Στην καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων κρύβεται ένα ιδεώδες που υπερβαίνει τα όρια της αθλητικής διάκρισης – το ιδεώδες του ευ αγωνίζεσθαι, της ευγενούς άμιλλας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και του αλληλοσεβασμού. Εντούτοις, τα τελευταία γεγονότα στην Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή φανερώνουν μια άλλη πλευρά, που εγείρει ερωτήματα γύρω από την πραγματική αποστολή και την αξιοπιστία αυτής της διοργάνωσης.
Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της ΚΟΕ, Γεώργιος Χρυσοστόμου, αναφέρθηκε στην αξία των αθλητών ως πρωταγωνιστών στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Ωστόσο, η πράξη φαίνεται να αντικρούει τη θεωρία. Αντί για προβολή των αθλητικών ταλέντων και της προσπάθειάς τους, το φως της δημοσιότητας φαίνεται να στρέφεται στους ιδιοκτήτες της εξουσίας και των μέσων, καθιστώντας την εκθεσιακή διοργάνωση στην Λεβέντειος Πινακοθήκη μια ακόμη ευκαιρία για αυτοπροβολή. Η παρουσία του αρχηγού αποστολής και αντιπροέδρου της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής, Γιώτη Ιωαννίδη, καθώς και των οικογενειών τους στην έκθεση, αναδεικνύει μια άλλη πτυχή που συχνά παραβλέπεται στις διοργανώσεις αυτού του είδους: την προβολή οικογενειακών ή άλλων στενών προσωπικών διασυνδέσεων που μπορεί να επηρεάζουν την αντικειμενικότητα και τη διαφάνεια της διαδικασίας.
Διαφαίνεται μια συστηματική προσπάθεια να μετατρέψουν έναν κατεξοχήν πολιτιστικό και αθλητικό θεσμό σε εργαλείο κοινωνικής και πολιτικής επιρροής. Οι αθλητές, αντί να είναι στο επίκεντρο, φαίνεται να έχουν υποβιβαστεί σε δευτερεύοντες ρόλους, με τα ΜΜΕ να αναπαράγουν αυτή την ανισορροπία μέσω της διαρκούς ανάδειξης των “ανώτερων” προσώπων που σχεδιάζουν, όχι των ανθρώπων που πραγματικά αγωνίζονται.
Στην έκθεση, ακόμη και η σχεδιάστρια των ολυμπιακών στολών φαίνεται να λαμβάνει περισσότερη προσοχή από τους αθλητές που θα τις φορέσουν. Η Ελένα Κουλιτσένκο, αθλήτρια που αναφέρθηκε στα κοινωνικά μέσα της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής, αποτελεί παράδειγμα της ανισότητας αυτής. Γιατί δεν δόθηκε η ίδια ευκαιρία να παραστούν άλλοι αθλητές και να δοθεί η σημασία που τους αρμόζει;
Το γεγονός ότι η Ελένα Κουλιτσένκο, αθλήτρια που θα συμμετάσχει στους προσεχείς Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν προσκλήθηκε στα εγκαίνια μιας έκθεσης που αφορά την Ολυμπιακή ομάδα αλλά απλώς επισκέφτηκε τον χώρο μετά την επίσημη τελετή, αναδεικνύει ένα οξύ πρόβλημα. Αυτή η πρακτική θέτει ερωτήματα για τις πραγματικές προθέσεις και την αξιοκρατία πίσω από τις διοργανώσεις που σχετίζονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι αθλητές θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο της οποιασδήποτε Ολυμπιακής προετοιμασίας και παρουσίασης, δεδομένου ότι αποτελούν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των Αγώνων και τους κυριότερους πρεσβευτές του αθλητισμού και των ιδεωδών που αυτός προωθεί. Η απουσία τους από τέτοιες εκδηλώσεις, όπου το κοινό και τα ΜΜΕ αποδίδουν προσοχή, υπονομεύει τη σημασία της δικής τους συμβολής και αγώνα.
Η επιλογή να προβάλλονται άλλα πρόσωπα, όπως οι σχεδιαστές των στολών, ενώ είναι σημαντική, δεν θα έπρεπε να υπερτερεί της αναγνώρισης που αξίζει στους αθλητές. Η διαδικασία αυτή καταδεικνύει μια πιθανή αδυναμία στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των προγραμμάτων προώθησης των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου οι αληθινοί ήρωες – οι αθλητές – παραμένουν στη σκιά.
Αυτή η ανισότητα στην προσοχή και αναγνώριση δεν αρμόζει στις αξίες που επιδιώκει να προωθήσει ο Ολυμπισμός. Είναι κρίσιμη η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων και των πρακτικών που εφαρμόζονται, ώστε οι αθλητές να λαμβάνουν την αναγνώριση που τους αξίζει, ενώ παράλληλα διατηρούνται και αναδεικνύονται οι ολυμπιακές αξίες της αριστείας, της ισότητας και της δικαιοσύνης σε κάθε διοργάνωση που σχετίζεται με τους Αγώνες.
Το σύνθημα “Είμαστε όλοι Team Cyprus” υποτίθεται ότι αντανακλά μια ενότητα και κοινό στόχο. Όμως, αν οι αθλητές που αποτελούν τον πυρήνα αυτού του ομαδικού πνεύματος δεν αναδεικνύονται κατάλληλα, πώς μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι όντως είμαστε μια ομάδα; Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έπρεπε να αποτελούν την απόλυτη επίδειξη αθλητικής αριστείας και ολυμπιακών αξιών, όχι μια αρένα για πολιτικά παιχνίδια και κοινωνικές μάχες.
