Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον κόσμο του αθλητισμού της Κύπρο, καθώς δεκάδες προσωπικότητες από τον αθλητικό χώρο αναγκάζονται να σηκώσουν ανάστημα και να φωνάξουν. Από διαγραφές σωματείων και έρευνες μέχρι ανακρίσεις και προσβλητικές δηλώσεις, όλα αυτά φαίνεται να έχουν ωθήσει τους εθελοντές του αθλητισμού σε έναν συναισθηματικά φορτισμένο συναγερμό. Οι ανησυχίες τους αναπτύσσονται και εκφράζονται με περισσότερη ένταση, καθώς η κατάσταση φαίνεται να επιδεινώνεται και να βγαίνει εκτός ελέγχου.
Προσωπικότητες του αθλητισμού αναγκάζονται να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τον συναισθηματικό τους φορτισμό και να καλέσουν το κοινό να αντιδράσει. Αυτή η κατάσταση έγινε ευρέως γνωστή μέσω αναρτήσεων και δηλώσεων πολλών προσωπικοτήτων του αθλητισμού, που σηκώνουν ανάστημα και καλούν την κοινωνία να ακούσει.
Συγκεκριμένα, η αρχή έγινε από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Τοξοβολίας, μέλος της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΚΟΕ), Ανδρέα Θεοφυλάκτου. Ο κ. Θεοφυλάκτου, με μια εντυπωσιακή αθλητική προσφορά, έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πιο πολέμιους κριτικούς του συστήματος που διώκει τον αθλητισμό και τον εθελοντισμό στην Κύπρο. Οι λόγοι του είναι βαρυσήμαντοι και αξίζουν προσοχής.
Δεν περνά απαρατήρητος ούτε ο πρόεδρος της Παραολυμπιακής Ανδρέας Καμαρλίγκος, ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει 25 χρόνια από τη ζωή του στον αθλητισμό και τώρα περιγράφει με ανησυχία την κατάσταση όπως είναι. Η φωνή του αποτελεί σημαντικό μήνυμα προς όλους μας.
Αλλά δεν περνά απαρατήρητος ούτε ο Δρ. Παναγιώτης Κοντίδης, πρώην πρόεδρος της Ιστιοπλοΐας και πατέρας του μοναδικού σύγχρονου Ολυμπιονίκη που έχουμε. Τα λόγια του πρέπει να ακουστούν και να ληφθούν υπόψη με τη σοβαρότητα που τους αξίζει.
Και εκτός από τους προεδρείς και τους αθλητές, η φωνή της αντίδρασης ακούγεται από όλες τις γωνιές της χώρας. Από την Πάφο έως την Αγία Νάπα, από τον Στέλιο Παπαγεωργίου έως τον Αβραάμη Αβραάμ, όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκφράζουν την αγωνία τους για το μέλλον του αθλητισμού στη χώρα μας.
Δεν τελειώνουμε εδώ όμως. Και ο Σάββας Κουμαστα άρχισε πλέον να κάνει αναρτήσεις κρατώντας το ίδιο ακριβώς ύφος. Αναρτήσεις όμως με κοινοποιήσεις του Θεοφυλάκτου κάνει και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αναρρίχησης και μέλος της ΚΟΕ, Παύλος Γεωργιάδης.
Αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι ακόμη και πρώην βουλευτές και υπουργοί, όπως ο Τίμης Ευθυμίου, συμφωνούν με τις ανησυχίες αυτών των προσωπικοτήτων και τις εκφράζουν δημόσια μέσω των κοινωνικών δικτύων. Ο αθλητισμός είναι μια σημαντική πτυχή της κοινωνίας μας, και οι ανησυχίες για το μέλλον του πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
Το κλείσιμο των μικρών σωματείων αποτελεί ένα έγκλημα κατά του αθλητισμού και του εθελοντισμού. Η ανησυχία είναι μεγάλη, και η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί είναι: ποιος θα αναλάβει το κόστος της προστασίας του αθλητισμού; Κινδυνεύουν τα παιδιά μας και η συνέχεια του αθλητισμού στην Κύπρο. Είναι καιρός να δοθεί η αναγκαία προσοχή σε αυτό το θέμα και να ακουστεί η φωνή των ανθρώπων του αθλητισμού, που ανησυχούν για το μέλλον του. Όπως δήλωσε ο Ανδρέας Θεοφυλάκτου: “Θα ψάχνουμε να βρούμε εθελοντές και δεν θα βρίσκουμε. Ποίος θα αναλάβει την ευθύνη, το κράτος; Κινδυνεύουν τα παιδιά μας. Το κλείσιμο των μικρών σωματείων είναι έγκλημα.” Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αθλητισμός δεν είναι απλά ένας τρόπος ψυχαγωγίας, αλλά μια σημαντική πτυχή της κοινωνίας μας που αξίζει τη στήριξή μας και την προσοχή μας.
Η απουσία της κυβέρνησης και η ανασφάλεια στο μέλλον του αθλητισμού
Στην Κύπρο, ο αθλητισμός περνάει μέσα από μια περίοδο ανησυχίας και ανασφάλειας. Το προσκήνιο φαίνεται να είναι αδειανό, και όχι μόνο λόγω της αδράνειάς από πλευράς κυβέρνησης, άλλα και σε συνδυασμό με τις αθλητικές αρχές της χώρας, να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και δεν προασπίζουν τον αθλητισμό όπως θα έπρεπε.
Η κρίση αυτή δεν αποτελεί απλώς ένα προϊόν των παγκόσμιων γεγονότων, αλλά φαίνεται να έχει ρίζες βαθιές στις αποφάσεις που πήραν αρχές του αθλητισμού μετά τις εντολές που λάβαμε από την Ευρώπη το 2019. Από τότε, τα ευρωπαϊκά κονδύλια που είχαν διατεθεί για την αναβάθμιση του αθλητικού μοντέλου φαίνεται να σπαταλήθηκαν άσκοπα. Και τώρα, με σπασμωδικές κινήσεις, προσπαθούν να αντιδράσουν κάποιοι για να σώσουν την κατάσταση.
Σύμφωνα με αναφορές, φαίνεται ότι πήραν την απρόσφορη απόφαση να διαγράψουν όλα τα αθλητικά σωματεία. Αυτή η επιλογή, όπως φαίνεται, έγινε με το σκεπτικό ότι, όταν έλθει ο έλεγχος από την Ευρώπη, θα μπορούν να υποστηρίξουν πως δεν υπάρχουν σωματεία για να ελεγχθούν και θα αποφύγουν την ευθύνη. Αυτό προκαλεί ένα αδιέξοδο, καθώς από τη στιγμή που τα σωματεία και οι ομοσπονδίες έχουν διαγραφεί, ποιος θα τους παραχωρήσει την αθλητική αναγνώριση; Το θέμα είναι ότι αθλητική αναγνώριση ισχυρίζεται ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού (KOA) ότι αυτός τους την δίνει, όμως, την νομική υπόσταση ποιος θα την δώσει;
Το θέμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο, καθώς οι επιδοτήσεις που εγκρίνει η βουλή και τις δίνει στον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού (ΚΟΑ) αυτός με την σειρά του τις μεταβιβάζει στα σωματεία και τις ομοσπονδίες. Ωστόσο, τα σωματεία και οι ομοσπονδίες δεν έχουν πλέον νομική υπόσταση. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς με ασφράγιστα καταστατικά και έγγραφα; Εδώ πρέπει να ερευνηθούν πιθανά ποινικά αδικήματα που έχουν διαπραχθεί, αλλά φαίνεται πως οι αρχές δεν έχουν αντιδράσει επαρκώς.
Η αθλητική κοινότητα στην Κύπρο αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση, και η απουσία διαφανών λύσεων και η ανεπαρκής ανταπόκριση από τις αρχές δημιουργούν ανησυχία για το μέλλον του αθλητισμού στη χώρα. Είναι καιρός η κυβέρνηση και οι αθλητικές αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προστατεύσουν τον αθλητισμό, που αποτελεί σημαντική πτυχή της κοινωνίας μας.
