Η εθνική Κύπρου επέστρεψε τις προάλλες με 14 μετάλλια στις αποσκευές της από τους Μεσογειακούς Αγώνες ένα τεράστιο γεγονός, μια μεγάλη επιτυχία για την χώρα μας και κάποιοι ακόμη κτίζουν γήπεδα ποδοσφαίρου που το αντίκρισμα σε επιτυχίες να είναι μηδέν σε διεθνείς διακρίσεις.
Πότε κάποιοι θα ξυπνήσουν επιτέλους από το λήθαργο που κοιμούνται ή κάνουν πως κοιμούνται και να κατανοήσουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα ενώ υπάρχουν 42 Ολυμπιακά αθλήματα και άλλα τόσα μή ολυμπιακά που έχουν ανεβάσει ψηλά την Κυπριακή σημαία και στάθηκαν έθνη προσοχή για να ακουστεί ο εθνικός ύμνος της χώρας μας.
Με σταθερή την αδιαλλαξία να συνεχίζεται το βράδυ της Πέμπτης (7/7) πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του νέου γηπέδου ποδοσφαίρου στην Περιστερώνα που φέρει το όνομα του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη.
Σε αυτην παρευρέθηκαν αρκετοί αξιωματούχοι παρόντος βεβαίως του ΠτΔ Νίκου Αναστασιάδη.,Ανδρέα Μιχαηλίδη (πρόεδρος ΚΟΑ), Γιώργου Κούμα (πρόεδρος ΚΟΠ), Νίκου Κίρζη (πρόεδρος Απόλλωνα), Πρόδρομου Πετρίδη (πρόεδρος ΑΠΟΕΛ) διευθύνων σύμβουλος της ΟΠΑΠ Κύπρου Δημήτρη Αλετράρη και αρκετοί άλλοι ακόμη.
Δεν υπάρχει κοινότητα η πόλη στην Κύπρο που να μην έχει επιχορηγηθεί με κρατικά κεφάλαια «και όχι μόνο» άλλα και με «φιλικά» κεφάλαια για να κτιστούν γήπεδα ποδοσφαίρου που σε κάποιες περιπτώσεις να φτάνουν και τα δυο γήπεδα σε κάθε κοινότητα. Φυσικά, το ποδόσφαιρο φέρνει τεράστια κέρδη στις στοιχηματικές εταιρείες και στο «φιλικό» περιβάλλον τους. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα ολυμπιακά αθλήματα!!
Πριν από λίγο καιρό γίναμε όλοι μάρτυρες όταν ένα πρόγραμμα στήριξης αθλητών “διαμελίστηκε” επειδή λειτουργούσε ανταγωνιστικά προς κάποια συμφέροντα και χαλούσε την ρυθμιστική ηγεμονία που διατηρούσε ο “μέγας χορηγός”.
Φυσικά, έτυχε της απόλυτης στήριξης από εκπροσώπους των οργανισμών με εντελώς «φιλική» στάση, αφού γιόρτασαν την ίδια μέρα του διαμελισμού με ιδιωτικό πάρτι εντός των εγκαταστάσεων τους, τονίζοντας με τεράστια πανό την κυριαρχία, ενώ από την άλλη απολάμβαναν τον «σεβασμό» ο πρόεδρος του θεσμού με τα υπόλοιπά μέλη, καθότι επέτρεπε «φιλικά» την εκμετάλλευση και την άσκηση της επιρροής στους αθλητές που ταπεινά υπόκυπταν στο «φιλικό» χέρι βοήθειας που τους προσφερόταν.
Η πολιτεία ακόμη μια φορά και πάλι επιτρέπει κάνοντας «φιλικά» τα στραβά μάτια στο να προσφέρει τα αυτονόητα.
Φυσικά, «φιλικής» στήριξης τυγχάνουν και οι οργανωμένοι εκπρόσωποι του τύπου που γιόρτασαν και αυτοί παράλληλα με τα εγκαίνια του γηπέδου με τον δικό τους τρόπο την πολύ καλή δουλειά που κάνουν, που δεν είναι άλλη από το να μην ενοχλούν διαχρονικά. Μια κίνηση που αφήνει αρκετά ερωτήματα η όλη «φιλική» σχέση που αναπτύσσεται που θα πρέπει σε κάποια στιγμή να προβληματίσουν τον Γενικό Ελεγκτή αλλά και την επιτροπή ελέγχου της Βουλής, Φυσικά για να διερωτηθούν θα πρέπει και αυτοί να μην γίνουν τόσο «φιλικοι», τουλάχιστο σε αυτή την περίπτωση.
Σε μια άλλη διάσταση, μια παράλληλή διάσταση τα στάδια στίβου να εγκαταλείπονται σιγά σιγά από την νέα γενιά αφού αδυνατούν να ανταποκριθούν στις βασικές τους υποχρεώσεις και την ασφάλεια με περισσότερο από 10 χρόνια να τύχουν κανονικής συντήρησης και ανακαίνισης. Ένα κλειστό στάδιο στίβου να θεωρείται άπιαστο όνειρο από μερικούς του αθλητισμού γιατί θα χαλάσει την χημεία της ηγεμονίας. Μαχητικά ολυμπιακά αθλήματα όπως το Τζούντο με τις τεράστιες διακρίσεις για την χώρα μας δεν έχει καθόλου δικές του εγκαταστάσεις ενοικιάζοντας αίθουσες για να αγωνιστούν οι αθλητές τους, όπως επίσης το Τάεκβοντο ή το Καράτε και άλλα να βρίσκονται σε παρόμοιες συνθήκες.
Στη Λεμεσό πριν από τους Κοινοπολιτειακούς να κλείνει το φρέσκο- ανακαινισμένο κολυμβητήριο πέραν των 3εκ, επειδή βρέθηκαν βακτήρια στο νερό και οι αθλητές της εθνικής να αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε άλλες πόλεις και χώρες για να προπονηθούν . Η κωπηλασία να βρίσκεται με μηδέν υποδομές σε φράγματα και χωρίς άδειες. Τα παράκτια αθλήματα όπως πετόσφαιρα , χάντμπολ, ή αντισφαίριση να μην έχουν τις κατάλληλες υποδομές ενώ η ιστιοπλοΐα να στερείται τα βασικά.
Για τον απλό πολίτη να μην έχει χώρο να αθληθεί στην ποδηλασία ενώ πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο η ζωή τους αφού είναι υποχρεωμένοι να ποδηλατούν σε δημόσιους δρόμους οπού κάθε χρόνο θρηνούμε και θύματα. Να απέχουν από την εκπόνηση σχεδίου στήριξης νέων αθλητών αλλά και την περαιτέρω βοήθεια στους πρωταγωνιστές που εκπροσωπούν την χώρα μας και θυσιάζονται για να πάρουν ένα μετάλλιο.
Και όλα αυτά ίσως να συμβαίνουν επειδή τα 42 ολυμπιακά αθλήματα δεν αφήνουν αρκετά κέρδη στους στοιχηματικούς οργανισμούς που ρίχνουν τα ψίχουλα στους αθλητές άλλα βοηθούν «φιλικά» να διατηρείται η σιωπή της γιάφκας του θεσμού.
