Η πρόσφατη έκθεση “Ο Δρόμος προς το Παρίσι”, η οποία διοργανώθηκε από την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή, την Λεβέντειο Πινακοθήκη και την Πρεσβεία της Γαλλίας στην Κύπρο – Γαλλικό Ινστιτούτο Κύπρου, παρουσιάζεται ως ένας φόρος τιμής στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024. Ωστόσο, υπάρχει μια αίσθηση ανησυχίας που διατρέχει τον αέρα: Μήπως αυτή η έκθεση είναι λιγότερο για τα ιδανικά του Ολυμπισμού και περισσότερο για την αυτοπροβολή συγκεκριμένων οικογενειακών συμφερόντων;
Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, τα οποία τέλεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης παρουσία της Φωτεινή Παπαδοπούλου του γαμπρού της και Αντιπρόεδρος της ΚΟΕ Γιώτη Ιωαννίδη, του προέδρου της ΚΟΕ Γεώργιο Χρυσοστόμου και άλλων επίσημων, παρουσιάστηκαν μεταξύ άλλων τα επίσημα αντικείμενα και οι στολές των Κυπρίων αθλητών. Ωστόσο, τα ερωτήματα που αναδύονται είναι πολλά και οξύτατα: Ποιος σχεδίασε αυτές τις στολές; Ποιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν για την επιλογή του σχεδιαστή; Και τι ακριβώς συμβαίνει με τη διαδικασία αυτή που φαίνεται να καταλήγει σε ένα ιδιωτικό κύκλο προσώπων; Το περνούμε και παραπέρα, ποιοι αθλητές και άλλοι θα φορέσουν αυτές τις στολές κατά την τελετή έναρξης των αγώνων;
Δεν είναι μυστικό ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιδείξει κανείς τον πατριωτισμό και την εθνική του ταυτότητα. Ωστόσο, όταν αυτή η επίδειξη μετατρέπεται σε μια ευκαιρία για οικογενειακή αυτοπροβολή και κοινωνική έπαρση, οι θεμελιώδεις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι, της ευγενούς άμιλλας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και του αλληλοσεβασμού δοκιμάζονται σκληρά.
Αν και η εκθεσιακή πρωτοβουλία θα μπορούσε να αποτελέσει μια γνήσια προσπάθεια προαγωγής των Ολυμπιακών ιδεωδών, υπάρχουν ενδείξεις που προκαλούν ανησυχία: Η χρήση των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων ως μέσων αυτοπροβολής άλλα και ανάπτυξις κοινοτικού και επαγγελματικού προφίλ από ιδιωτικά και πολιτικά συμφέροντα φαίνεται ότι έχει επισκιάσει τον αληθινό τους σκοπό. Αυτό δημιουργεί ένα ανησυχητικό προηγούμενο για το πώς οι δημόσιες και κοινωνικές εκδηλώσεις χρησιμοποιούνται και ποιους εξυπηρετούν.
Ο Pierre de Coubertin, ο ιδρυτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, είχε πει: «Το σημαντικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι να κερδίζεις, αλλά να συμμετέχεις· το σημαντικό στη ζωή δεν είναι να θριαμβεύεις, αλλά να αγωνίζεσαι· το σημαντικό δεν είναι να έχεις νικήσει, αλλά να έχεις παλέψει καλά». Ίσως, ήρθε η ώρα να θυμηθούμε αυτά τα λόγια και να επανεξετάσουμε τον τρόπο που οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η κληρονομιά τους πρέπει πραγματικά να αντιμετωπίζονται, όχι ως εμπορικά αγαθά αλλά ως κοινωνικά δικαιώματα και πολιτισμικές κληρονομιές.
