Κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης της κυπριακής σημαίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, η Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΚΟΕ) φάνηκε να αδυνατεί να μεταδώσει επαρκώς το ολυμπιακό μήνυμα και τη σημασία της διαφάνειας. Η ηγεσία του Γεωργίου Χρυσοστόμου κρίνεται ανεπαρκής στο να προάγει την αληθινή ουσία των Ολυμπιακών αξιών, ενώ ταυτόχρονα η επικέντρωση σε συμφωνίες με χορηγούς που προσφέρουν υπηρεσίες αντί χρηματικής ενίσχυσης της κυπριακής ολυμπιακής ομάδας, γεγονός που αντανακλά σε μια προσπάθεια περισσότερο εμπορική χειραγώγησης παρά προσφοράς στον αθλητισμό.
Η προβληματική αυτή κατάσταση ενισχύεται από την έλλειψη απαντήσεων στα αιτήματα πληροφόρησης, όπως το συγκεκριμένο που απέστειλε η ιστοσελίδα μας στις 25 Μαΐου 2024, με θέμα τη συμμετοχή και τις δράσεις της ΚΟΕ στο πρόγραμμα Ολυμπιακής Αλληλεγγύης 2021-2024. Η απουσία διαλόγου και διαφάνειας είναι ενδεικτική της επικοινωνιακής ανικανότητας της επιτροπής. Επιπλέον, την απογοητευτική απόφασή της ΚΟΕ να μην επιτρέψει σε δημοσιογράφους να παρευρεθούν στις εκδηλώσεις της όλα αυτά και αρκετά άλλα, συντείνου σε μια σηψαιμική πρωτόγνωρη διακυβέρνησή εντός του ολυμπιακού κινήματος που στέλλει τον κυπριακό αθλητισμό στο μεσαίωνα.
Εκτός από τις προαναφερθείσες αδυναμίες, ένα άλλο επικριτικό στοιχείο που αξίζει να επισημανθεί αφορά στη διοργάνωση της εκδήλωσης παράδοσης της κυπριακής σημαίας. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση, παρατηρήθηκε η απουσία πολλών αθλητών, προπονητών και γονέων. Αυτό το γεγονός δεν αποτελεί απλώς μια διοργανωτική παράλειψη, αλλά ενδεικτικό της ελλιπούς εκτίμησης και αναγνώρισης της προσφοράς αυτών των ατόμων προς τον κυπριακό αθλητισμό.
Οι οικογένειες των αθλητών, που συχνά θυσιάζουν πολλά για να υποστηρίξουν τις φιλοδοξίες των παιδιών τους, απουσιάζουν από μια τόσο σημαντική εκδήλωση, κάτι που αποτελεί ένδειξη απαξίωσης της σημασίας τους. Αυτή η απουσία καταδεικνύει επίσης μια ευρύτερη αποτυχία αναγνώρισης και εκτίμησης της συμβολής όλων των μελών της αθλητικής κοινότητας, από τους ίδιους τους αθλητές μέχρι τους προπονητές και τους γονείς τους.
Η αδιαφορία αυτή όχι μόνο υπονομεύει το ηθικό και την αφοσίωση των αθλητών και των οικογενειών τους, αλλά στέλνει και ένα μήνυμα ότι η ηγεσία της ΚΟΕ δεν αξιολογεί δεόντως τις προσπάθειες και τις θυσίες που απαιτούνται για να φτάσει κανείς σε αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού ποσό μάλλον αφήνει να αιωρείται ότι ίσως κάποιοι χειραγωγούν τα όνειρα τους με τις δικές τους επιδιώξεις και φιλοδοξίες. Αυτή η απουσία εκτίμησης και σεβασμού μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην αθλητική κουλτούρα και στη δυνατότητα της Κύπρου να αναπτύσσει ένα υγιές και παραγωγικό αθλητικό περιβάλλον.
Η κριτική δεν αποσκοπεί στη στοχοποίηση ατόμων, αλλά στο να αναδείξει τις συστημικές αδυναμίες στη διακυβέρνηση του αθλητισμού και τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι αδυναμίες επηρεάζουν την ικανότητα της Κύπρου να προετοιμάζει τους αθλητές της για σημαντικούς διεθνείς αγώνες.
Σε αντίθεση από την άλλη, ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού (ΚΟΑ) έχει αναπτύξει διάφορα εθνικά σχέδια και προγράμματα που στοχεύουν στην ενίσχυση των αθλητών και την ανάπτυξη του αθλητισμού στην Κύπρο. Μεταξύ αυτών είναι το Σχεδιασμός Υψηλής Επίδοσης, το Σχέδιο Στήριξης Νεαρών Πρωταθλητών Ατομικών Ολυμπιακών Αθλημάτων (U23), το Εθνικό Σχέδιο Υποστήριξης Αναπτυξιακού Αθλητισμού, το Εθνικό Σχέδιο Υποτροφιών, και το Εθνικό Σχέδιο Στήριξης Νεαρών Αθλητών με Προοπτική. Μπροστά σε όλη αυτή την προσφορά του ΚΟΑ στον κυπριακό αθλητισμό και την κυπριακή κοινωνία ευρύτερα η Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή ΚΟΕ φαίνεται ανεπαρκής και ανύπαρκτη.
Είναι επιτακτική η ανάγκη για μια θεμελιώδη αλλαγή προς την καθιέρωση πιο ξεκάθαρων και αποτελεσματικών μηχανισμών που θα εξασφαλίζουν την διαφάνεια και την ακρίβεια στην επικοινωνία και διαχείριση της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής. Αυτό θα πρέπει να γίνει μέσα από έναν συνδυασμό αλλαγών και ενίσχυσης των υφιστάμενων δομών επιτήρησης, ώστε να υπάρχει εγγύηση για τη σωστή και ηθική λειτουργία των αθλητικών θεσμών.
