Σε έναν κόσμο όπου οι λέξεις συχνά απομακρύνονται από τις πράξεις, υπάρχουν στιγμές που διαγράφουν το δρόμο για την αλλαγή. Τότες, στις 19 Μαρτίου του 2021 μέσα από την αγωνία και τον αγώνα μιας μικρής αλλά ευαισθητοποιημένης ομάδας ανθρώπων του αθλητισμού, που εμείς οι ίδιοι συντονίζαμε, οδηγηθήκαμε έξω από το υπουργείο εσωτερικών για να διαμαρτυρηθούμε για το κλείσιμο του αθλητισμού. Κι όμως, εκεί διαμορφώθηκε μια νέα προοπτική για την επαναφορά του αθλητισμού σε έναν αγωνιστικό ορίζοντα. Αυτός ο αγώνας αποτελεί ένα παράδειγμα της δύναμης που κρύβεται στην ενότητα και την αλληλεγγύη, ακόμα και μέσα σε περιόδους δυσκολιών.
Παρά τις προσπάθειες αυτές, τρία χρόνια μετά, βρισκόμαστε στη σκιά μιας πικρής πραγματικότητας. Η ανεπάρκεια πολιτικών πρακτικών στον αθλητισμό και η κρατική οικονομική αποσύνθεση, σε συνδυασμό με την έλλειψη οράματος από κεντρικούς αθλητικούς φορείς όπως το Υπουργείο Παιδείας, το ΚΟΑ και την ΚΟΕ, έθεσαν σημαντικά εμπόδια στην πρόοδο και την ανάπτυξη του αθλητισμού.
Η αποκορύφωση αυτής της κατάστασης εκφράζεται σήμερα μέσα από την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, με μόλις τρεις συμμετοχές να έχουν εξασφαλιστεί μέχρι στιγμής. Αυτό συμβολίζει όχι μόνο την αποτυχία των αρμοδίων αθλητικών φορέων Υπουργείο Παιδείας, το Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού (ΚΟΑ) και την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΚΟΕ) να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους αλλά και την ανάγκη για μια βαθιά αναθεώρηση και ανανέωση στον τρόπο που ο αθλητισμός αντιλαμβάνεται και διοικείται.
Οι ελλειπείς αθλητικές υποδομές και η ανάγκη για ένα συνεκτικό πλάνο προσανατολισμού των αθλητών προς αφοσίωση, βασισμένη στην προσφορά κινήτρων και συνεπούς υποστήριξης, όχι μόνο κατά τις στιγμές των διακρίσεων, καταδεικνύουν βασικά προβλήματα. Από τη μία, η αστάθεια που συνεπάγεται από την διαγραφή σωματείων, με επικεφαλής το Υπουργείο Παιδείας, και από την άλλη, τα εσφαλμένα μηνύματα επιτυχίας από τη διοίκηση της ΚΟΕ, αποτελούν σοβαρές πηγές ανησυχίας. Επιπλέον, η ανεπαρκής διαχείριση από το ΚΟΑ, που εμφανίζεται να μη διαθέτει ένα ξεκάθαρο όραμα, και οι κομματικές παρεμβάσεις, περιπλέκουν περαιτέρω το τοπίο, συντελώντας στην αποτυχία της τρέχουσας αθλητικής πολιτικής και μοντέλου διαχείρισης.
Ωστόσο, ακριβώς αυτές οι προκλήσεις μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες. Οι δύσκολες στιγμές που έχουμε βιώσει μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτες για αλλαγή, με την κοινότητα του αθλητισμού να συνεργάζεται στενά για την αναζήτηση καινοτόμων λύσεων και την υιοθέτηση νέων προσεγγίσεων που θα επιτρέψουν στον αθλητισμό να ανθίσει. Ας αντλήσουμε έμπνευση από τις στιγμές που τα λόγια μετατρέπονται σε έργα και ας συνεχίσουμε να προάγουμε την ενότητα, την αφοσίωση και την αγάπη για τον αθλητισμό, προκειμένου να υπερβούμε τις προκλήσεις και να οικοδομήσουμε ένα λαμπρότερο μέλλον για τον αθλητισμό.