Οι πρώτοι Μεσογειακοί Αγώνες (Mediterranean Games) πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 5 και 20 Οκτωβρίου το 1951 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και ξεκίνησε με βάση μια ιδέα του Muhammed Taher Pasha. Αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούςκαι κατά την πρώτη έκδοση συμμετείχαν 10 χώρες με 734 αθλητές, μεταξύ των οποίων 243 Αιγύπτιοι. Στην πρώτη αυτή διοργάνωση συμμετείχαν μόνο άνδρες, όπως έγινε στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 1896 αλλά από το 1967 αγωνίζονται και γυναίκες.
Ο πρώτος που αντιλήφθηκε τη σημασία και το ρόλο και συνέλαβε την ιδέα και τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων ήταν ο Αιγύπτιος Μοχάμεντ Ταχέρ Πάτσα, εξέχον μέλος του διεθνούς Ολυμπιακού κινήματος και της μεσογειακής οικογένειας, που υπηρέτησε τις Αρχές και τις Αξίες του Αθλητίστηκε σε όλη του τη ζωή και διετέλεσε επίσης Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Το όραμά του για τη διοργάνωση αθλητικών αγώνων με τη συμμετοχή των χωρών της Μεσογείου εμπιστεύτηκε στον Έλληνα Ιωάννη Κετσέα, επίσης μέλος της ΔΟΕ, στο περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 1948. Αυτή ήταν μια εποχή μεγάλων εντάσεων που επικρατούσαν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και στη Βόρεια Αφρική και ο αθλητισμός ήταν γι’ αυτούς το μοναδικό μέσο για την εκτόνωση των έντονων πολιτικών, φυλετικών και τοπικών συγκρούσεων.
Ο Μοχάμεντ Ταχέρ Πάτσα, ο οποίος ήταν επίσης πρόεδρος της Αιγυπτιακής Ολυμπιακής Επιτροπής, συμφώνησε με τον Κετσέα ότι έπρεπε να ξεπεράσουν δύο βασικά εμπόδια: πρώτον να πείσουν περισσότερες μεσογειακές χώρες να συμμετάσχουν στους Αγώνες και δεύτερον να συμφωνήσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή να το αναγνωρίσει. νέο θεσμό.
Η ΔΟΕ ενέκρινε το έργο και συναίνεσε ώστε το όνειρο των δύο ανδρών να εκπληρωθεί: τη διοργάνωση των πρώτων Μεσογειακών Αγώνων που θα ένωναν τρεις ηπείρους (Ευρώπη, Αφρική, Ασία) και θα έφεραν κοντά έθνη με διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες, θρησκείες, με κάποιες από αυτές να έχουν ιστορία και παράδοση έντονων διαφορών, που χρονολογούνται πίσω στο χρόνο.
Η τελετή έναρξης έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1951, με την παρουσία 10 χωρών, που συμμετείχαν σε 13 αθλήματα. Η χώρα που κυριάρχησε στην καταμέτρηση των μεταλλίων ήταν η Ιταλία, ενώ στους Αγώνες συμμετείχαν επίσης η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ισπανία, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία, ο Λίβανος, η Συρία και η Μάλτα. Τα 13 αθλήματα στα οποία συμμετείχαν 734 αθλητές στην Αλεξάνδρεια ήταν: στίβος, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κολύμβηση, γυμναστική, καταδύσεις, πυγμαχία, ξιφασκία, κωπηλασία, σκοποβολή, άρση βαρών, πάλη και υδατοσφαίριση.
Στις 12 Οκτωβρίου, στο σπίτι του μέλους της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Άγγελου Βολονάκη, στην Αλεξάνδρεια, υπό την προεδρία του Πάχα, συγκεντρώθηκαν επίσης οι Ιωάννης Κετσέας (Ελλάδα), Αρμάν Μασάρ (Γαλλία), Βαρόνος ντε Γκέλ (Ισπανία), Τζιότζιο ντι Στέφανι ( Ιταλία), Danyal Akbel (Τουρκία), Burhan Felek (Τουρκία), Gabriel Gemayel (Λίβανος) παρουσία του δικηγόρου και νομικού συμβούλου της ΔΟΕ Otto Mayer.
Όλοι συμφώνησαν ότι οι Αγώνες ήταν επιτυχημένοι και ότι θα έπρεπε να συνεχίζονται κάθε τέσσερα χρόνια, στη μέση κάθε Ολυμπιακού Αγώνα. Ωστόσο, ήταν απαραίτητη η επικοινωνία με την IAAF για την επόμενη διοργάνωση, αφού το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί το 1954, στη Βέρνη.
Στην ίδια συνάντηση συζητήθηκε το θέμα της διοργανώτριας πόλης των 2ων Μεσογειακών Αγώνων και ο βαρόνος ντε Γκουέλ υπέδειξε τη Βαρκελώνη. Η Πάχα, ο Βολωνάκης και ο Κετσέας που πριν από τη διεξαγωγή των Αγώνων στην Αλεξάνδρεια είχαν προτείνει την Αθήνα, απέσυραν την πρότασή τους υπέρ της Βαρκελώνης και αποφασίστηκε ομόφωνα η πόλη που θα φιλοξενούσε τη 2η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων να είναι η Βαρκελώνη.
Συζητήθηκε επίσης η πόλη που θα φιλοξενήσει τους 3ους Μεσογειακούς Αγώνες και ο Φέλεκ πρότεινε την Άγκυρα με τον Βολανάκη να απαντά ότι εφόσον οι επόμενοι Αγώνες δεν ανατέθηκαν στην Αθήνα, τότε η ελληνική πρωτεύουσα θα έπρεπε να φιλοξενήσει τους Αγώνες του 1958. Τελικά αποφασίστηκε ότι θα ήταν πρόωρο να αποφασίσουμε για αυτό εκείνη τη στιγμή.
Σχετικά με τη σύσταση της Επιτροπής των Μεσογειακών Αγώνων, αποφασίστηκε να αποτελείται από μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής που προέρχονται από τη Μεσόγειο μαζί με έναν εκπρόσωπο κάθε Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής των 10 χωρών που συμμετείχαν στον εναρκτήριο αγώνα. Μετά από πρόταση του Ιωάννη Κετσέα, Πρόεδρος της Επιτροπής θα ήταν ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής κάθε διοργανώτριας πόλης και η θητεία του θα άρχιζε από την ολοκλήρωση των προηγούμενων Αγώνων. Για τη Βαρκελώνη επιλέχθηκε ομόφωνα ο Baron de Guell, ενώ ο Mohamed Taher Pacha ανακηρύχθηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων.
Η επιτυχία που γνώρισε αυτή η πρώτη διοργάνωση άνοιξε τον δρόμο για τη συνέχιση των Αγώνων και τέσσερα χρόνια αργότερα φιλοξενήθηκαν στη Βαρκελώνη της Ισπανίας ξανά με τη συμμετοχή 10 εθνών, ενώ ένας αυξημένος αριθμός 1.135 αθλητών αγωνίστηκαν σε 19 αθλήματα. Τα κράτη που συμμετείχαν σε αυτή την έκδοση ήταν η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Μάλτα, η Τουρκία, το Μονακό, η Συρία και ο Λίβανος. Ο Ισπανός βαρόνος ντε Γκουέλήταν ο άνθρωπος που υλοποίησε το εγχείρημα της διοργάνωσης των Αγώνων. Στη Βαρκελώνη αποφασίστηκε επίσης η σύσταση επιτροπής που θα είναι υπεύθυνη για όλες τις αποφάσεις που αφορούν τη διοργάνωση των Αγώνων. Η πρώτη Εκτελεστική Επιτροπή πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή του Επίτιμου Προέδρου Mohamed Taher Pacha, του Γενικού Γραμματέα Otto Mayer και των μελών: Άγγελος Βολονάκης, Ιωάννης Κετσέας από την Ελλάδα, Armand Massard, Francois Pietri από τη Γαλλία, Paolo Thaon de Revel, Giogio di Stefani. από την Ιταλία, ο Gabriel Gemayel από τον Λίβανο, ο πρίγκιπας Pierre του Μονακό, ο Stanko Bloudek από τη Γιουγκοσλαβία, ο Pedro Ibarra Mac Mahon από την Ισπανία και εκπρόσωποι από τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές της Μάλτας και της Συρίας.
Η τρίτη έκδοση πραγματοποιήθηκε το 1959, για πρώτη φορά στην Ασία μετά την Αφρική και την Ευρώπη, με τη Βηρυτό να φιλοξενεί τους Μεσογειακούς Αγώνες μεταξύ 11 και 23 Οκτωβρίου. Συμμετείχαν 11 χώρες: Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Λίβανος, Μαρόκο, Ισπανία, Μάλτα, Τυνησία, Τουρκία, Γιουγκοσλαβία και Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (Αίγυπτος και Συρία). Αγωνίστηκαν 792 αθλητές σε 17 αθλήματα.
Στη Βηρυτό, ο Πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής του Λιβάνου και μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Gabriel Gemayel, συνειδητοποίησε ότι οι Μεσογειακοί Αγώνες θα έπρεπε να ενισχυθούν με την ύπαρξη μιας μόνιμης οργανωτικής αρχής και έτσι στις 16 Ιουνίου 1961 η Διεθνής Επιτροπή των Μεσογειακών Αγώνων ιδρύθηκε, με έδρα την Αθήνα. Νωρίτερα, στις 28 Αυγούστου 1960, ο Gemayel ήταν ο επίσημος πρώτος Πρόεδρος των Μεσογειακών Αγώνων. Τα σχετικά πρακτικά αναφέρουν ότι ο Gabriel Gemayel εξελέγη πρόεδρος, ο Juan Antonio Samaranch ως αντιπρόεδρος, ο Ιωάννης Κετσέας ως γενικός γραμματέας και οι Giulio Onesti, Ahmed El Demerdash Touny και Hadj Mohammed Benjelloun ως μέλη.
Η επόμενη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων διεξήχθη στη Νάπολη της Ιταλίας μεταξύ 21 και 29 Σεπτεμβρίου 1963, με τη συμμετοχή 1.057 αθλητών από 13 χώρες και σε 18 αθλήματα. Ήταν τα ίδια έθνη που συμμετείχαν επίσης στους Αγώνες της Βηρυτού, με την προσθήκη του Μονακό και της Συρίας που αγωνίστηκαν ως ξεχωριστές χώρες.
Η 5η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων πραγματοποιήθηκε το 1967 και ήταν ιστορική καθώς ήταν η πρώτη φορά που αθλήτριες συμμετείχαν στη διοργάνωση. Στην Τύνιδα της Τυνησίας, από τις 8 έως τις 17 Σεπτεμβρίου 1967, αγωνίστηκαν 1.249 αθλητές, εκ των οποίων 1.211 άνδρες και 38 γυναίκες, προερχόμενοι από 12 μεσογειακά έθνη, σε 14 αθλήματα.
Στη Σμύρνη της Τουρκίας το 1971 ο αριθμός των χωρών που συμμετείχαν αυξήθηκε ακόμη περισσότερο σε 15 έθνη, με 1.235 άνδρες και γυναίκες να αγωνίζονται σε 18 αθλήματα.
Το 1975, στο Αλγέρι, ο αριθμός των συμμετεχόντων ξεπέρασε για πρώτη φορά τους 2.000, με 2.095 άνδρες και 349 γυναίκες από 15 μεσογειακές χώρες να αγωνίζονται σε 19 αθλήματα.
Στην έκδοση Split του 1979, της τότε Γιουγκοσλαβίας, ο αριθμός των αθλημάτων αυξήθηκε ακόμη περισσότερο αφού, μεταξύ 15 και 29 Σεπτεμβρίου, οι αγώνες επεκτάθηκαν σε 26 αθλήματα. Συμμετείχαν 2.009 άνδρες και 399 γυναίκες από 14 χώρες.
Ήταν σε αυτή την έκδοση που το έμβλημα του ICMG έκανε την πρώτη του εμφάνιση: τρεις αλληλοσυνδεόμενοι λευκοί δακτύλιοι αντανακλώνται στο μπλε της θάλασσας, υποδηλώνοντας την ένωση των τριών ηπείρων στη Μεσόγειο. Το λογότυπο σχεδιάστηκε από τον Κροάτη σχεδιαστή που το σχεδίασε για το Σπλιτ, αλλά από τότε έγινε το λογότυπο των Αγώνων.
Το 1983 ήταν η σειρά της Καζαμπλάνκα να φιλοξενήσει τους Αγώνες: 2.180 αθλητές (1.845 άνδρες και 335 γυναίκες) από 16 χώρες που αγωνίστηκαν σε 20 διαφορετικά αθλήματα.
Η έκδοση Latakia 1987 στη Συρία σημείωσε άνοδο στις συμμετέχουσες χώρες, 18 συνολικά, με 1.529 άνδρες και 467 γυναίκες να αγωνίζονται σε 19 αθλήματα.
Το 1991 διεξήχθησαν για πρώτη φορά οι Μεσογειακοί Αγώνες στη χώρα όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες: η Αθήνα είδε 2.176 άνδρες και 586 γυναίκες από 18 έθνη να αγωνίζονται σε 24 διαφορετικά αθλήματα.
Μέχρι εκείνη την ημερομηνία, οι Αγώνες επαναλαμβάνονταν κάθε τέσσερα χρόνια, το έτος πριν από το έτος των Ολυμπιακών Αγώνων. Τότε αποφασίστηκε ότι οι Μεσογειακοί Αγώνες θα διεξαχθούν την επόμενη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, ώστε οι νεαροί αθλητές που προέρχονται από τη Μεσόγειο να προετοιμαστούν καλύτερα για τις νέες Ολυμπιακές ομάδες. Ως εκ τούτου, η επόμενη έκδοση πραγματοποιήθηκε στο Languedoc-Roussillon της Γαλλίας μεταξύ 16 και 27 Ιουνίου 1993, με 1.994 άνδρες και 604 γυναίκες από 19 έθνη να αγωνίζονται σε 24 αθλήματα.
Το Μπάρι του 1997 ήταν η πρώτη φορά που οι συμμετέχουσες χώρες ξεπέρασαν το φράγμα των 20 εθνών, με 2.166 άνδρες και 790 γυναίκες από 21 χώρες να αγωνίζονται σε 27 αθλήματα.
Η πρώτη διοργάνωση του 21ου αιώνα για τους Μεσογειακούς Αγώνες πραγματοποιήθηκε στην Τύνιδα το 2001, με νέο ρεκόρ 23 χωρών και 1.972 ανδρών και 1.019 γυναικών που συμμετείχαν στη διοργάνωση.
Το 2005, στην Αλμερία της Ισπανίας επιτεύχθηκε ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ με περισσότερους από 3.000 αθλητές να αγωνίζονται σε αυτή την έκδοση και συγκεκριμένα 2.126 άνδρες και 1.077 γυναίκες.
Στην έκδοση Pescara 2009, μια άλλη εξαιρετική διοργάνωση, 23 χώρες συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή του αθλητισμού, με τη συμμετοχή 2.183 ανδρών και 1.185 γυναικών. Οι Μεσογειακοί Αγώνες παρουσίασαν σημαντική άνοδο συμμετοχής σε κάθε διοργάνωση.
Το 2013 στη Μερσίνα, η Τουρκία, 24 χώρες έστειλαν έναν συνολικό αριθμό 1.994 ανδρών και 1.070 γυναικών, φτάνοντας έτσι στην τελευταία έκδοση που πραγματοποιήθηκε μετά από πέντε χρόνια.
Στην Tarragona 2018, έλαβε χώρα μια διοργάνωση όλων των ρεκόρ: 26 έθνη, περισσότερα από ποτέ στην ιστορία των Αγώνων, συμμετείχαν με 2.180 άνδρες και 1.468 γυναίκες, που αντιστοιχεί στη μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των εποχών σε Μεσογειακούς Αγώνες.
Ο επόμενος διορισμός των μεσογειακών αγωνων έχει οριστεί για το 2022 στο Οράν της Αλγερίας καθώς η Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων αποφάσισε αρχικα το 2019 ότι οι Αγώνες θα πραγματοποιηθούν δύο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ομως το 2021 σηματοδοτεί την 70η επέτειο μιας ένδοξης ιστορίας: έχουν πραγματοποιηθεί 18 σημαντικές εκδόσεις, χωρίς κρούσματα ντόπινγκ, χωρίς παράνομα στοιχήματα και με τις χώρες της Λεκάνης της Μεσογείου να δείχνουν έμπρακτα ότι ο αθλητισμός είναι γέφυρα φιλίας, ειρήνης και αλληλεγγύης!
