια και πήγαινε το φαγητό στα χωράφια στον πατέρα του και τα αδέλφια του 2 με 4 χιλ. μακριά από το σπίτι.

Η Μάντισσα του χωριού, η Σοφία, όταν ήταν 2 χρόνων προέβλεψε βλέποντας την παλάμη του ότι θα κάνει κάτι πολύ μεγάλο στην ζωή του.

Το 1924 και σε ηλικία 14 χρονών και αφού είχε τελειώσει το Δημοτικό, ο πατέρας του τον έστειλε στην Λεμεσό να  δουλέψει, «για να βρει την τύχη του» και να βοηθήσει την οικογένεια οικονομικά. Ξεκίνησε αρχικά να δουλεύει στο φούρνο του θείου του Σωκράτη  Χαραλαμπους.

Όπως έλεγε και ο ίδιος, « ο πατέρας μου δεν μπορούσε να συντηρήσει όλη την οικογένεια, γιατί το χωριό ήταν φτωχό και η ζωή σκληρή  και έτσι αποφάσισαν  να με στείλουν στην Λεμεσό να δουλέψω για να στέλνω χρήματα στο σπίτι μου».

Η δουλεία στον φούρνο ήταν πολύ σκληρή και κουραστική για ένα νεαρό και μικρόσωμο παιδί και έτσι στο τέλος  του 1926, φεύγει και πιάνει δουλεία σε ένα εστιατόριο της Λεμεσού, πλένοντας τα πιάτα και τις κατσαρόλες. Επειδή ήταν όμως μικρός δεν τον άφηναν να σερβίρει τους πελάτες,  κάτι που ήταν το όνειρο του τότε. Τα χρήματα όμως πολύ λίγα.

Αλλάζει πάλι και πιάνει δουλειά στο παντοπωλείο του Κοντοπουλου για περίπου 3 χρόνια κάνοντας εξωτερικές δουλειές και πηγαίνοντας τις παραγγελίες στα σπίτια των πελατών, με το ποδήλατο. Σκληρή δουλειά, αρχισε να τον πονά η μέση του. Είχε όμως την ευκαιρία να γνωριστεί με τα Αγγλικά σπίτια και έτσι το 1929, πάει να δουλέψει για το Άγγλο γιατρό Cheverton, όπου και μαθαίνει Αγγλικά μαζί του. Εκεί κάνει όλες τις δουλείες στο σπίτι και τον κήπο, σαν υπηρέτης (House Boy).

Το 1931 αρχίζει και παίρνει ξαφνικά ύψος και τον πονούν τα γόνατα του και η μέση του.

Τον εξετάζει ο γιατρός Cheverton του εξηγεί τι συμβαίνει και του λέει ότι έχει καλή σωματική διάπλαση και χαμηλού παλμούς για να γίνει καλός δρομέας μεγάλων αποστάσεων. 

Ο Cheverton ήταν και αθλητής και ερασιτέχνης προπονητής έχοντας τρέξει και στην Κύπρο και στην Ελλάδα μεγάλες αποστάσεις. Έτσι αρχίζει να γυμνάζεται με την βοήθεια του Cheverton σαν  προπονητή, δειλά δειλά αργά τα βράδια, στην παραλία της Λεμεσού, για να μην τον δει ο κόσμος και τον πάρουν για «πελο» (τρελό).

Μένει στον Τσεβερτον πάνω από 2 χρόνια από τον Ιούνιο του 1929 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1931, όταν έφυγε ο Cheverton για την Αγγλία και πάει στο τέλος του 31 και αρχές του 1932 να δουλέψει σε ένα ξενοδοχείο στης Πλάτρες (στο βουνό Τρόοδος).

Όταν ο Τσεβερτον γύρισε στην Αγγλία για μετεκπαίδευση, του στέλνει 2 φανέλες και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και έτσι αρχίζει να γυμνάζατε πιο συστηματικά. Αυτό μας το λέει ο ίδιος ο Κυριακίδης στην συνέντευξη στο ΡΙΚ

Όταν ο Κυριακίδης ήταν στο Τρόοδος, ακούγοντας μια μέρα την συζήτηση μεταξύ κάτι νεαρών κοριτσιών, φανατικές οπαδούς του ΑΕΛ, να μιλούν για κάτι αγώνες του ΤΡΑΣΤ την άνοιξη του 1932, τους λέει ότι «το όνειρο μου είναι να γίνω αθλητής», λέγοντας τους ότι θα γραφτεί στον ΑΡΗ  και θα κερδίσει σε αγώνες.

Αυτές έβαλαν τα γέλια και άρχισαν να τον κοροϊδεύουν. Δεν στεναχωριέται όμως. 

Αφήνει να περάσουν οι αγώνες και μελετά τα αποτελέσματα των αθλητών και αρχίζει να προπονείται κρυφά βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, στο βουνό.

Τον Ιανουάριο του 1933 κατεβαίνει από το Τρόοδος για την Λεμεσό.

Βρίσκει δουλεία στο σπίτι των Greens (Chief judge) σαν «χάους μπόι» – υπηρέτης.

Ζητά  από τα αφεντικά του άδεια να προπονείται και του την δίνουν. Αρχίζει να τρέχει κοντά στο ποτάμι τα βράδια μετά την δουλεία. Όλοι τον κοίταζαν παράξενα και τον πείραζαν. Τον περνούσαν για τρελό.

Οι φίλοι του προσπαθούν να τον αποθαρρύνουν λέγοντας του, «ποιος έγινε αθλητής στο το χωριό σου, για να γίνεις και εσύ;» 

Μια βραδιά αργά, πηδά την μάντρα του γυμναστήριου του ΓΣΟ και αρχίζει να τρέχει γύρω-γύρω στον στίβο πετώντας πέτρες στο καπέλο του για να ξέρει πόσες στροφές έκανε.

Είχε κάνει 30 στροφές όταν  ο φύλακας του γυμναστηρίου τον βλέπει και τον ρωτά «τι κάνεις εδώ». Ο Στέλιος του άπαντα, «τρέχω». «και ποιος είσαι, και τι είναι αυτές εδώ οι πέτρες?». 

Ο Κυριακίδης του λέει ότι έχει κάνει 30 στροφές, ο φύλακας ξαφνιάζετε και  του λέει να έρθει την επομένη μέρα να τον δει ο προπονητής Παύλος Αγγελινιδης. Δεν πάει όμως αμέσως γιατί δεν μπορούσε να βρει τις κατάλληλες ώρες.

Το Φεβρουάριο του 1933 προκηρύσσονται οι Παν Κύπριοι αγώνες . Το διαβάζει στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ. Αποφασίζει να πάει στο γυμναστήριο του ΓΣΟ για πρώτη φορά ημέρα.

Η υποδοχή που του γίνετε από τους αθλητές , δεν ήταν και πολύ καλή. Του έλεγαν ότι δεν θα γίνει ποτέ καλός αθλητής. Τελικά τον προσέχει ο Παύλος Αγγελινιδης και ο βοηθός του ο Κος Τραβας, που του δείχνουν διάφορες ασκήσεις και άλλα μυστικά για το τρέξιμο.

Και έτσι αρχίζει να γυμνάζεται όλες τις ελεύθερες ώρες του. 

Έτσι αποφασίζει να λάβει μέρος στους Παν Κύπριους αγώνες από 20 έως 23 Απριλίου.

Όμως είκοσι μέρες πριν τους αγώνες χτυπά το πόδι του. Δεν το βάζει όμως κάτω. «Έστω και κουτσός θα λάβω μέρος και θα κερδίσω», έλεγε μέσα του.      

1933, 23-24 Σεπτεμβρίου  Προ Βαλκανικοί αγώνες. Αθήνα    10000 μ    34’34.4”    2ος      Η Κύπρος στέλνει 3 αθλητές για την πρόκριση των Βαλκανικών

1933, Οκτώβριος   Πανελλήνιοι Βαλκανικοί αγώνες Αθήνα    Μαραθώνιος 3.05.00 3.03’05”

24 δευτ. Πίσω από τον νικητή    1ος και

2ος  1ος στους Πανελληνίους και  2ος στους Βαλκανικούς. Ρεκορ Ελλάδος.  Και τα δυο

Πριν τους Παν Κύπριους αγώνες λαμβάνει μέρος σε αγώνες του ΓΣΟ και μπαίνει στην ομάδα του συλλόγου για τους Παν Κύπριους αγώνες. 

Ζητά άδεια από τους Green να λάβει μέρος στους Παν Κύπριους Αγώνες του ’33 στην Αμμόχωστο όπου κερδίζει στα 5000μ σε 17’28.0” και τα 10000 μ σε  37’26.0” .

Αυτοί είναι οι πρώτοι μεγάλοι αγώνες που λαμβάνει μέρος.

Έρχεται στην Ελλάδα να λάβει μέρος στους Πανελληνίους και Προ βαλκανικούς αγώνες  τον Σεπτέμβριο του 1933. Η Κύπρος στέλνει 3 αθλητές να λάβουν μέρος. Έρχεται 2ος στα 10000 μέτρα με χρόνο 34’34”, ο Βλάχος ήρθε πρώτος με 34’14” και τρίτος ο Νάνος.

Επίσης κερδίζει τον μαραθώνιο με νέο Ελληνικό ρεκόρ 3.05’.00” καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Σάρα στα 42.195 μ. που το είχε επιτύχει το 1932.

Σημειωτέων εδώ, ο Κυριακίδης θα κρατήσει το Ελληνικό ρεκόρ του μαραθωνίου μέχρι τις  6 Απριλίου του 1968 όταν το κατέρριψε ο Δημήτρης Βουρος, δηλαδή 34 χρόνια και 6 μήνες, ίσως από το μεγαλύτερο διάστημα εθνικού ρεκόρ στον κόσμο.

Στους Βαλκάνιους αγώνες στη Αθήνα λίγο αργότερα την ιδία χρονιά έρχεται  2ος στον μαραθώνιο με 3.03’05” 24 δεύτερα πίσω από τον νικητή, και πάλι ρεκόρ Ελλάδος.   

Γυρνά στην Κύπρο αλλά κρατά επαφή με αλληλογραφία με το Simitsek σχετικά με την μέθοδο της προπόνησης του. Γυμνάζεται τον χειμώνα του 1933 και 1934 στο γυμναστήριο του ΓΣΖ στην Λάρνακα και επισκέπτεται και το χωριό του συχνά.

Στις  11 Μαρτίου λαμβάνει μέρος στους Παν Παφιακους αγώνες με την ομάδα του Στατου.

Και κερδίζει  σε 3 ήμερες 4 αγωνίσματα. Την 1η ήμερα στην Πάφο τα 800μ σε 2’11”00, και τα 400μ σε 59.8’, την 2^η ήμερα τα 1500μ σε 4’52.0” στην Γεροσκηπου και  την 3^η ημέρα τα 5000μ σε 17’30”00 στον Στατο

Το 1934, λαμβάνει μέρος στους Παν Κύπριους Αγώνες (Απρίλιος  1934) όπου σε τρις από της 4 ημέρες των αγώνων κερδίζει τα 1500μ σε 4’21”, τα 5000μ σε 16’20”, 10000μ σε 34’47” και τα 20000μ σε 1ω 11’9.4”

Στους αγώνες είναι παρών και ο Σιμιτσεκ 24 χρονών τότε που έχει πάει στην Κύπρο για να προπονήσει τους Κύπριους αθλητές και παρακολουθεί τους αγώνες και βλέπει και τον Κυριακίδη. Εντυπωσιάζετε και του λέει να πάει στην Αθήνα για να τρέξει στο Πανελλήνιο  πρωτάθλημα.

Λίγο αργότερα κερδίζει στους  Πανελλήνιους Αγώνες στην Αθήνα, τα 5000μ και τα 10000 μέτρα σε 16’12” και σε 34’53” αντίστοιχα.

Στην Κύπρο αγοράζει το πρώτο του μεταχειρισμένο χρονόμετρο χεριού (πρωτοποριακό για την εποχή για δρομείς μεγάλων αποστάσεων) και τρέχει πάντα με βάση το χρονόμετρο.  (πρώτος αθλητής που ακόλουθη αυτήν την μέθοδο στον κόσμο).

Ο Κυριακίδης έχει πολύ δυνατή θέληση και βλέπει μακριά. Αυτά τα προσόντα θα κυριαρχήσουν σε όλη του την ζωή. 

Στους πανελλήνιους αγώνες του 1934 έρχεται στην Αθήνα με “πάσο” και κερδίζει τα 5000μ σε 16’12” και τα 10000μ σε 34’53”. Γυρνά αμέσως στην Κύπρο για να βγάλει διαβατήριο.

Σε ένα άρθρο σε εφημερίδα λέει ότι «πολύ Ελληνες προπονητές σωματίων επεμβαίνουν στα καθήκοντα του Σιμιτσεκ και χαλούν τους αθλητές». Αυτό όντως ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα εκείνη την εποχή, όταν μη πεπειραμένοι προπονητές των μεγάλων συλλόγων, έφερναν πολλά εμπόδια στον νεαρό Ούγγρο επαγγελματία ομοσπονδιακό προπονητή, που ήταν από  την πολύ μεγάλη σχολή προπονητών της Ουγγαρίας και με μεταπτυχιακό στο Βερολίνο, γιατί όλοι ήθελαν να αναλάβουν την Εθνική ομάδα.

Ο Κυριακίδης επειδή ανήκε στο ΓΣΟ, δεν χρειαζόταν να ακολουθήσει αυτήν την τακτική επειδή  το ΓΣΟ δεν είχε προπονητή στην Ελλάδα και επίσης μπορούσε να συνεννοηθεί κατευθείαν με τον Σιμιτσεκ στα Αγγλικά. Επειδή δε ήταν και υπάκουος, και καλό παιδί, η σχέση τους ήταν πολύ κοντινή, γιατί σαν συνομήλικοι έγιναν φίλοι, αλλά μια φιλία με σεβασμό από την μεριά του Στέλιου λόγο τις μόρφωσης του Σιμιτσεκ.

Το 1934 πηγαίνοντας στους Βαλκανικούς αγώνες προς Ζάγκρεμπ.

Ταξιδεύουν με την  «ταχεία», το τρένο της εποχής. Επειδή είναι ο μικρότερος στην ηλικία οι συναθλητές του, ο Μαντικας και ο Γεωργακόπουλος, «τα πειραχτήρια» τον πειράζουν λέγοντας του  «Στέλιο πες αλεύρι, ο Γκαλ σε γυρεύει».  Ο Ρουμάνος Γκαλ ήταν το φαβορί για τον μαραθώνιο.

Στις 26 Αυγούστου τρέχει και έρχεται πρώτος στα 10000μ με χρόνο 33’49.2” που είναι νέο βαλκανικό ρεκόρ. Αντίπαλοι του ήταν ο Αρβανίτης 2ος , ο Μανεα από Ρουμανία και ο Μπρουτσαν, από Γιουγκοσλαβία.

Με τον Αρβανίτη καταφέρνουν με πολλά ντεμαραζ, να πάρουν το 1-2 και 11 βαθμούς για την Ελλάδα.

Το πρωί πριν τα 10000μ πήγαν ορισμένοι αθλητές για βόλτα στο πάρκο «εσπλαναντ» του Ζάγκρεμπ . Εκεί οι Γιουγκοσλάβοι τους πειράζουν συνεχώς.

Για τον μαραθώνιο ο Σιμιτσεκ, ο «δάσκαλος και πατέρας» του, τον συμβουλεύει να τρέξει έξυπνα με προκαθορισμένο σχέδιο και χρόνο και να μην κυνηγήσει τους αντίπαλους του άτσαλα στην αρχή.

Πριν τον μαραθώνιο ελέγχει μαζί με το Σιμιτσεκ την διαδρομή με το αυτοκίνητο της Ελληνικής πρεσβείας και δοκιμάζει διάφορους βηματισμούς με το χρονόμετρο.

Στις 2 Σεπτεμβρίου στην κούρσα του μαραθώνιου ξεκινούν γρήγορα οι Σέρβοι για να τον παρασύρουν, αλλά δεν ακόλουθη. Τρέχει με το χρονόμετρο, το σχέδιο  και όχι με τους αθλητές .

Στα μέσα της διαδρομής είναι πίσω 500 μέτρα. Στο 23ο χιλ. μπαίνει μπροστά με ρυθμό 4 λεπτά το χιλιόμετρο. Περνά τα 30 χιλ. σε 2 ώρες.

Ο Κυριακίδης κερδίζει,  τον Βαλκανικό μαραθώνιο σε 2.49’31’’ καταρρίπτοντας και το ρεκόρ του Σπύρου Λούη που ήταν 2ω55’00’’. Ο Λούης βεβαία είχε τρέξει μόνο  40χιλ.

Ο ρυθμούς του Στέλιου ήταν  κοντά στα 4 λεπτά το χιλιόμετρο και τα τελευταία 2 χιλιόμετρα τα τρέχει με ρυθμό 3 λεπτά το χιλιόμετρο.

Ο  χρόνος αυτός  ήταν ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπης την εποχή εκείνη.

Αντίπαλοι του ήταν ο Γκαλ από Ρουμανία, ο Σπορν, Σταρμαν, Μπελλας, Κορρεν, Τσεζλακ  και άλλοι δυο από Γιουγκοσλαβία, ο Αναστασιάδης από Αλβανία και  μερικοί άλλοι.

Ο καιρός ήταν πολύ κρύος με σύννεφα έτοιμος για βροχή.

Μετά τον τερματισμό είναι πολύ συγκινημένος και τον σηκώνουν οι συναθλητές  του στους ώμους τους.  Υπάρχουν πολλά άρθρα και φωτογραφίες στις εφημερίδες της εποχής  

Δημιουργείται ένα συμβάν με την σκυταλοδρομία στο στάδιο. Οι Γιουγκοσλάβοι είναι επιθετικοί.

Τελικά η Ελλάς είναι ο νικητής της διοργάνωσης.

Αρχηγοί της ομάδος είναι ο Κος Καραμπατης και ο Κος Ρινιπουλος που ήταν και ο πρόεδρος ΣΕΓΑΣ.  Μετά τους αγώνες δίδετε εορταστικό γεύμα στους νικητές από τον Έλληνα πρέσβη Κο Μελά.

Όταν οι νικητές έφτασαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας, τους περιμένει πολύ μεγάλο πλήθος Αθηναίων φιλάθλων να τους καλωσορίσουν. Γίνονται Μεγάλοι πανηγυρισμοί.

Γυρνώντας στην Αθήνα ο Κυριακίδης συναντά το Σπύρο Λούη στο Μαρούσι, όπου ο γηραιός πλέον Λούης τον αγκαλιάζει και τον φιλά.

Πιάνει προσωρινή δουλεία στον δήμο της Αθηνάς, με μισθό 3000 δραχμές το μήνα, λίγα για την εποχή. Από τον μισθό του έστελνε 500 δραχ. τον μήνα στον πατέρα του.

Ο Κυριακίδης διαμένει σε δωμάτιο στα αποδυτήρια του σταδίου, όπου οι  συνθήκες ήταν μέτριες προς κακές, ενώ στο δε διπλανό δωμάτιο έμενε ο Σιμιτσεκ .

Στις 7 και 8 Οκτωβρίου 1934 γίνονται οι Έλλην-Ουγγρικοί αγώνες. Ο Καλαμπους ήταν τότε ο μεγάλος δρομέας  της εποχές. Ο  Κυριακίδης τρέχει και τον κερδίζει τα 30χιλ. με ρεκόρ σε 1.56’35”

Είναι όμως πολύ απογοητευμένος από την Ελληνική φιλοξενία στα δωμάτια του Σταδίου και τα ψέματα για μόνιμη δουλεία και γυρνά στην Κύπρο στο τέλος του χρόνου.

Την 1^η Ιανουαρίου 1935 πιάνει δουλεία στον Δήμο της Λεμεσού σαν κλητήρας από έως τέλος Φεβρουαρίου 1936.

Παρ όλο που μένει στην Κύπρο, έχει την άδεια και την δυνατότητα να έρχεται στην Ελλάδα για να λάβει μέρος σε αγώνες

Στις 25 Μαρτίου 1935, στην Αθήνα κερδίζει μια κούρσα 20000μ σε 1.10’22” που ήταν  Πανελλήνιο ρεκόρ

Στις 2-5 Μαΐου 1935 , στους Παν Κύπριους αγώνες  στην Λευκωσία, κερδίζει την 1^η μέρα τα 10000μ σε 35’25.0”, την 2^η τα 5000μ σε 16’02”00 που είναι Ρεκόρ Κύπρου, την 3^η ημέρα στα 1500μ σε 4’17.8”, είναι 2ος  και την 4^η ημέρα στα 20000μ είναι πρώτος με 1.08’06”          

Τον Ιούνιο στους Πανελλήνιους αγώνες κερδίζει 3 αγωνίσματα. Τα 5000μ σε 15’45”, ρεκόρ Ελλάδος, τα 10000μ με 32’52.4” και αυτό ήταν ρεκόρ Ελλάδος καθώς και τον μαραθώνιο σε  3.06’30”            

Πηγαίνει στην Αγγλία στις 15 Ιουλίου, τρις εβδομάδες πριν τους αγώνες του Αγγλικού πρωταθλήματος ΑΑΑ, που όμως είναι ανοιχτοί αγώνες για όλους, όπου  αθλητές πάνω από 10 χώρες λαμβάνουν μέρος.     

Λαμβάνει μέρος στον μαραθώνιο στους αγώνες αυτούς και έρχεται 2ος μεταξύ των 39 από τους καλύτερους αθλητές της εποχής, πίσω από τον Νοrris σε  3.03’29”. Τερματίζουν μόνο 4 δρομεις λόγω ζεστής και υψηλής υγρασίας 

Η Αγγλία του ζητά να τρέξει τον επόμενο χρόνο, με τα χρώματα της στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Ο Κυριακίδης το σκέπτεται λόγω της κακής συμπεριφοράς και εμπειρίας που είχε στην Ελλάδα. Και αρχίζει αλληλογραφία μαζί τους.

Στο Λονδίνο αγοράζει μια φωτογραφική μηχανή ΚΟDAK και ένα κάλο χρονόμετρο χεριού, αντικαθιστώντας το παλιό χρονόμετρο που είχε.

Κυριακίδης επίσης πρόσεχε πολύ την διατροφή του και είχε ιδικό διαιτολόγιο πάντα. Μάλιστα στις εφημερίδες της εποχής θα βρείτε  αναφορές ότι όταν πήγαιναν να τρέξουν μαραθώνιο στην Ελλάδα, την ημέρα πριν τον αγώνα που έφταναν στον Μαραθώνα  όλοι οι Έλληνες αθλητές πήγαιναν στην ταβέρνα να φάνε «εκτός από τον Κυριακίδη που έτρωγε  κάτω από τις ελιές το ήδη προετοιμασμένο φαγητό του»

Αγόρασε δε στο Λονδίνο και δυο βιβλία του οίκου WEBSTER, για την τεχνική της προπόνησης και για δίαιτα όπου μαθαίνει και αρχίζει ασκήσεις όπως διατάσεις και μεγάλους διασκελισμούς στην προθέρμανση.

Στις 1 και 2 Σεπτεμβρίου 1935, σε αγώνες του Αμιάντου έρχεται πρώτος στο 1 μίλι και στα 5000μ σε 15’31.5” που όταν ρεκόρ Ελλάδος. Σε αυτούς τούς αγώνες έλαβαν μέρος και Αγγλοι αθλητές                        

Στις 20 Σεπτεμβρίου στους Προ βαλκανικούς αγώνες κερδίζει τα 10000μ σε 32’28” που ήταν  Ρεκόρ Ελλάδος

Στου Βαλκανικούς αγώνες στην Κωνσταντινούπολη, οι Γιουγκοσλάβοι έκαναν ένσταση ότι δεν είναι Έλληνας αλλά είναι Άγγλος λόγο του διαβατηρίου του και δεν τον δέχονται να τρέξει για την Ελλάδα, Δυστυχώς το ΣΕΓΑΣ το δέχεται.

Τον αφήνουν όμως να ξεκινήσει 2 λεπτά μετά την εκκίνηση, άνευ συναγωνισμού, και τελικά τερματίζει 2ος σε 3.08’07”, και μόνο 27 δευτ. πίσω από τον νικητή που ήταν ο Ρουμάνος Γκαλ.  

Τον Νοέμβριο του 1935, στην Ελλάδα κερδίζει έναν αγώνα της 1ας ώρας όπου διανύει  17430μ., που ήταν Ρεκόρ Ελλάδος. Στους δε Πανελλήνιους αγώνες του 1935 έρχεται 1ος στον Μαραθώνιο σε 3.06.03”         

Το 1936, στις 7 Ιουνίου στους Πανελλήνιοι αγώνες  κερδίζει τον Μαραθώνιο σε 3.06’30”   , τα 10000μ σε 32’52.4” και τα 5000μ σε 15’45.0”       . Τρις πρώτες νίκες

Λαμβάνει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στο μαραθώνιο στις  9.8.1936.

Στους αγώνες αυτούς ήταν και αρχηγός της Ελληνικής ομάδος στίβου, όπου έρχεται 11ος  σε 2.43.20.8/10 σε μια δύσκολη κούρσα όπου το 1/3 των αθλητών δεν τερμάτισαν στον αγώνα. Κελλυ έρχεται 18ος. Ο χρόνος ήταν ρεκόρ Ελλάδος

Συναντιέται με τον Κελλυ για πρώτη φορά και ο Κελλυ τον προσκαλεί να τρέξει στην Βοστόνη.    

Το 1936 η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ προσφέρει μια χάλκινη περικεφαλαία αρχαίου Έλληνα στρατιώτη στη οργανωτικοί επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων , για να δοθεί στον νικητή του μαραθωνίου και ο Κυριακίδης σαν αρχηγός της ομάδος την παραδίδει στους οργανωτες. Στην στέψη του νικητή του μαραθωνίου η περικεφαλαία δεν εδόθη στον νικητή Κορεάτη Σον Κη Τσουνκγ (ο οποίος έτρεχε με τα χρώματα της Ιαπωνίας).

Καπια στιγμή το 60 ο Κυριακίδης αναφέρει το γεγονός στην Γερμανική ομοσπονδία και μερικά χρόνια αργότερα βρίσκετε η περικεφαλαία και σε ειδική τελετή στη Γερμανία παραδίδετε στον Σον. Ο Σον γίνετε φίλος με τον Στέλιο, και του στέλνει ευχητήριο κάρτα κάθε Χριστούγεννα.

Η περικεφαλαία βρίσκετε σήμερα στο Ολυμπιακό μουσείο στην Σεούλ

Στις 20 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα κερδίζει μια κούρσα 10000μ σε χρόνο 32’28”.0      

Το 1936, στις 6 Οκτωβρίου στους προ βαλκανικούς αγώνες κερδίζει και καταρρίπτει τρία ρεκόρ τα 5 μιλιά (26’07”.4), τα 10 χιλ. (32’28”), και την μια ώρα (9203μ) και κερδίζει και τα 5000μ με 15’57”.2

Στους Βαλκανικούς αγώνες της Αθήνας τον Οκτώβριο του 1936, έρχεται 1ος στο μαραθώνιο με χρόνο 2.49’10”, που ήταν βαλκανικό ρεκόρ, ο Γκαλ 2ος και ο Ραγαζος 3ος   και ήταν 1ος στα 10000 μέτρα με 33’05”8  που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ

1937, 4-11 Μαΐου στους Πανελλήνιους αγώνες κερδίζει τα 5000μ σε 15’35”.0 που ήταν Ρεκόρ Ελλάδος, τα 10000μ σε          32’52’.0 και ηταν 4ος στα 1500μ με 4’15”.6 .

1937.

Στις 5-12 Σεπτεμβρίου 1937, στους Βαλκανικούς αγώνες στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας έρχεται 1ος στο μαραθώνιο με 2.57’.22” και 2ος στα 10000 μέτρα. με 3”06”5.

Στους δε πανελλήνιους αγώνες κερδίζει τα 5000μ, τα 10000μ, τον μαραθώνιο.           

Εκείνη την εποχή γνωρίζει την Φανουρια Μαινα από την Σαντορίνη και αρραβωνιάζεται στις 27.11.38. Η οικογένεια Μαινα ήταν επιπλοποιοί, που έφτιαξαν όλα τα προικώα έπιπλα του Κυριακίδη.

Αργότερα ο Μανώλης Μαινας, ο εξάδελφος της Φανουρίας, διακοσμούσε τα πλουσιότερα σπίτια της Αθήνας, των Ελλήνων του Λονδίνου, μέρος του προεδρικού μεγάρου καθώς και το ίδρυμα Καραμανλή στη Φιλοθέη. 

Το 1938, πηγαίνει στην Βοστόνη με το πλοίο Bremen,  φτάνει στην Νέα Υόρκη στις  1η Απριλίου 1938 όπου τον παραλαμβάνουν οι ΕλληνοΑμερικανοι πρωταθλητές Νικ. Γιαννακοπουλος, Φρανκ Βασιλοπουλος, Θεοδ. Ματσουκης και τον πρόεδρος του συλλόγου Αθηναίων Γιαδοπουλος.

Επισκέπτεται τα γραφεία της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ και μένει στο ξενοδοχείο St, Moritz.  

Στη Βοστόνη συναντά για πρώτη φορά, τον George και Harry  Demeter καθώς και το Jery Nason.

Λαμβάνει μέρος στον μαραθώνιο της Βοστόνης στις 19η Απριλίου 1938, «Patriots day» αλλά αναγκάζετε να εγκαταλείψει στο μίλι 21 (34 χιλ.), ενώ είναι στο γκρουπ των προπορευόμενων 6 αθλητών,  λόγω σοβαρών πληγών στα πόδια του από τα καινούργια δερμάτινα «άσπαστα» σκληρά  παπούτσια που φόρεσε και χωρίς κάλτσες. Τα παπούτσια ήταν δώρο τον Ελληνοαμερικανικών της Βοστόνης. Επίσης η επιφάνια της διαδρομής του μαραθωνίου της Βοστόνης όταν από τσιμέντο,  πολύ σκληρή και ασυνήθιστη για τα πόδια του Κυριακίδη.

Τρέχουν πάνω από 200 αθλητές και τερματίζουν κάτω από 100. Ο καιρός την ημέρα εκείνη ήταν «καλοκαιρινά ζεστός» με πολύ υγρασία, όπως αναφέρετε στις τοπικές εφημερίδες .

Κερδίζει ο Leslie Pawson με 2.35’34” 8/10. Οι πρώτοι 4 έκαναν κάτω από 2.40’00”

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν ειδικά αυτοκίνητα από τούς οργανωτές για να μαζεύουν τους δρομείς που σταματούσαν. Έτσι ο Κυριακίδης όταν σταμάτησε, σταμάτησε και  πήρε ένα λεωφορείο και μετά ένα ταξί για να φτάσει κοντά στην παροχή του τερματισμού. Ευτυχώς και οι δυο δεν του ζήτησαν χρήματα!

Μέχρι και το 1946 οι διαδρομή της Βοστόνης ήταν γεμάτη από αυτοκίνητα των οργανωτών και δημοσιογράφων, και υπήρχαν πολλά καυσαέρια που ενοχλούσαν τους αθλητές.  Μετά από πολλά παραπόνα αυτό διορθώθηκε μετά το 1947

Ο Μαικ Δουκάκης μικρό παιδί τότε, παρακολουθεί τον αγώνα και απογοητεύεται από την ατυχία του Κυριακίδη. Αργότερα θα τρέξει και ο ίδιος τον μαραθώνιο της Βοστόνης

Το 1938, στους Βαλκανικούς αγώνες στο Βουκουρέστι έρχεται 2ος στον μαραθώνιο με 2.3’20” μετά τον Ραγάζο αφού είχε εντολή να κουράσει τους Γιουγκοσλάβους στον μαραθώνιο για να μην μπουν στους πρώτους έξι έτσι ώστε  η Ελλάδα να κερδίσει την πρώτη θέση στην βαθμολογία. Το πέτυχε αλλά χάνει την πρώτη θέση. Ενώ στα 10000 μέτρα έρχεται 4ος με 33’45”.4 επειδή ήταν κουρασμένος μετά τον μαραθώνιο.  Βλέπεται την εποχή εκείνη τρέχανε ομαδικά για την πατρίδα και την σημαία και όχι ατομικά.

1939, 12 με15 Απριλίου στους  ΠανΚύπριους αγώνες, στην Λεμεσός παίρνει 4 πρώτες νίκες 

Την 1^η ημέρα κερδίζει τα 10000μ σε 32’45.1”, Ρεκόρ Κύπρου, την 2^η  ημέρα τα 1500μ 4’19.9”,  3^η ημέρα τα 5000μ με 15’57.1”, Ρεκόρ Κύπρου και την 4η ημέρα τα 20000μ με 1.11’15.0”                     

Στις 18 Ιουλίου, σε εσωτερικούς αγώνες στην Αθήνα κερδίζει τα 5000μ σε 15’42.8”

1939, 8 Οκτωβρίου στην Αθήνα οι Βαλκανικοί   αγώνες μαζί και το Πανελλήνιο πρωτάθλημα  έρχεται 1^ος  στον μαραθώνιο με  2.52’.07” και 3^ος στα 10000μ με 33’50.8”      

Στο δεκάρι των πανελληνίων αγώνων έρχεται 2^ος  σε 33’59.0”           

Στις 3η  Σεπτεμβρίου του 1939, η Αγγλία και η Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στην Γερμανία.

28η Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο. Στις 4 Απριλίου 1941 ο Γερμανικός Στράτος περνά τα σύνορα μας

Στις 3.11.1939, κατατάσσεται στον Ελληνικό Στράτο σαν εθελοντής στο πεζικό (υπάρχουν φωτογραφίες και φύλο ποριάς)

Στις 26 Δεκεμβρίου 1939 παντρεύεται με τη Φανουρια Μαινα.

Η Φανουρια πεθαίνει τον Σεπτέμβριο του 1940, από τέτανο μετά από μια πληγή σε συρματοφραχτη στα χωράφια, όταν πήγαν να επισκεφτούν τα αδέλφια του στην Μεσσήνη, όπου είχαν εγκατασταθεί.

Όμως ο Στέλιος και η οικογένεια Κυριακίδη, κράτησε επαφή με την οικογένεια Μαινα, μέχρι και μετά τον θανατά του. Μετά τον θάνατο της Φανουρίας, ο Κυριακίδης επιστρέφει το προικώο σπίτι, που τους είχε δώσει η οικογένεια Μαινα

Το 1940, έρχεται 3^ος  στον μαραθώνιο στους Βαλκανικούς στην Κωνσταντινούπολη se 2.46’43” με τοn Ραγάζο 1^ο με 2.44’37”

Μετά τους βαλκανικούς του 1940 έως και το 1945, σταματά την αθλητική του δράση λόγω του πολέμου, επάνω στην καλύτερη ηλικία ενός αθλητού μεγάλων αποστάσεων 30 με 35.

Στις 28.12.1941 παντρεύεται την Ιφιφενια Κατσαρελλου, που την συναντούσε συχνά γιατί πήγαινε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού στο σπίτι τους στην Φιλόθεη.

Έτσι ζήτησε από την γειτόνισσα της, την  Κα Ελσα Μπακατσελου, να του κάνει το προξενιό.

Το πρώτο τους παιδί, η Ελένη, γεννιέται στις 4 Δεκεμβρίου του 1942.

Κατά το διάστημα του πόλεμου βοηθά την αντίσταση μεταφέροντας μηνύματα, γιατί λόγο της ιδιότητος ως εισπράκτοραs των λογαριασμών του ηλεκτρικού, στα σπίτια στην περιοχή της Νέας Ιώνιας-Χαλάνδρι-Παράδεισο-Φιλόθεη, μπορούσε να περάσει τα μπλόκα τον Γερμανών με μεγάλη ευκολία.

Επίσης με το ραδιόφωνο των βραχέων κυμάτων που είχε αγοράσει στην Αμερική το 1938, άκουγε τα  νέα στο ΒΒC και τα περνούσε σε όλο τον κόσμο για να ξέρουν τι γινόταν πραγματικά στην Ευρώπη, μια και ο  κόσμος  άκουγε μονό την Γερμανική προπαγάνδα.

Το  ραδιόφωνο αυτό δούλευε με λάμπες. Αυτές για τα βραχέα κύματα τις έκρυβε.

Επειδή ο κόσμος τον ήξερα και τον αγαπούσε, όταν μοίραζε τους λογαριασμού στους αγρότες της περιοχής γύρω από την Φιλοθέη, οι αγρότες πάντα του έδιναν μερικές λαχανίδες και ότι άλλο μπορούσαν,  από αυτά τα λίγα που είχαν. Υπήρχε αλληλοβοήθεια την αποχή εκείνη.

Στις αρχές το 1943, μια μέρα που είχαν βγει για να πάνε στη πλατεία Χαλανδρίου, μαζί με την γυναικά του και το μωρό, την μικρή Ελένη, συλλαμβάνετε από τους Γερμανούς μαζί με 49 άλλους, για εκτέλεση, ως αντίποινα για τον θάνατο γερμανών στρατιωτών που είχαν σκοτωθεί από την αντίσταση λίγες μέρες πριν.

Στην πλατεία του Χαλανδρίου όπου τους πήγαν για να τους πάρουν τα ονόματα, ο Κυριακίδης όταν του ζήτησαν ταυτότητα έδειξε αυτήν των Ολυμπιακών αγώνων του Βερολίνου του 1936.

Ο Γερμανός αξιωματικός παραξενεύτηκε και επειδή ήταν και αυτός αθλητής μεγάλων αποστάσεων, τον ρώτησε που την βρήκε και αφού έμαθε ότι είχε λάβει μέρος στον μαραθώνιο των Ολυμπιακών του 1936,  τον αφήνει ελεύθερο.

Μετά από λίγες μέρες ο ίδιος αξιωματικός, πάει στο σπίτι του για να  δει την συλλογή από τα έπαθλα του. Εκεί βλέπει και το άλμπουμ των Ολυμπιακών αγώνων με την φωτογραφία του Χίτλερ. Ο Αξιωματικός , χαιρετά και φεύγει. Δίνει όμως εντολή να μην μπαίνουν σε αυτό το σπίτι οι Γερμανικοί περίπολοι.

Με αυτήν την ευκαιρία ο Κυριακίδης μπορεί να κρύβει για ένα βράδυ συμμαχικούς πιλότους στο υπόγειο του στο σπίτι του κοντά στην σημερινή πλατεία Κενεντυ, πριν η αντίσταση τους πάει στην Ραφήνα για να φύγουν με υποβρύχιο για την Αίγυπτο. Αργότερα στο τέλος του 43  όλοι οι οικογένεια μεταφέρθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Φιλοθέη, για μεγαλύτερη ασφαλεια.    

Στις 10 Οκτωβρίου του 1944 οι Γερμανοί αρχίζουν να υποχωρούν από την Αθήνα, και  τον Δεκέμβριο του 1944 αρχίζει ο εμφύλιος πόλεμος.

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1944 γεννιέται ο Δημήτρης, στο σπίτι στην Φιλοθέη.

Στις  αρχές Ιανουαρίου του 1945 όταν οι Γερανοί ακόμη υποχωρούσαν από την Αττική και ύπαρχε ένα χάος με την αρχή του εμφύλιου πολέμου, μια βόμβα πέφτει στον κήπο του σπιτιού μας στην Κεχαγιά 9, στην Φιλοθέη αλλά  ευτυχώς δεν εκρήγνυται. Έτσι γλυτώσαμε τον θάνατο μερικοί από την οικογένεια μας.

Το 1945 αποφασίζει να τρέξει στη Βοστόνη και ξαναρχίζει προπονήσεις με σκοπό να τρέξει τον επόμενο χρόνο. Τον Απρίλιο του 1945, παίρνει όλοι την οικογένεια με το πρώτο πλοίο και πηγαίνουμε στη Κύπρο όπου η κατάσταση ήταν πολύ καλύτερη και μπορούσε να προπονηθεί σε καλύτερες συνθήκες. Προπονείτε πάλη με αλληλογραφεί με τον Σιμιτσεκ, και αρχίζει την αλληλογραφία με την Βοστόνη και αρχές το 1946 γυρνά στην Ελλάδα για να ετοιμάσει το ταξίδι του.

Το 1946 αφού είχε επιστρέψει από την Κύπρο, μια μέρα που είχε πάει για προπόνηση στο δάσος της Φιλοθέης από την αδυναμία λιποθύμησε. Έμεινε λιπόθυμος για αρκετή ώρα. Όταν συνήλθε και πήγε να βρει την φόρμα του, που την είχε άφησε κάτω από ένα δένδρο, δεν βρήκε τίποτα. Κάποιος  τα είχε πάρει. Η μητέρα μας έλεγα ότι όταν έφτασε πίσω στο σπίτι ήταν σε κακό χάλι.

Το 1946, το ΣΕΓΑΣ  είναι σχεδόν διαλυμένο και χωρίς χρήματα, δεν μπορεί να τον βοηθήσει για τα έξοδα του.  Έτσι αναγκάζετε να πουλήσει μερικά έπιπλα του σπιτιού και με την οικονομική βοήθεια της Αγγλικής Ηλεκτρικής εταιρίας (ΗΕΑΠ)  όπου δούλευε, βγάζει εισιτήριο μόνης κατευθύνσεις για την Αμερική. Οι μεγάλοι υποστηρικτές  του συν ΗΕΑΠ ήταν ο Άγγλος γενικός διευθυντής Κος  Κεμπ και ο Έλληνος υποδιευθυντής Κος Λαζαρίδης .

Την ημέρα της αναχώρησης τον κατεβόδωσαν η γυναικά του Ιφιγένεια και ο Σιμιτσεκ, από την οδό Αμαλίας που έφευγε το λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Ο Σιμιτσεκ στο ντοκιμαντέρ του Φρεντη Γερμανού περιγράφει την σκηνή λεπτομερώς

Πετά με την TWA, με την πρώτη πτήση από Αθηνά για Νέα Υόρκη, όπου κάνει 3 ημέρες για να φτάσει, μέσο Ρώμης, Παρισίων και Σάνον. Το εισιτήριο μόνης κατεύθυνσης κόστισε 575 δολάρια. Τα εισιτήρια βρίσκονται στο μουσείο του Μαραθώνα.

Τον παραλαμβάνουν και πάλι οι Έλληνες της Νέας Υόρκης, που τον γνωρίζουν πλέον τώρα από το 1938, και μετά πάει με τραίνο στην Βοστόνη που τον παραλαμβάνει ο Γιώργος Δημητρακόπουλος, (George Demeter).

15 μέρες πριν τον μαραθώνιο, τρέχει σε ένα αγώνα 10 μιλίων χάντικαπ, το Cathedral race, για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, και έρχεται 5^ος με καλό χρόνο 51’40’, κάτι που λέει ότι τον ικανοποίησε.

Στις 14 Απρίλιου μια εβδομάδα πριν τον αγώνα, πάει για την Ανάσταση στην Ελληνική Μητρόπολη και τον καλεί ο Μητροπολίτης να παραλάβει την Θειο Φως και να το περάσει στους πιστούς. Όλοι του εύχονται καλή επιτυχία. Η λαμπάδα αυτή βρίσκετε στο μουσείο του μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα. Υπάρχει και η φωτογραφία.

Πριν το αγώνα ο Αμερικανός γιατρός όταν τον εξέτασε τον απορρίπτει, γιατί του λέει ειναι πολύ αδύνατος και δεν θα μπορέσει να τερματίσει. Επεμβαίνει ο Δημητρακόπουλος και  περνούν μαζί την ευθύνη. Στη φωτογραφία της εξέτασης, τα κόκαλα του προσώπου και του θώρακος είναι εμφανή.

Πριν το αγώνα ο Δημητρακόπουλος του δίνει ένα χαρτί και του λέει να διαβάσει την μια πλευρά μόνο,  που έλεγε «η ταν η επι τας». Του λέει επίσης, την άλλη μεριά πλευρά να την διαβάσει αφού τερματίσει. Εκεί όταν γραμμένο το «νενηκικαμεν» 

Στις 20 Απριλίου κερδίζει τον μαραθώνιο της Βοστόνης σε 2.29’27”, που ήταν Πανευρωπαϊκό και Ελληνικό ρεκόρ καθώς και η καλύτερη επίδοση στον Κόσμο για το 1946. Πάνω από 100 κορυφαίοι αθλητές της εποχής έλαβαν μέρος.

Ο αγώνας ήταν δύσκολος άλλα ο Κυριακίδης είχε προετοιμαστεί καλά, κυρίως πνευματικά.

Είχε προπονηθεί σε σκληρή επιφάνια δρόμου, πρόσεξε τα παπούτσια του, είχε μελετήσει την διαδρομή και τους αντιπάλους του και είχε βάλει στόχο το 2.30’00” γιατί είπε ότι το 2.30’ θα είναι ο χρόνος του νικητή. 

Και μην νομίζει κανείς ότι  ο μαραθώνιος της Βοστόνης ήταν καλά οργανωμένος την εποχή εκείνη. Παρά πολλά αυτοκίνητα στην διαδρομή, με πολύ καυσαέριο, πολύ λίγοι σταθμοί για νερό, και τίποτα άλλο. Οι θεατές βοηθούσαν δίδοντας υγρά και πορτοκάλια. Ούτε αυτοκίνητο για να παραλάβει τους αθλητές  που σταματούν δεν υπήρχε.

Η Διαδρομή : 

Στο 36 χιλ. σταματά να πιει νερό και ο Κελλυ του ξεφεύγει 50 μ. μέχρι το 38χιλ. Ο Κυριακίδης δεν τον κυνηγά ακόμη. Ο ίδιος ο Κυριακίδης λέει ότι κάπου κοντά στο 37 χιλιόμετρο, ένας Έλληνας του φωνάζει, «μπράβο Στέλιο, έστω και δεύτερος». Ακούγοντας αυτό, ο Κυριακίδης λέει στον εαυτό του. «γιατί δεύτερος?»  και έτσι ανεβάζει τον ρυθμό του και σιγά σιγά τον φθάνει και στο 40 χιλ. όταν ο Κυριακίδης είχε πάρει μια μικρή πρωτοπορία,  ο Τζερη Νεησον του φωνάζει ότι  θα είναι ο νικητής, γιατί ο Κελλυ είναι κουρασμένος και έτσι αρχίζει να φεύγει δυνατά. Στις φωτογραφίες του τελευταίου χιλιομέτρου ο Κυριακίδης φαίνετε να πετά. Τελικά είναι νικητής. Ακολούθησε το σχέδιο του, και μαζί με την δύναμη της ψυχής και το πείσμα του Κυρωτικού χαρακτήρα του, επέτυχε.

Ο Κελλυ στα απομνημονεύματα του λέει «ότι το 1946 έχασα γιατί έτρεξα άτσαλα, ενώ ο Κυριακίδης κέρδισε γιατί έτρεξε έξυπνα, με ρυθμό και σχέδιο».

Ο  Μαικ Δουκάκης που παρακολουθεί τον αγώνα λέει στο βιβλίο του ότι «η νίκη του Κυριακίδη με ενέπνευσε στην μετέπειτα ζωή μου, γιατί τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν πραγματικά πιστεύεις στον εαυτό σου»

Ο Κυριακίδης παραμένει στην Αμερική για ένα μήνα  μετά τη νίκη του, γυρίζοντας τις μεγάλες πόλεις με Ελληνισμό όπως το Σικάγο, η Φιλαδέλφεια, η Νέα Υόρκη  και χρησιμοποιεί ομιλίες και τις εφημερίδες για να γνωστοποιήσει στον Αμερικανικό λαό, την δραματική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα και οι Έλληνες συμπατριώτες.

Ζητά βοήθεια για την Ελλάδα και τον προσκαλούν στον Λευκό Οίκο όπου συναντά τον Πρόεδρο Τρούμαν, που του υπόσχετε βοήθεια. Καταφέρνει να μαζέψει το ποσό των $ 250,000 μετρητά και μια μεγάλη υλική βοήθεια από την Αμερικανική κυβέρνηση.

Η υλική αυτή βοήθεια ονομάστηκε από τους Αμερικανούς,  το «Πακέτο Κυριακίδης» και μεταφέρθηκε στην Ελλάδα με δύο Ελληνικής πλοιοκτησίας πλοίων της εποχής τύπου LIBERTY (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) της οικογένειας Λιβάνου.

Μέρος της βοήθειας ήταν και μερικά βόδια και αγελάδες τα οποία εδόθησαν από τα αγροκτήματα έξω από την Βοστόνη

Αυτή η αποστολή ήταν ένας δεύτερης μαραθώνιος πολύ μεγαλύτερος και κοπιαστικός από τον πρωτο.

Επιστρέφει στην Αθηνά στις 23 Μαΐου. Η πομπή από το αεροδρόμιο σταμάτησε για τιμητικές βραβεύσεις στους Δήμους του Ελληνικού, του Καλαμακιου, του Παλαιού Φαλήρου, της Νέας Σμύρνης, στης Στήλες Ολυμπίου Διός, τον Άγνωστο Στρατιώτη, την Ελληνική Βουλή, τον Δήμο Αθηναίων και κατέληξε στην Κοινότατα της Φιλοθέης πριν πάει τελικά στο σπίτι του όπου τον περίμεναν συγγενείς και φίλοι.   Αυτό πήρε πάνω από 8 ώρες σε μια διαδρομή των 40 λεπτών.

Η Τράπεζα της Ελλάδος του κάνει δώρο ένα οικόπεδο στην Φιλοθέη, όπου έμενε ο Κυριακίδης στο σπίτι του πεθερού του. Η δε εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, κάνει έρανο για να προικίσει την κόρη του την Ελένη έτσι ώστε να μπορέσει να χτιστή το σπίτι. Εκατοντάδες απλοί  Έλληνες πολίτες προσφέρουν χρήματα για να πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ένα ευεργέτη.

Πολλά ποιήματα, σκίτσα και κοινωνικά ανέκδοτα έχουν γραφεί και συνεχίζουν να γράφονται για τον Κυριακίδη

Ο Κυριακίδης θεωρείτε από όλους τους ειδικούς ο πρώτος μαραθωνοδρόμος αθλητής στον κόσμο που έτρεξε για «φιλανθρωπικό σκοπό»

Το 1946 στους Πανευρωπαϊκούς  αγώνες του Όσλο, λαμβάνουν μέρος 17 αθλητές και τερματίζουν οι 14. Ο Κυριακίδης εγκαταλείπει στα 30 χιλ. από σοβαρές κράμπες. Πριν σταματήσει λέει στον φίλο του και συναθλητή του Θανάση Ραγαζο «Θανάση τώρα τρέξε και για μένα για την Ελλάδα».  Ο Ραγαζος έρχεται 9ος σε 2.32’58”, ο νικητής ήταν ο Φιλανδός Μικκο Χιετανεν με 2.24’55”

Το 1947, τριάντα εφτά χρονών πλέον επιστρέφει στη Βοστόνη για να τρέξει στο μαραθώνιο μαζί με το Θανάση Ραγάζο και τερματίζει  δέκατος σε 2.39.13 και ο Ραγαζος έρχεται έκτος σε 2.35’34”

Ο κύριος λόγος της απόφασής του να επιστρέψει στη Βοστόνη το 1947, σε τόσο μεγάλη ηλικία ήταν για να ζητήσει πάλι από  τους Αμερικάνους χρηματική βοήθεια για ένα ειδικό σκοπό. Ο σκοπός αυτός ήταν να μπορέσει η Ελληνική εθνική ομάδα να πάει στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1948 στο Λονδίνο. Το πρόβλημα ήταν την εποχή εκείνη, ούτε χρήματα υπήρχαν ούτε αθλητικό υλικό (ρουχισμός, αθλητικά παπούτσια, αθλητικά όργανα) υπήρχαν για να προπονηθούν οι Έλληνες πρωταθλητές για τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Και πάλι πηγαίνει στον Λευκό Οίκο για να ζητήσει βοήθεια και πετυχαίνει και τους δύο σκοπούς του μαζεύοντας το ποσό των $ 50,000 και άφθονο μεταχειρισμένο αθλητικό υλικό από τα Πανεπιστήμια και έτσι η Ελληνική ομάδα με αντιπροσωπεία περίπου 20 αθλητών πήγε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όπου και έφεραν καλά αποτελέσματα.

Πολύ Κύπριοι της Αμερικής έδωσαν χρηματικά ποσά για αυτόν τον σκοπό. Στις εφημερίδες της Αμερικής υπάρχουν τα ονόματα και τα πόσα.

Στις 13 Μαρτίου του 1947 η Αμερικανική κυβερνήσει και λόγω της δημοσιότητας που έδωσε ο Κυριακίδης για την επικρατούσα τότε κατάσταση στην Ελλάδα, επισπεύδει μια πληρωμή $400.000.000 δολαρίων  ως ειδική βοήθεια, προκαταβολή από το πακέτο Μάρσαλ , το όποιον ήταν συνολικού ύψους $ 1.377 εκατ. Δολαρίων. Η Ελλάδα είναι η μονή χώρα στην Ευρώπη που της εδόθη προκαταβολή

Το 1948 οι Ολυμπιακοί αγώνες του Λονδίνου γίνονται 12 χρόνια μετά από αυτούς του Βερολίνου. 

Ο Κυριακίδης στο τέλος της αθλητικής του καριέρας δεν θέλει να αυτήν την ευκαιρία και λαμβάνει μέρος 18ος σε 2.49’00” . Η κούρσα είναι δραματική λόγο της υψηλής θερμοκρασίας και πολύ μεγάλης υγρασίας αφού οι περισσότεροι δρομείς εγκατέλειψαν από αφυδάτωση. Έλαβαν μέρος  41 αθλητές και τερματίζουν μόνο 30.

Ο Αργεντινός Καμπρερα είναι πρώτος σε 2.34’51.6” και περνά τον προπορευόμενο Βέλγο Γκεηλυ μέσα στο στάδιο. Δεύτερος έρχεται ο Άγγλος Ριτσαρντς, περνώντας και αυτός τον Γκεηλυ μέσα στο στάδιο.  Ο Ραγαζος εγκαταλείπει από αφυδάτωση.

Το 1949 ο Κυριακίδης αποσύρεται από την ενεργό δράση του σαν αθλητής.

Στην καριέρα του έτρεξε σε πολλούς τοπικούς και διεθνής αγώνες στην Κύπρο, Ελλάδα, Αίγυπτο, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία, Τουρκία, Βουλγαρία, Αγγλία, Αμερική, Ουγγαρία, Γερμανία, Νορβηγία,  που δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία. Πρέπει κάνεις να συγκρίνει σωστά τα κατορθώματα και τους χρόνους που πετύχαιναν οι αθλητές της εποχής, σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, τις δυσκολίες των ταξιδιων, την φτωχή διατροφή, τα παπούτσια και τα ρούχο που χρησιμοποιούσαν, του πενιχρούς σταθμού ανεφοδιασμού στην διαδρομή, και χαμηλού επιπέδου προπόνηση.     

Τέλος 1949 λήγει ο εμφύλιος πόλεμος

Στο διάστημα της αθλητικής του καριέρας ο Κυριακίδης κέρδισε πολλές κούρσες των 5000, 10000 μέτρων και ιδιαίτερα του μαραθωνίου με πολύ καλές επιδόσεις.

Κράτησε δε το Ελληνικό ρεκόρ  στον μαραθώνιο για 34 χρόνια και 6 μήνες, από τον Οκτ. 1933 που κατέρριψε το ρεκόρ του Σαρρα, έως τις 6.4.1968 που το κατέρριψε ο Δημήτρης Βουρος. Ίσως από τα πιο μακρόχρονα Ρεκόρ στον Κόσμο.

Ακόμη και σήμερα 72 χρόνια αργότερα, ο Κυριακίδης έχει την 6η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στην Κύπρο.

Παρόλο που η αθλητική του καριέρα διεκόπη για 6 χρόνια από το 1940 έως το 1946, 30-36 ετών, που είναι τα καλλίτερα χρόνια ενός αθλητή μεγάλων αποστάσεων, λόγω του πολέμου, καταφέρνει στο τέλος του 1945 να επανέλθει στην ενεργό δράση και το 1946 να τρέξει τον φημισμένο μαραθώνιο της Βοστόνης , κάνοντας Πανευρωπαϊκό ρεκόρ και την καλύτερη επίδοση στον κόσμο για εκείνη την χρονιά. Το πείσμα, ο δυνατός χαρακτήρας του και η επιμονή του,  πάντα να θέλει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, του έδωσαν την δύναμη σε πολύ δύσκολες εποχές να επιτύχει το σκοπό του.

Το 1951, εκλέγεται μέλος του Συμβουλίου του Σ.Ε.Γ.Α.Σ., όπου και παραμένει σαν μέλος έως και τον θάνατο του, το 1987 προσφέροντας τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες του στον Ελληνικό αθλητισμό.

Στο διάστημα αυτό είναι μέλος της Ελλανόδικης επιτροπής όλων των τοπικών και διεθνών αγώνων στίβου και άλλων αθλημάτων. Ήταν δε και ο οργανωτής και η ψυχή των διεθνών μαραθώνιων δρόμων της Αθήνας κάθε δυο χρόνια,  από το 1955 έως το 1979.

Επίσης είναι αρχηγός πολλών αθλητικών αποστολών της Εθνικής ομάδας στο εξωτερικό και λόγο των Αγγλικών είναι αυτός που παραλαμβάνει τους ξένους επισκέπτες του ΣΕΓΑΣ στην Ελλάδα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ του 1933-1940 (ΤΗΕ DREAM TEAM) απαρτίζετε από τους

Ταχύτητες : Ρενος Φραγκουδης, Διδα Δ. Λαμπρου, (Κυπριοι) και Σακελλαριου

400-800 : Γεωργακοπουλος, Μισαιλιδης, Μαντικας, Πασση, Τσουκαλας,

1500 : Γεωργακοπουλος, Βερκοπουλος, Αρβανιτης  

5000 – 10000 : Κυριακιδης, Αρβανιτης, Νανος, Ραγαζος, Βαρτζακης Χρηστος, Κουσιδης, Τσουστας, Βλαχος, Μπεκιαρης,

Μαραθωνιος : Κυριακιδης, Ραγαζος, Αρβανιτης, Βαρτζακης, Τσιπωνης, Τσαμης

Εμπόδια : Μαντικας Χρηστος, Σκιαδας, Μοιροπουλος,  

Άλματα : Λαμπρακης, Ναυπλιωτης, Παλαμιωτης, Πατερακης, Συμμεωνιδης,   

Ακόντιο : Παπαγεωπγιου

Ύψος : Πατερακης,   

Κοντώ : Θανος, Λεκατσας, Τραυλος

Σφαίρα-Δίσκος : Συλλας, Στεφανακης, Τομαρας 

Στέλιος Κυριακίδης – Κοινωνικό έργο

(Από το 1951 έως το 1987)

H ιστορία  του Στέλιου Κυριακίδη για την νίκη του στην Βοστόνη στις 20 Απριλίου του 1946, η τεράστια υποδοχή που του έγινε στην επιστροφή του στις 23 Μαΐου, από περίπου 1 εκατομμύριο Έλληνες από  όλη την Ελλάδα, να έχουν κατακλίσει τους δρόμους από το αεροδρόμιο “Χασάνη” μέχρι τον Άγνωστο στρατιώτη, η μεγάλη  χρηματική και ανθρωπιστική βοήθεια που έφερε στην Ελλάδα από την Αμερική, το ονομαζόμενο «ΠΑΚΕΤΟ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ», είναι λίγο πολύ γνωστά στον περισσότερο κόσμο. 

Οι λεπτομέρειες όμως, το πώς επετεύχθη αυτό το «θαύμα» σε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή από έναν άνθρωπο που δεν κοίταξε τι έχει να κερδίσει για τον εαυτό του, αλλά τι μπορεί να κερδίσει για την πατρίδα του και τους Έλληνες, είναι μια μακροσκελής και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που μπορεί να ερευνηθεί  μέσα από το πολύ μεγάλο αρχείο  του Στέλιου Κυριακίδη, που ο ίδιος μάζευε από το 1931 και το οποίο βρήκα στην σοφίτα του σπιτιού  μετά τον θάνατο του, σε δυο τεράστιες κούτες ατακτοποίητο.

Δεν είχε πει σε κανέναν ότι ύπαρχε. Το 1992 το ανακάλυψα και το 1993 και 94 μου πήρε 6 μήνες, για να το βάλω σε μια τάξη για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί, δουλεύοντας 18 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα.

Οι λεπτομερείς περιγραφές στις Αμερικανικές εφημερίδες της εποχής για τις προσκλήσεις, τις συναντήσεις,  και τις ομιλίες που έκανε στις 4 εβδομάδες  που έμεινε στην Αμερική μετά την νίκη του, για να επιτύχει τον σκοπό του, δείχνουν όχι μόνο τον τεράστιο αγώνα που έκανε, από τελείως δική του πρωτοβουλία, άλλα κύριος μπορεί κανείς να γνωρίσει τον πραγματικό του χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου από τις περιγραφές που γίνονται από τρίτους.  

Αυτός ήταν  ένας πολύ μεγαλύτερος μαραθώνιος  από αυτόν που μόλις  είχε τερματίσει  στην Βοστόνη.

Μέσα από αυτό το αρχείο, διαβάζοντας τις Ελληνικές και Αμερικανικές εφημερίδες της εποχής καθώς και τα γράμματα, τις φωτογραφίες, τα σκίτσα, τα ποιήματα και τόσα άλλα στοιχεία, μπορεί να δη κανείς πως αυτός ο απλός άνθρωπος του δημοτικού σχολειού από τον Στατο της Πάφου, κατάφερε όχι μόνο  να πείσει  τους Αμερικανούς, μιλώντας κατευθείαν στη γλώσσα τους, άλλα με τον ευγενικό, απλό και προσιτό χαρακτήρα του και το μαγικό χαμόγελο του, να τους κάνει να τον «λατρέψουν».  

Έχουν γραφτή βιβλία και πάρα πολλά άρθρα και έχουν γυριστεί περίπου 10 ντοκιμαντέρ που μιλούν  γενικά για αυτήν την ιστορία και το έργο του. (4*)

Πρέπει όμως να τονισθεί  εδώ, ότι ο Κυριακίδης, όχι μόνο ήταν ένας από τους καλύτερους αθλητές στον κόσμο την εποχή του, από το 1934 έως και το 1948, νικητής στην Βοστόνη το 1946  δυο δεύτερες νίκες στο μαραθώνιο του Αγγλικού πρωταθλήματος το 1935 και 1937, 10ς στην Βοστόνη το 1947, με πολλές βαλκανικές και διεθνής νίκες στα 5,000 τα 10,000 μετρά και τον μαραθώνιο, 11ος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936, και 18^ος στο Λονδίνο, αλλά πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι ήταν και ένας πρωτοποριακός αθλητής για την εποχή του, γιατί ήταν ο πρώτος αθλητής μεγάλων αποστάσεων στον κόσμο που :

1. προπονήθηκε με τον προπονητή του με αλληλογραφία, το 1934, το 1935, και το 1945 (με τον Οττο Σιμιτσεκ μεταξύ Ελλάδος και  Κύπρου. Ήταν και ο μόνος αθλητής στην εθνική ομάδα που μπορούσε να συνεννοηθεί με τον Σιμιτσεκ στα Αγγλικά)
2. χρησιμοποίησε το κανονικό χρονόμετρο χειρός, για να τρέχει με προγραμματισμένο ρυθμό  από το 1934. Το επόμενο χρονόμετρο χειρός (όχι ρολόι χειρός) που βλέπεις στο χέρι μαραθωνοδρόμου είναι το 1982 από τον Αμερικανό Μπιλ Ροτζερς. Οι Αμερικανοί εκπλήσσονται  το 1938 και το 1946 για αυτό και τον τρόπο που προπονείτε, την διατροφή του και την ασκητική ζωή του. Πολλά άρθρα υπάρχουν στις εφημερίδες.
3. ξεκίνησε να κάνει διατάσεις και μακρύς βηματισμούς στην προθέρμανση του από το 1935 (Οι διατάσεις έγιναν γενικά γνωστές το 1970 και πολύ γνωστές το 1990)
4. άρχισε να ακόλουθη ειδική δίαιτα παίρνοντας συμβουλές από Αγγλικά προπονητικά βιβλία από το 1935 (σίγουρα στον μαραθώνιο ο πρώτος)
5. αποφασίζει να τρέξει για «φιλανθρωπικό σκοπό» (για την Ελλάδα) στην Βοστόνη το 1946
6. αποφασίζει να τρέξει για ένα «ειδικό σκοπό», για να μαζέψει χρήματα για να προπονηθεί και να πάει η Ελληνική ομάδα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1948, πηγαίνοντας  πάλι στους φίλους  του στην  Βοστόνη 1947

Αυτό όμως που δεν είναι πολύ γνωστό, είναι το πολύ μεγάλο κοινωνικό έργο του Στέλιου Κυριακίδη. Από το 1946 μετά την επιστροφή του από την Βοστόνη  και κυρίως μετά το 1949, όταν σταμάτησε τον ενεργό  αθλητισμό και μέχρι τον θάνατο του τον Δεκέμβριο του 1987.

Θα ήθελα λοιπόν να το αναφερθώ σε αυτό σημαντικό κομμάτι της ζωής του, γιατί πιστεύω ότι μεγάλοι αθλητές υπάρχουν, πολλοί, όμως αθλητές και άνθρωποι που προσφέρων στην κοινωνία χωρίς  ποτέ να σκεφτούν το «εγώ» αλλά μόνο το «εμείς» υπάρχουν πολύ λίγοι. 

Αυτό το σημαντικό κομμάτι της ζωής του, είναι ένα καλό  παράδειγμα προς μίμηση για την σημερινή δύσκολη εποχή και την κοινωνική παρακμή που διανύουμε.  

Το 1946 ο Κυριακίδης επιστρέφει στην Αθήνα στις 23η Μαΐου. Η πομπή από το αεροδρόμιου Χασάπη (Ελληνικό) μέχρι να φτάσει στο σπίτι του στην Φιλοθέη κράτησε πάνω από 8 ώρες. Σταθμοί και υποδοχές έγιναν  στο αεροδρόμιο, στον δήμο Ελληνικού στους δήμους Καλαμακιου, Παλαιού Φαλήρου, Νέας Σμύρνης, Στήλες Ολυμπίου Διός (είσοδος της πόλις των Αθηνών) στον Άγνωστο  Στρατιώτη, στην Βουλή των Ελλήνων στο Δημαρχείο Αθηνών, στην Κοινότητα της Φιλοθέης όπου παντού τιμήθηκε ο νικητής για να τελείωση στο σπίτι του στην Φιλοθέη όπου τον περίμεναν οι συγγενείς, φίλοι του και οι συναθλητές του.

To 1946, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Κυριακίδης σε κάθε ομιλία του,  κάνει  έκκληση στους Έλληνες να ξεχάσουν τις διαφορές τους και να ενωθούν για το καλό της πατρίδας.

Το 1946, μετά την επιστροφή του από την Βοστόνη, η τράπεζα της Ελλάδος αποφασίζει να κάνει «δώρο» στον Κυριακίδη  ένα οικόπεδο στην Αλσουπολι της Φιλοθέης, (δωρώ για να προικίσουν την Κόρη του Ελένη ώστε να μην θεωρηθεί επαγγελματίας αθλητής) όπου όλα τα οικόπεδα της περιοχής ανήκαν σε αυτήν . Εκεί έμενε και ο πεθερός  του Δημητρος Κατσαρελος,  που ήταν στέλεχος της τράπεζας. Αυτό  το  δώρο ήταν το «ευχαριστώ», για ότι έκανε αυτός για την Ελλάδα και τους  Έλληνες μετά την νίκη του στην Βοστόνη.

Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ αμέσως ξεκινά ένα Πανελλήνιο έρανο για να προικίσει  την πρωτότοκη κόρη του, την Ελένη, και έτσι χτίζεται το σπίτι στην 28Η Οκτώβριου αριθμός 30. Είναι συνταρακτικό ότι απλοί άνθρωποι που δεν τους περίσσευαν τα  χρήματα εκείνη την εποχή, δίνουν και αυτοί  χρήματα  για να  εκφράσουν το ευχαριστώ τους προς τον  ήρωα τους. Πολλά  εργοστάσια έκαναν δώρο στον Κυριακίδη τα υλικά  όπως τσιμέντα, τα τούβλα, τα σίδερα, τα κεραμίδια, τις σωλήνες και αλλά πολλά. Έτσι λοιπόν ο Κυριακίδης βάζει τον θεμέλιο λίθο στο σπίτι, τον Αύγουστο του 1946, στο σπίτι όπου και μεγάλωσε τα τρία παιδιά του.

Όταν η Ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα κέρδιζε το κύπελλο Ευρώπης το 2004, η τηλεόρασης σύγκρινε την υποδοχή της στην Αθήνα, με αυτήν του Κυριακίδη το 1946.

Το 1947, ο Κυριακίδης επιστρέφει στη Βοστόνη και τρέχει πάλι.  Έρχεται 10ος με χρόνο 2:39:13. Έχει πάρει  μαζί του και τον φίλο του και συναθλητή του Θανάση Ραγαζο,  που έρχεται 6ος με 2:35:34 (το 1951 Ραγαζος έτρεξε πάλι και ήρθε 3ος με 2.35.27) . Στα 15 μίλια που έγιναν μερικές μέρες πριν ο Ραγαζος  ήρθε 2ος σε 1.23.50 και ο Κυριακίδης 6ος  σε 1.26.08, μέσα σε συνθήκες πολύς βροχής  και τσουχτερού κρύου.

Μέσα στην κακουχία και οικονομική κρίσι στην Ελλάδα, ο πραγματικός σκοπός του ταξιδίου του είναι να μαζέψει πάλι χρήματα και αθλητικό υλικό έτσι ώστε να μπορέσει η ελληνική αμάδα να προπονηθεί για να πάει να λάβει μέρος  στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου. 

Καταφέρνει και τα δυο, αφού ο πρόεδρος Τρούμαν τον καλεί πάλι στον Λευκό Οίκο και  δίνει εντολή να δοθεί μεταχειρισμένο αθλητικό υλικό από τα πανεπιστήμια της  Αμερικής . Χρήματα έδωσαν και πάρα πολλοί Κύπριοι της Αμερικής (υπάρχουν ονόματα και ποσά στο αρχείο του ΣΚ). Και πάλι εδώ θα αναφερθώ στο μεγάλο ταλέντο του Κυριακίδη στο να πείθει όταν μιλούσε, λόγω  του μετριόφρονου  χαρακτήρα και της δυνατής, ζεστής και θετικής προσωπικότητας του.   

Το 1947, η Ελλάδα είναι η μονή Ευρωπαϊκή χώρα που πήρε μια προκαταβολή από 400 εκατ. Δολάρια από την βοήθεια Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της . Οι μεγάλη προβολή που είχε κάνει στην Αμερική και οι δύο επισκέψεις του Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο το 1946 και το 1947 έπαιξαν ασφαλώς καθοριστικό ρόλο  σε αυτήν την απόφαση, αφού ο Λευκός Οίκος γνώριζε πρώτο χέρι, από τον Κυριακίδη την πραγματική κατάσταση της χώρας μας. 

Το 1948 – Οι Ελληνική ομάδα λαμβάνει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου λόγο της Αμερικανικής βοήθειας και πάει πολύ καλά. Ο Κυριακίδης, ο Συλας, ο Μαντικας και άλλοι λαμβάνουν μέρος. Ο μαραθώνιος είναι δραματικός γιατί ενώ η ημέρα ξεκινά με πολύ κρύο, εξελίσσετε σε μια ζεστή και με υψηλή υγρασία ημέρα. Αυτή η αλλαγή έγινα ξαφνικά  μετά την εκκίνηση που έγινε στις 3 το απόγευμα, και πολύ αθλητές δεν τερματίζουν. Μάλιστα ο Βέλγος Etienne Gaily που μπήκε πρώτος στο στάδιο, τελικά τερματίζει 3ος , έτοιμος να λιποθυμήσει από αφυδάτωση,  μπροστά στα ματιά όλου του κόσμου τον περνούν ο Αργεντινός Cabrera και ο Άγγλος Richards . Η διαφορά χρόνου μεταξά των πρώτων 5 ήταν 42 δευτερόλεπτα. Ο Κυριακίδης φορώντας χονδρή φανέλα για το κρύο, υπέφερε  (οι οργανώσεις των μαραθώνιων δεν ήταν και τόσο καλές εκείνη την εποχή) και τερματίζει 18ος με χρόνο 2.49.00 υποφέροντας και αυτός από την έλλειψη υγρών. Ο Ραγαζος δεν τερμάτισε. Από τους 41 δρομείς μόνο οι 30 τερμάτισαν. Ο Κορεάτης Υun-Βοκ Su που είχε κερδίσει την Βοστόνη το 1947 τερμάτισε 27ος με χρόνο 2.57.33

Το 1949, σε ηλικία 39 ετών,  λαμβάνει μέρος σε μερικούς ακόμη αγώνες και αποσύρετε από την ενεργό  αθλητική δράσι.

Κατά τις εφημερίδες της εποχής, αρχίζει να βοηθά τον ΣΕΓΑΣ και τους συλλόγους μαζί με άλλους συναθλητές του στην οργάνωση αγώνων μεγάλων αποστάσεων

Την εποχή εκείνη και για πολλά χρονιά μετά, οι ντόπιοι θυμούνται το Κυριακίδη να περιφέρετε παντού, με το φημισμένο ποδήλατο του, που είχε αγοράσει στην Σουηδία το 1946, όταν πήγε και έλαβε μέρος στους  πρώτους πανευρωπαϊκούς αγώνες μετά τον πόλεμο. Δυστυχώς δεν τερμάτισε εγκαταλείποντας από κράμπες, ενώ ο Θανάσης Ραγαζος ήρθε 9ος με χρόνο 2.32.58

Γύρω στο 1970 γύρισε μια μέρα χωρίς το ποδήλατο. Καταστενοχωρημένος μας είπε ότι του το έκλεψαν έξω από το γυμναστήριο!

Το 1950, τον Φεβρουάριο εκλέγετε επίσημα μέλος της Τεχνικής Επιτροπής του ΣΕΓΑΣ

Από τότε όλα τα μεγάλα αθλητικά σωμάτια  της Αθήνας τον προσκαλούν να είναι μέλος της ελλανοδίκου επιτροπής στους αγώνες που οργανώνουν. Όλοι τον θέλουν  να παρευρίσκετε στους αγώνες τους

Προσκαλείται  και βοηθά και άλλα αθλήματα όπως στην ποδηλασία, στο μπάσκετ, το βόλεϊ, την κολύμβηση σαν κριτής η επίσημος προσκεκλημένος.  

ΓΥΜΝΑΣΤΗΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑ (Γ.Σ.Ο.) – Ο Κυριακίδης ξεκίνησε την αθλητική του καριέρα στο Γ.Σ.Ο. και παρέμεινε σε αυτό μέχρι που πέθανε το 1987, παρόλο που είχε πολλές προτάσεις να πάρει μεταγραφή. Ο ΣΚ έμεινε πιστός στο Γ.Σ.Ο. και από το 1950 μέχρι που πέθανε εκπροσωπούσε το σωματείο στο ΣΕΓΑΣ και στην Ελλάδα.

Το 1952, ο ελληνικός αθλητισμός είναι σχεδόν διαλυμένος και μόνο παλαιοί αθλητές αθλούνται. Κατά τον μεγάλο «Δάσκαλο» τον Τάκη Σκουλη, οι μεγάλοι σύλλογοι όπως ο Πανελλήνιος, Παναθηναϊκός, Εθνικός κλπ., αφήνουν  στα στάδια να αθλούνται μόνο  «φτασμένους» αθλητές, μη επιτρέποντας σε νέα παιδιά που ήθελαν να ξεκινήσουν αθλητισμό, να μπουν στα στάδια τους για να γυμναστούν .

Ο Κυριακίδης πιστεύοντας ότι ο Ελληνικός αθλητισμός μόνο από τα νέα παιδιά μπορεί να ξαναγεννηθεί, ξεκινά να κτίσει  το στάδιο και τον αθλητικό όμιλο στη Φιλοθέη για να εξυπηρέτηση αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

Το γυμναστήριο της Φιλοθέης, που φέρει σήμερα το όνομα του, κτίστηκε  με την πρωτοβουλία του, σε ένα οικόπεδο που δεν το ήθελε κανείς γιατί πλημύριζε κάθε χειμώνα, και με χρήματα από χορηγούς που έβρισκε ο Κυριακίδης,  όπως εργατικό προσωπικό, τα τσιμέντα, τα τούβλα, το καρβουνιδη, τα κεραμίδια, την άμμο κλπ

Το  1955, το ΣΕΓΑΣ προσκαλεί τον παλαιό Αμερικανό πρωταθλητή και αργότερα το πιο φημισμένο Αμερικανό προπονητή στίβου της πολύ μεγάλης ομάδας του 1968, Payton Jordan,  να έρθει στην Ελλάδα για να διδάξει τους καινούργιους Έλληνας προπονητές του στίβου . Ο Κυριακίδη είναι ο συνδετικός κρίκος και οι δυο τους γίνονται πολύ στενοί φίλοι, σε μια φιλία που κράτησε μέχρι τον θάνατο του Κυριακίδη. Ο Κυριακίδης σαν βοηθός και μεταφραστής είναι δίπλα στον Jordan κάθε μέρα και τον βοηθά. Ο Jordan μιλά για τον φίλο του στο ντοκιμαντέρ του NBC το 2004, με πολύ δυνατά λόγια

Το Σεπτέμβριο του 1955, η εφημερίδα ΒΡΑΔΥΝΗ ανακοινώνει ότι θα αρχίσει την οργάνωση αγώνων μεγάλων αποστάσεων για να βγουν καινούργιοι μαραθωνοδρόμοι για τούς Ολυμπιακούς της Μελβούρνης το 1956. Η εφημερίδα μάλιστα λέει ότι ο Κυριακίδης θα τους συμβουλεύει μέσο της εφημερίδας  με εβδομαδιαία συμβουλευτικά άρθρα. 

Από το 1955 έως και το 1980 αναλαμβάνει και είναι το βασικό μέλος της   οργάνωσης   του «διεθνή μαραθώνιου της Αθήνας». Σχεδόν μόνος του μετρά την διαδρομή με τα πόδια, ποδήλατο και αργότερα αυτοκίνητο,  χρησιμοποιώντας μια ρόδα της ΔΕΗ που μετρούν τα καλώδια . Αυτό έπαιρνε δυο  μέρες. Οι λεπτομερείς χειρόγραφες σημειώσεις του για την οργάνωση είναι πολύ ενδιαφέρουσες για μελέτη.

Από αυτόν τον μαραθώνιο πέρασαν τα περισσότερα  μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Βεκιλα Αμπεμπε, ο Μιχαλιτς, ο Καρβονεν, ο Ρον χιλ, ο Μπιλ Αντκοκς και όλοι οι μεγάλοι Ευρωπαίοι, Αιγύπτιοι, Τούρκοι, Ρουμάνοι και άλλοι μεγάλοι μαραθωνοδρόμοι της εποχής από όλα τα μέρη του κόσμο

Το 1956 – Ανοίγει επίσημα το γυμναστήριο στην Φιλοθέη και ιδρύεται ο Αθλητικός Όμιλος Φιλοθέης. Ο Κυριακίδης γυρνά τα σπίτια της περιοχής ζητώντας από τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τούς στο γυμναστήριο. Έτσι αρχίζει να ξαναγεννιέται  σιγά σιγά ο παιδικός μαζικός αθλητισμός στη Αθήνα.

Ο «δάσκαλος» Τάκης Σκουλης αναφέρετε στο βιβλίο του για των ΑΟΦ όπου ήθελε να μεταγραφεί και αυτός σε κόπια στιγμή.

Κατά τους ειδικούς της εποχής ο Α.Ο. Φιλοθέης, ο Α.Ο. Παραδείσου και ο Α.Ο. Χολαργού  (γειτονικές περιοχές) είναι τα πιο προοδευτικά και «ανοικτα» για όλο τον κόσμο αθλητικά  σωμάτια στην Αθήνα.

Από 1956 μέχρι το 1980 ο Κυριακίδης  δίνει όλη του την ψυχή για να επιτύχει  ο Α.Ο.Φ., αφιερώνοντας  όλα του τα απογεύματα και τα Σάββατα στην στίβο της Φιλοθέης.  Έχοντας πολύ καλούς συνεργάτες όπως τον Νίκο Χατζηδημητρίου του Κολλεγίου Αθηνών που έφερνε πολλά παιδιά από το Κολλέγιο, τον προπονητή Γιώργο Κοντό, την πρωταθλήτρια Δέσποινα Καφενιδου, και τον Κουτουζη του Κολλεγιου, δημιουργήθηκαν εξαιρετικές ομάδες στον στίβο, με μεγάλα ονόματα που κέρδισαν Βαλκανικά, Μεσογειακά, Ευρωπαϊκά, Παγκόσμια και Ολυμπιακά μετάλλια. Η Κατερίνα Στεφανίδη είναι ένα  παράδειγμα από αυτά.

Ο Α.Ο.Φ. δημιούργησε επίσης πολύ καλές  ομάδες στο Μπάσκετ και στο Βόλεϊ   

Ο επιστάτης Γιώργος και η γυναικά του ήταν βασικοί συνεργάτες του, που τον βοήθησαν στις δύσκολες στιγμές, στην οργάνωση, την τάξη, την καθαριότητα, τα χτισίματα, τις πλημμύρες, της καταστροφές κλπ.

Ο Α.Ο.Φ. ήταν μια «οικογένεια» και όλοι θυμούνται  τον «Κυρ Στέλιο» με νοσταλγία και αγάπη. Όλοι τον βοηθούσαν σε ότι και να τους ζητούσε γιατί τον θεωρούσαν σαν τον  «πατέρας» τους.

Το Νοέμβριο του 1981, ορισμένοι παράγοντες της Φιλόθεης  πολιτικά αντίθετοι, κατηγορούν τον Κυριακίδη (που υποστήριζε την ΝΔ) για ατασθαλίες  στον ΑΟ Φιλοθέης, και η ΓΓΑ δεν τον συμπεριλαμβάνει στο  καινούργιο συμβούλιο και στέλνει ξαφνικά αντικαταστατή.  Γίνετε  πολύ μεγάλος θόρυβος στις εφημερίδες της  εποχής και στην Βουλή, και ο υπουργός Γ. Κατσιφαρας και ο ΓΓΑ Κ. Κουλουρης αναγνωρίζοντας τελικά το λάθος τους, του ζητάνε συγγνώμη και τον ρωτούν που θέλει να διοριστεί. Ο Κυριακίδης πολύ πληγωμένος τους απαντά. «Σας ευχαριστώ αλλά δεν θέλω τίποτα. Εγώ για 50 χρόνια, προσέφερα στον Ελληνικό αθλητισμό, τώρα είναι η δική σας σειρά  να προσφέρετε». Ο Κυριακίδης μετά από αυτό, δεν ξαναπήγε ποτέ στο γυμναστήριο της Φιλοθέης και ασχολήθηκε μόνο με το ΣΕΓΑΣ, για το καλό του Ελληνικού αθλητισμού και για τα κοινά της περιοχής. Νομίζω ότι αυτό που συνέβη  ήταν μια πίσω πλατη μαχαιριά και που παρόλο που δεν μας έλεγε τίποτα, τον πλήγωσε θανάσιμα. 

Από το  1955 έως και το 1987, κάτοικος στην Φιλόθεη, είναι ο πρωτοστάτης και στυλοβάτης σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα του προαστίου, βοηθώντας πάντα και τους γειτονικούς δήμους όπως του Χαλανδρίου, του Ψυχικού, της Νέας Ιωνίας, του Χολαργού, του Αμαρουσίου, του Παραδείσου κλπ.

Όλοι ζητούσαν την βοήθεια του  γιατί τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν λέγω του προσιτού και χαμηλών τόνων χαρακτήρα του. Όλοι ήξεραν ότι ο Κυριακίδης ποτέ δεν θα τους παραγκωνίσει. Ποτέ δεν του έλεγαν όχι, όταν τους ζητούσε κάτι,  γιατί ήξεραν ότι δεν το ζητούσε για τον εαυτό του, αλλά για το καλό του συνόλου.

Η Δεκαετία του 50 και του 60, δύσκολα χρόνια. Η Ελλάδα σε πολύ δύσκολη πολιτική και οικονομική κατάσταση, με πολύ μεγάλη ανεργία.  Η οικογένεια του Κυριακίδη ζει από ένα μικρό μισθό και υπερωρίες, σαν υπάλληλος  στη ΗΕΑΠ που αργότερα έγινε ΔΕΗ.

Στον κήπο του σπιτιού φύτευε  λαχανικά και φρούτα, και είχε και κουνέλια και κότες  για να ζήσει την οικογένεια. 

Παρόλα αυτά ο Κυριακίδης  μαζεύει πολλά μικρά παιδιά ορφανά από γονείς, που ζητιανεύουν στους δρόμους της Αθήνας  και τα φέρνει στο σπίτι για λίγες  μέρες μέχρι να τους κανονίσει  σχολειό στην  Βασιλική Πρόνοια. Η στόρια του μικρού Αλέκου Φιλιππίδη, έγινε πολύ γνωστή Πανελλήνια  από τον τύπο το 1963.

Την ίδια εποχή πολύ άνθρωποι άνεργοι, συνήθως άγνωστοι, τον πλησιάζουν για να τους βοηθήσει να βρουν δουλειά. Λόγο τον πολλών γνωριμιών του, ο Κυριακίδης  βοηθά τους πάντες, γνωστούς και αγνώστους.      Το σπίτι του γίνεται ένα  «γραφείο ευρέσεως εργασίας» της  εποχής  εκείνης.

Τέλος του 1950, μαζί με την κοινότητα της Φιλοθέης ξεκινά τον προσκοπισμό στο προάστιο και αργότερα τις Οδηγούς 

Δεκαετία του 1960, με την βοήθεια τον δημοσιογράφων που έχουν αρχίσει να κατοικούν στην Φιλόθεη, οργανώνει σε τακτά διαστήματα χοροεσπερίδες  για να μαζέψει χρήματα για διάφορα τοπικά έργα. Μάλιστα σε μια από αυτές το 1960, φέρνει  και την ηθοποιό Τζεην Μανσφιελντ  και τον άνδρα της Μικυ Χαρκινταυ για ατραξιόν. Την εποχή εκείνη η Μανσφιελντ  γύριζε μια ταινία στην Ελλάδα «Ιt happened in Athens» με τον ηθοποιό Τrax Colton. Εγώ 14 χρόνων παιδί και επειδή μιλούσα Αγγλικά καθόμουν για διερμηνέας, διπλά σε αυτήν την αισθησιακή  γυναίκα. 

Από το 1960 έως και το 1980 – Ο Κυριακίδης είναι η πρώτη επαφή  σχεδόν όλων των Κυπριών, ιδιαίτερα των αθλητών, που έρχονται  στην Ελλάδα. Μάλιστα η Κυπριακή πρεσβεία στην Αθήνα όταν δεν μπορούσαν να δώσουν λύση  σε ένα θέμα, έλεγαν στον άνθρωπο, «πήγαινε στον Κυριακίδη να σου βρει λύση»   

Το 1960 – Ο Βασιλιάς Παύλος τον τιμά με τον «Χρυσό σταυρό του Βασιλικού τάγματος του Φοίνικος» για την πρόσφορα του στην πατρίδα

Από το 1950 έως και το 1980 – Σαν μέλος του ΣΕΓΑΣ και ο μόνος που μιλά Αγγλικά παρελάμβανε και συνόδευε όλους τους επισήμους και όλες τις ξένες αθλητικές αποστολές  που έρχονταν στην Ελλάδα για διεθνής η τριεθνής αγώνες.

Πολύ συχνά ήταν ο αρχηγός της Ελληνικής ομάδας στο εξωτερικό.

1960 – 1970, Το 1936 Σαν αρχηγός της Ελληνικής ομάδος στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, ο ΣΚ παρέδωσε στους οργανωτές μια περικεφαλαία αρχαίου Έλληνα συστρατιώτη, για να δοθεί στον νικητή του μαραθωνίου. Το έπαθλο αυτό προερχόταν από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΗΝΗ. Στη τελετή βράβευσης του Κορεάτη Sohn Kee-chung (που έτρεχε για την Ιαπωνία), η περικεφαλαία δεν εδόθη. Μετά τον πόλεμο το 1960 ο Κυριακίδης πλησίασε την Γερμανική Αθλητική Ομοσπονδία και τους αναφέρετε  το γεγονός. Λίγα χρόνια αργότερα η περικεφαλαία βρέθηκε και σε ειδική τελετή στην Γερμάνια όπου ο ΣΚ ήταν προσκαλεσμένος, το έπαθλο ιδωθεί στον Sohn Kee-chung. Οι δυο  πρώην πρωταθλητές από τότε έγιναν φίλοι και αλληλογραφούσαν και ο Σον έστελνε  Χριστουγεννιάτικη κάρτα με ευχές  στον Κυριακίδη κάθε  χρόνο. Η περικεφαλαία  τώρα βρίσκετε στο Ολυμπιακό μουσεία της Σεούλ.

Το 1968 – Το ROAD RUNNERS CLUB της Αγγλίας τον εκλέγει μέλος τους για την προσφορά του στο μαραθώνιο

Το1968 Ο Δημήτρης Βουρος καταρρίπτει το ρεκόρ μαραθωνίου του Κυριακίδη στις 6 Απριλίου.

Ο ΣΚ κράτησε το ρεκόρ για 34 χρόνια και 6 μήνες (από τον Οκτώβριο του 1933), ίσως το μεγαλύτερο διάστημα στον κόσμο.

Το 1969 – συνοδεύει τον μαραθωνοδρόμο Δημήτρη Βουρο στην Βοστόνη και συναντά πάλι  τους φίλους του Τζονη Κελυ και τον Jerry Nason αθλητικό συντάκτη της Boston Globe.

Το 1981 – Ο Φρεντυ Γερμανός  του αφιερώνει μια εκπομπή της ΕΡΤ  «Πρώτη Σελίδα»   όπου ο Κυριακίδης  μιλά ζωντανά. Ο Γερμανός σε κάποια στιγμή απονέμη ένα κύπελλο και του λέει «Στέλιο αυτό  το κύπελλο είναι από 7 εκατομμύρια Έλληνες». Ο Κυριακίδης πολύ συγκινημένος, δακρύζει. Το κύπελλο βρίσκετε στο Μουσείο στον Μαραθώνα. 

Το 1986 – Δίνει στην Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή τα παπούτσια , την φανέλα και τον αριθμό του, που έτρεξε στην Βοστώνη καθώς επίσης  και διπλώματα και άλλα αντικείμενα από τη πλούσια συλλογή του.

Μέχρι τον θάνατο του πολλοί αθλητικοί σύλλογοι , οργανισμοί, και πόλις τιμούν τον Κυριακίδη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για την προσφορά του στον αθλητισμό, την πατρίδα και την κοινωνία. 

Το 2001 – Παρουσιάζετε στην Βοστόνη η βιογραφία του «RUNNING WITH PHEIDIPIDES», γραμμένη από δυο Έλληνο Αμερικανούς της  Βοστώνης, τον Νίκο Τσιωτο και τον Αντρέα Νταμπιλης όπου και υπάρχει μόνιμο έκθεμα για τον Στέλιο Κυριακίδη στο Αθλητικό Μουσείο της πόλις.

Το 2003 – Μεταφράζετε και παρουσιάζεται το ίδιο βιβλίο στα Ελληνικά, με τον τίτλο «ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ  ΝΙΚΗΤΗΣ». Η παρουσίαση γίνετε σε μια μεγάλη έκθεση στο Κολλέγιο DEREE στην Αγία Παρασκευή.

Την ίδια  χρονιά το 2003, το Κολλέγιο ΑΝΑΤΟΛΙΑ Θεσσαλονίκης ζήτησε να γίνει μια έκθεση για τον Κυριακίδη στα εγκαίνια της καινούργιας βιβλιοθήκης «Bissell» που θα κρατούσε μια εβδομάδα. Η έκθεση ήταν τόσο δημοφιλής που έμεινε ανοικτή για 6 μήνες

Μετά τον θάνατο του έχουν γραφεί πολλά άρθρα παγκοσμίως σε περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο, και έχουν γίνει παρουσιάσεις  στη τηλεόραση στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για τις αθλητικές του επιτυχίες και το κοινωνικό του έργο. Έχουν δε γυριστή 10 ντοκιμαντέρ για την ζωή του.

Το 2003 – Το NBC γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του 2004 – «ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ- το ταξίδι ενός πολεμιστή» – “STYLIANOS KYRIAKIDES the journey of a warrior” (θα το βρείτε στο Υ-TUBE). Το  ντοκιμαντέρ κέρδισε το βραβείο ΕΜΜΥ  το 2004.

Στο ντοκιμαντέρ αυτό, ο γνωστός ιστορικός και αθλητικογράφος Πέτρος Λιναρδος  μιλά και λέει χαρακτηριστικά ότι «το 1946, ο Κυριακίδης  ήταν η Ελλάδα».

Σήμερα βρίσκετε σε στάδιο παραγωγής από τα στούντιο του Disney στο Χόλυγουντ η ταινία για τον Κυριακίδη

Από το 2000 έως και σήμερα (2017) – Έχουν γίνει πάνω από 50 εκθέσεις, και πολύ περισσότερες παρουσιάσεις και διαλέξεις στην Ελλάδα, την Αμερική, την Κύπρο, την Γερμανία, την Νότια Αφρική και την Κίνα για την ζωή και το  έργο του Στέλιου Κυριακίδη. Επίσης δίδοντα τιμητικές διακρίσεις στο όνομα του.

Στην μνήμη του Κυριακίδη  έχουν δοθεί και δίδοντα, ειδικά στεφάνια από επιχρυσωμένα φύλα ελιάς, από τις Ελιές του Μαραθώνα, για τους νικητές των μαραθωνίων της  Βοστόνης, της Ουάσινγκτον , της Κύπρου, του Κέϊπ Τάουν

Από το 2007 – Όλα τα κύπελλα, τα μετάλλια και τα υπόλοιπα αντικείμενα της μεγάλης συλλογείς του βρίσκονται στην πρώτη αίθουσα του Μουσείου στον Μαραθώνα.  Αυτό ήταν και η αρχή για το φωτογραφικό κέντρο του μαραθωνίου δρόμου να γίνει «ΜΟΥΣΕΙΟ μαραθωνίου δρόμου», αφού ήταν και τα πρώτα αντικείμενα που εδόθησαν.  

Από το 2010 το ίδρυμα 26.2 στην Μασαχουσέτη, έχει σαν έμβλημα του τον Στέλιο Κυριακίδη, www.26.2-org.com  

Το 2014 ένα συνοπτικό βιογραφικό που περιγράφει το Αθλητικό, Πατριωτικό και Ανθρωπιστικό έργο του Κυριακίδη, εκδίδετε σε 3  γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Κινέζικα) και διανείμετε παντού σε χιλιάδες αντίγραφα  δωρεάν.

Το 2016 – Παρουσιάζετε στην Κίνα το βιβλίο του Κυριακίδη ολοκληρωμένο, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ, στα Κινέζικα και έχουν διανεμηθεί πάνω από 10000 αντίτυπα

Υπάρχουν 3 αγάλματα του Κυριακίδη, στην Βοστόνη, στην Κύπρο, και στον Μαραθώνα καθώς και μια προτομή του στην Φιλοθέη. Υπάρχουν επίσης ειδικές  μαρμάρινες τιμητικές πλάκες στην Πλατεία «Στέλιος Κυριακίδης», στον Πύργο Κορινθίας, στο Γυμναστήριο της  Φιλοθέης  και στο μεγάλο στάδιο στην Πάφο που φέρει και το όνομα του. Με τις τρις αυτές πλάκες κλείνει το τρίγωνο της ζωής του Κυριακίδη. «Η γέννησης του» στην επαρχία της Πάφου, «η ζωή του» στην Φιλοθέη και «η μετά θάνατον ζωή του» στον Πύργο της Κορινθίας»

Το γυμναστήριο της Φιλοθέης όπως και το μεγάλο στάδιο της Πάφου έχουν ονομαστή «ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ»

Αγώνες «ΚΥΡΙΑΚΙΔΕΙΑ» στην μνήμη του γίνονται στον Πύργο Κορινθίας  από το 1989 όπου έχει ταφή, στην Φιλοθέη από το 1989, και οι μαραθώνιοι της Κύπρου και του Μεγάλου Αλέξανδρου της Θεσσαλονίκης  είναι αφιερωμένοι σε αυτόν.

Σαν πατέρας ο Στέλιος Κυριακίδης ήταν όπως και στην υπόλοιπη ζωή του. Από τους καλύτερους γονείς που μπορεί να έχει ένα παιδί. Από μικρά παιδιά μας έμαθε να ήμαστε εργατικοί, πειθαρχημένοι, ειλικρινείς, σωστοί σαν άνθρωποι, να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και να βοηθάμε τους άλλους όσο είναι δυνατόν.

Σε κάθε δύσκολη στιγμή μας έλεγε «ο Θεός είναι μεγάλος», και κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία της Αγίας Φιλοθέης , χωρίς να πιέσει κανένα από εμάς να πάει  μαζί του. Πήγαινε διπλά στους ψάλτες και παρόλο η φωνή του δεν τον βοηθούσε, έψελνε και αυτός.

Ήταν ένας άνθρωπος με απίστευτη ενέργεια, που δεν μπορούσε να καθίσει σε μια καρέκλα παραπάνω από 30 δευτερόλεπτα. Ήταν επίσης  ένας άνθρωπος με εμφανή  θετική αύρα. Όταν έμπαινε σε ένα χώρο, όλοι πήγαιναν κοντά του για να μιλήσουν μαζί του.  

Αναγνωρίζοντας το πόσο πολύ χρειάζεται η καλή παιδεία στη ζωή των ανθρώπων, μας έβαλε και τους τρις και τελειώσαμε τα καλύτερα σχολειά στην Ελλάδα της εποχής εκείνης, όπως τα Ανάβρυτα και το Αρσάκειο. Οι διοικήσεις των σχολείων μας προσέφεραν υποτροφίες ειδικά για αυτόν, και μετά το τέλος της δεκαετίας του 50 και αρχές του 60 μας έστειλε και τους τρις για σπουδές στην Αγγλία.  Αυτά έγιναν σε εποχές πολύ δύσκολες, με μεγάλες στερήσεις και από την μητέρα μας και τον πατέρα  μας.

Στο σπίτι, όλοι είχαμε προκαθορισμένες  δουλείες  που έπρεπε να κάνουμε καθημερινά για να βοηθήσουμε, όπως σκούπισμα, συγύρισμα, πότισμα και διάφορες άλλες δουλείες.

Σαν πατέρας ήταν αυστηρός  μαζί μου, άλλα η επιβλητική  προσωπικότητα του με έκανε, χωρίς ποτέ να με υποχρεώνει, να τον ακλουθώ παντού. Με ξεκίνησε  στον αθλητισμό από την ηλικία των 8 ετών στους δρόμους γύρο από το σπίτι μας και αργότερα στον  Α. Ο. Φιλοθέης , άλλα ποτέ δεν με πίεσε να κάνω σπορ αν δεν το ήθελα. Βέβαια  στο σχολειό μου τα Ανάβρυτα που ήμουν εσωτερικός, κάναμε 2.5 ώρες την ημέρα από όλα τα σπορ, στίβο, μπάσκετ, βόλεϊ, χόκεϋ, σκουός, ανώμαλο δρόμο, ενόργανη γυμναστική, πεζοπορίες και άλλα,  όποτε ήμουν συνηθισμένος και καλά προπονημένος.

Μετά από την προπόνηση η τους αγώνες μου στην Φιλοθέη, μου έκανε μασάζ στα πόδια χρησιμοποιώντας ειδικές θερμαντικός αλοιφές.    

Η μητέρα μας, η μεγάλη υποστηρικτής του πατέρα από τότε που παντρεύτηκαν το δύσκολο έτος του 1942, ήταν ο πυλώνας του σπιτιού. Πολύ νοικοκυρά, είχε μανία με την καθαριότητα και την τάξη. Μερικές φορές  έκανε το πατέρα μας να της λέει, «Ιφιγένεια όταν θα πεθάνεις θα σου βάλω ένα σφουγγαρόπανο στον μνήμα σου». Δεν μπόρεσε όμως να το κάνει γιατί έφυγε πρώτος 

Η μητέρα μας, πρωτότοκη κόρη, με καταγωγή από την Σμύρνη της Μακράς Ασίας , ήταν απίθανη μαγείρισσα. Δεν μπορούσε όμως να μπει στην κουζίνα τα Χριστούγεννα  και το Πάσχα. Η πόρτα της κουζίνας ήταν κλειστή. Αυτές ήταν οι ήμερες του Κυριακίδη. Η γεμιστή γαλοπούλα με πατάτες, το κοκορέτσι και το αρνί του, ήταν γνωστά σε όλους τους φίλους και γνωστούς. Οι Κυπριακές «φλαουνες» του κάθε Πάσχα ήταν φημισμένες.

Όταν του λέγαμε «μπαμπάκα θα φάμε  ψησταριά σήμερα», πριν τελειώσουμε την φράση μας, είχε ανάψει τα κάρβουνα. Δεν ήταν δύσκολος στο φαγητό, ήταν όμως προσεκτικός και δεν έπινε ούτε  κάπνιζε. Δεν του άρεσε το φρέσκο ψωμί, το ήθελε μια μέρα παλιό.

Ο κήπος μας στην Φιλοθέη είχε τα πάντα, από 10 ειδών φρούτα, πολλά λαχανικά και ένα κοτέτσι με κότες και πολλά κουνέλια για αυγά και κρέας. Έτσι τα δύσκολα χρόνια του 50 και 60 είχαμε τα απαραίτητα πράγματα για να επιβιώσουμε. Το καθάρισμα του κοτετσιού ήταν δουλειά των ανδρών.

Τα γλέντια στις γιορτές και το πολύ νόστιμο φαγητό στο σπίτι μας, ήταν γνωστά παντού. Ο Σιμιτσεκ, οι Ραγαζοι, ο Μαυραποστολος και οι άλλοι οι συναθλητές του και οι φίλοι του ήταν συχνά παρόντες.

Το σπίτι μας είχε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα παρά τις δύσκολες εποχές.   

Το βραδύ έπεφτε να κοιμηθεί νωρίς, δεν του άρεσαν τα ξενύχτια. Δεν μπορούσε όμως να κοιμηθεί χωρίς την «γουργούρα», όπως έλεγε η μητέρα μου, να παίζει απαλή  μουσική η να ακούει το ΒΒC στα βραχέα.

Η «γουργούρα» ήταν το ραδιόφωνο που είχε αγοράσει στη Αμερική το 1938 και στην κατοχή άκουγε κρυφά τα νέα  του ΒΒC και τα περνούσε στη αντίσταση και στους ανθρώπους γύρο του για να τους ενυαρηνει

Η «γουργουρα» υπάρχει ακόμη και τώρα.   

Όταν έπεφτε να κοιμηθεί  του άρεσε να έχει καλυμμένο με το σεντόνι, «το (α)φτακι του», όπως μας έλεγε πάντα. Χαρά του πάντα ήταν να παίρνει τα  μικρά του εγγόνια στο Παναθηναϊκό στάδιο για να τα μυήσει στον αθλητισμό. 

Στα μέσα του 50, ο αργότερα Αρχιεπίσκοπος της  Κύπρου Χρυσόστομος, μαζί με τον αργότερα Μητροπολίτη Κυρήνειας Γρηγόριο και τόν αδελφό του τον Χριστόφορο, όλοι απόφοιτοι Διάκοι, που ήταν οι καλύτεροι μαθητές  του Μοναστηρίου του Κύκκου,  ήρθαν στη Αθήνα να σπουδάσουν  Θεολογία.

Και οι τρις ήταν στο σπίτι μας κάθε Κυριακή για μεσημεριανό και συζήτηση, με τον Χρυσόστομο να με κυνηγά για να με διαβάσει. Κυριακή του Πάσχα ήταν πάντα μαζί μας και σουβλίζαμε το αρνί στον κήπο.

Τα χρόνια μετά τον εμφύλιο όταν πολύ δύσκολα. Για να τα βγάλει πέρα ο Κυριακίδης,  δούλευε υπερωρίες και  όπως ανέφερα νωρίτερα είχαμε τα φρούτα, τα λαχανικό και το  κοτέτσι για βοήθεια. Έτσι είχαμε πάντα αρκετά για να ζήσουμε.

Όταν τα πράγματα δυσκόλευαν ο Κυριακίδης έλεγε σε όλους μας «ο θεός είναι μεγάλος, θα σφίξουμε το ζωνάρι και τα βγάλουμε πέρα».

Παρόλο που δεν είχαμε περίσσεμα, σαν οικογένεια τον πέντε ατόμων , ο Κυριακίδης μοιραζόταν αυτά  τα λίγα και με τα φτωχά ζητιάνικα από τους δρόμους, που έφερνε καμιά φορά στο σπίτι καθώς και με τους αθλητές της Φιλοθέης όταν πηγαίναμε στους διασυλλογικούς αγώνες, προσφέροντας τους σάντουιτς και αναψυκτικά.

Ένα μεγάλο μέρος του μισθού του πήγαινε και στα εξάδα των σχολείων. Είχαμε βεβαίως, λόγο Κυριακίδη, υποτροφίας αλλά και πάλι ο Στέλιος και η Ιφιγένεια «είχαν σφίξει  το ζωνάρι πολύ σφιχτά».  

Το 1984, αγόρασα ένα κτήμα και έκτισα ένα εξοχικό στον Πύργο Κορινθίας, ένα φρουτοχωρι στα 800 μετρά υψόμετρο, με θέα τον Κορινθιακό και τα απέναντι βουνά γύρω από τους Δελφούς. Την πρώτη φορά που ήρθε ο πατέρας μου εκεί δάκρυσε, και μου είπε, «όταν θα πεθάνω εδώ θα με θάψεις γιατί μου θυμίζει το χωριό μου τον Στατό». Έτσι και έγινε. Η γυναικά του η Ιφιγένεια, που πέθανε 16  χρόνια αργότερα, βρίσκετε  διπλά του όπως πάντα.

Είναι σημαντικό κανείς επίσης να γνωρίζει ότι ο αριθμός 7 ήταν αυτός  που κυβερνούσε την ζωή του. 

Το διαβατήριο του έχει τον αριθμό 7 και είχε ύψος 1.73 εκ.

Κέρδισε στην Βοστόνη με τον αριθμό 77 που διάλεξε ο ίδιος

Κέρδισε με χρόνο 2:29:27,  ημέρα Σάββατο, 7η μέρα της εβδομάδος

Κέρδισε στις 20 Απριλίου, που ήταν η 7η φορά που η ημερομηνία του μαραθωνίου της Βοστόνης μεταφέρθηκε από την 19 Απριλίου που ήταν η συνήθης ημερομηνία. Ήταν ο 35ος νικητής της Βοστόνης δηλαδή 5×7=35. Πέθανε 77 χρονών (ο αριθμός του στην Βοστόνη), το 1987

Ο Στέλιος Κυριακίδης έχει εμπνεύσει και εμπνέει πάρα πολλούς αθλητές μέχρι σήμερα που προωθούν την ιστορία του παντού.

Από το 1994, υπάρχει το σωμάτιο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ  με βάση την Πάφο της Κύπρου που ίδρυσε ο Ανδρέας Αγγελίδης με δρομείς που με υπερηφάνεια φορούν την φανέλα με το δαφνο στεφανωμένο πρόσωπο του. Σίγουρα ο Στέλιος Κυριακίδης συνεχίζει το έργο του. Το  πνεύμα του είναι πάντα μαζί μας, μας βοηθά και μας καθοδήγει στις δύσκολες στιγμές μας.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής του. Το 1938 ο Κυριακίδης γνωρίζετε με την Φανουρία Μαινα, της οικογενείας των επιπλοποιών από την Σαντορίνη, και παντρεύονται. Το 1939 σε μια επίσκεψη στα αδέλφια του στην Μεσσήνη, η Φανουρία γδέρνεται σε κάτι συρματοπλέγματα και πεθαίνει  από τέτανο 3 μηνών έγκυος.  Ο Κυριακίδη υποφέρει για πολύ καιρό.

Ο Θειος της Φανουρίας τους έφτιαξε όλα τα έπιπλα του σπιτικού που υπάρχουν ακόμη και κοσμούν το σπίτι μου. 

Το 1941 γνωρίζει την Ιφιγένεια Κατσαρελου, που έμενε στη Φιλοθέη. Την πρωτόειδε  όταν μοίραζε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού στην περιοχή και παντρεύονται το 1942. Κάνουν τρία παιδιά την Ελένη τον Δεκέμβριο του 1942, τον Δημήτρη το Δεκέμβριο του 1944 και την Μαρία τον Αύγουστο το 1948.

Ο Κυριακίδης είχε 5 εγγόνια την Μαρία, τον Γιώργο, την Εμιλη, τον Στέλιο και την Έλλη.

Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987. Η κηδεία  του έγινε δημόσια δαπάνη και έχει ταφή στον Πύργο Κορίνθιας που του θύμιζε το χωρίο του στην Κύπρο. Εκεί έχω ένα εξοχικό σπίτι.

Το 1987, βρίσκετε  στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ για 6 εβδομάδες για νοσηλεία . Η διεύθυνσης του νοσοκομείο πήρε απόφαση ότι δεν θα χρεώσει τίποτα για την νοσηλεία και φάρμακα για τον Στέλιο Κυριακίδη    

Είναι σημαντικό να ξέρει κανείς ότι ο  Στέλιος Κυριακίδης παρέμεινε πιστό μέλος του ΓΣΟ, όχι μόνο κατά την αθλητική του καριέρα αλλά ακόμη και μέχρι τον θάνατο του, εκπροσωπώντας το ΓΣΟ στο ΣΕΓΑΣ

Στέλιος Κυριακίδης – Τιμητικές διακρίσεις

• Χρυσούς σταυρός του τάγματος του Φοίνικος από την Ελληνική κυβέρνηση για την προσφορά του στον Ελληνικό Αθλητισμό.
• Τιμητική διάκριση και μετάλλιο των πόλεων Βοστόνης, Αθηνών, Πειραιώς, Νέας Σμύρνης, Παλαιού Φαλήρου, Νίκαιας, Πατρών και άλλων.

• Τιμητικές διακρίσεις από:

–  Βουλή των Ελλήνων

–  ΣΕΓΑΣ

–  Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων

–  Σχολή Ευελπίδων

–  Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων

–  Παναθηναϊκός Α.Ο., Ολυμπιακός Ο.Σ.Φ.Π., Πανιώνιος Α.Σ., Εθνικός Α.Σ., Γ.Σ.Ο Κύπρου, Α.Ο. Φιλοθέης και άλλοι

–  Λέσχες Ροταριανών Αθηνών,  Νίκαιας και Λεμεσού

–  Φεστιβάλ Κάλσμπεργκ Κύπρου

–  Εταιρίας Λανίτη Λεμεσού

–  Από Δημάρχους Αθηνάς, Πειραιά, Πάτρας, Φιλοθέης, Χαλανδρίου, Ψυχικού, Νίκαιας, Παλαιού Φαλήρου, Νέας Σμύρνης, Πάτρας, Πύργος Κορίνθιας. 

–        Από Ολυμπιακή Επιτροπή Κύπρου

–        Από Πρόεδρο Κύπρου

–        Από Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού

–        Η κεντρική αίθουσα συνεδριάσεως στην Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή ονομάζεται «Στέλιος Κυριακίδης»

• Βιβλίο GUINESS αναφέρει ότι κατέχει το ρεκόρ για τον μεγαλύτερο χρόνο κατοχής Εθνικής επιδόσεως στον κόσμο, για 33 χρόνια και 216 ημέρες (ρεκόρ μαραθωνίου δρόμου)
• Κάτοχος Πανευρωπαϊκού ρεκόρ μαραθωνίου δρόμου και της καλύτερης επίδοσης στον κόσμο το 1946 με 2 ώρες 29’ και 27’’
• 1ος Βαλκανιονίκης 10 φορές στα 10000 μέτρα και μαραθώνιο
• Πολλές φορές Πανελληνιονίκης στα 5000 μέτρα, 10000 μέτρα και μαραθώνιο
• Πολλές φορές Παv-Κυπριώνικης στα 800, 1500, 5000, 10000 και 20000 μέτρα
• Νικητής του Μαραθωνίου της Βοστόνης το 1946 και 10ος το 1947
• Πρωτάθλημα Βρετανικής Κοινοπολιτείας, 2ος στο μαραθώνιο δύο φορές το 1935 και το 1937
• Συμμετείχε στον μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, 11ος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948, 18ος
• Συμμετείχε στο μαραθώνιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στο Όσλο το 1946, Δεν τερμάτισε από σοβαρές κράμπες στα πόδια του
• Πολλά άρθρα έχουν γραφτεί στις εφημερίδες και τηλεοπτικά προγράμματα έχουν αφιερωθεί στον Στέλιο Κυριακίδη στην Αμερική, Ελλάδα και Κύπρο.

Αγώνες δρόμου στο όνομα του Στέλιου Κυριακίδη

1988 και κάθε χρόνο – Κυριακιδεια, Πύργος Κορινθίας 10 χιλιόμετρα. Πριν τον αγώνα οι αθλητές καταθέτουν στεφάνη στο μνήμα του πριν τρέξουν και φωνάζουν, «αθάνατος»

1989 και κάθε χρόνο – Κυριακιδεια , Φιλοθέη, 10 χιλιόμετρα

1994 υπάρχει ο σύλλογος δρομέων ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ στην Πάφο

2014 και κάθε χρόνο  – μαραθώνιος ΚΥΠΡΟΥ στην Πάφο

2014 και κάθε χρόνο –  μαραθώνιος ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Θεσσαλονίκη

Ντοκιμαντέρ και Ταινίες για τον Στέλιο Κυριακίδη

1981 – «Πρώτη σελίδα» – Φρεντυ Γερμανός

2004 – Το Αμερικανικό κανάλι NBC – ονομάστηκε «Στυλιανός Κυριακίδης – Το ταξίδι ενός Πολεμιστή» κέρδισε το βραβείο EMMY το 2004. Μπορείτε να το βρείτε στο U-TUBE

2004 – 2010 – Γυρίστηκαν  ντοκιμαντέρ από ΕΤ3, ΕΤ1, b

Θα γυριστή ταινία για τον Στέλιο Κυριακίδη από την εταιρία DISNEY

Βιβλία, ποιήματα και άρθρα σε περιοδικά για τον Στέλιο Κυριακίδη

2001 – RUNNING WITH PHEIDIIDES – Nick Tsiotos and Andy Dabilis. Syracuse university Press

2003 – ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ – Μετάφρασης του Αγγλικού

2014 – MARATHON SPIRIT – Στα Κινέζικα, από τον Δημήτρη Κυριακίδη

2014 – ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ – Παιδικό παραμύθι

2014 και 2017 – Περιληπτικό βίβλοι για τον Στέλιο Κυριακίδη από τον Δημήτρη  Κυριακίδη

Άρθρα σε πάμπολλα περιοδικά στην Ελλάδα, Κύπρο, Γερμάνια, Αμερική, Αγγλία, Ιταλία, Κινά  και άλλες χώρες έχουν γραφεί τα τελευταία 30  χρόνια για τον Στέλιο Κυριακίδη.

Επίσης πολλά ποιήματα έχουν γραφεί για το Στέλιο Κυριακίδη από το 1946 μέχρι σήμερα. 

Εκθέσεις για τον Στέλιο Κυριακίδη

Έχουν γίνει εκθέσεις για τον Στέλιο Κυριακίδη στο Ψυχικό, την Θεσσαλονίκη, την Ξανθή, τον Πειραιά,  την Σύρο, την Λεμεσό, την Πάφο, την Πρέβεζα, την Σαγκάη Κίνα, την Βοστόνη, το Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών, το Κολλέγιο Ανατολια της Θεσσαλονίκης , το Κολλέγιο Deree Αγία Παρασκευή, 

Το «μουσείο του μαραθωνίου» στον Μαραθώνα ξεκίνησε σαν μουσείο το 2008, όταν εδόθησαν για έκθεμα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη. 

Στο μουσείο της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής στην Λευκωσίας υπάρχει έκθεμα του Στέλιου Κυριακίδη όπως τα παπούτσια, η φανέλα, ο αριθμός που έτρεξε στην Βοστόνη καθώς και άλλα κειμήλια.

 Αγάλματα και αναμνηστικές πλάκες για τον Στέλιου Κυριακίδη

1998 –  Προτομή στη Φιλοθέη κοντά στο στάδιο

2004 – Άγαμα στην παραλία του Μαραθώνα

2006 – Άγαλμα στο 2ο  χιλιόμετρο του μαραθωνίου της  Βοστόνη

2010 – Άγαλμα στον Στατό, της Πάφου

2015 – Αναμνηστική πλάκα στην Πλατεία «Στέλιος Κυριακίδης» στον Πύργο Κορινθίας

2017 – Αναμνηστική πλάκα στο στάδιο Φιλοθέης

2017 – Αναμνηστική πλάκα στάδιο της Πάφου

Αθλητικές εγκαταστάσεις στο όνομα του Στέλιου Κυριακίδη

Τα αθλητικά στάδια στην Φιλοθέη και την Πάφου ονομάζονται «Στέλιος Κυριακίδης»