Ο Παναγιώτης Γκιώνης δρέπει τους καρπούς μίας ακόμα διάκρισης σε μία πολυετή, συνεπή και με πολύ κόπο πορεία στη διεθνή σκηνή της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Στο Γκιμαράες εξασφάλισε την 5η ολυμπιακή συμμετοχή της ζηλευτής καριέρας του κι όταν αυτό το καταφέρνει μέσα από τις ιδιαιτερότητες ενός Προολυμπιακού τουρνουά και στα 41 του χρόνια δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση. Στο Παγκόσμιο Προολυμπιακό πριν από έναν μήνα έχασε τη μία ευκαιρία, οι εξελίξεις στον ολυμπιακό πίνακα αξιολόγησης δεν του έδιναν σιγουριά για την υλοποίηση του μεγάλου στόχου του, οπότε έπρεπε να πάει και στο Ευρωπαϊκό Προολυμπιακό και να τα δώσει όλα για το ολυμπιακό «εισιτήριο». Η υψηλή δυσκολία φάνηκε κι από τον πρόωρο αποκλεισμό στο στάδιο 2, όμως ούτε που σκεφτόταν πως θα έφευγε με …άδεια χέρια από το γυμναστήριο. Ξεπέρασε και τις ενοχλήσεις στον ταλαιπωρημένο του αχίλλειο, κατέθεσε ψυχή κι έφτασε στην επιτυχία διαφημίζοντας ξανά την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Το απολαμβάνει αλλά τονίζει ότι με την επιστροφή στην Αθήνα θ’ αρχίσει να σκέφτεται μόνο πως μπορεί να διακριθεί και στο Τόκιο στους τελευταίους του ίσως Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Γκιώνης, ο ομοσπονδιακός προπονητής Κώστας Βατσακλής και ο διεθνής Γιώργος Κωνσταντινόπουλος, που ήταν στο Γκιμαράες ως φυσιοθεραπευτής και πρόσφερε πολλά θα επιστρέψουν το βράδυ της Τρίτης. Θα μεταβούν στο Οπόρτο κι από εκεί αναμένεται να φτάσουν μεθαύριο στις 21:55 με πτήση της Aegean από τη Φρανκφούρτη.
«Ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ και ίσως γι’ αυτό είχα και αρκετό άγχος. Δύσκολα θα έχω ξανά την ευκαιρία να παίξω σε Ολυμπιακούς Αγώνες και γι’ αυτό ήθελα πάση θυσία την πρόκριση. Την ευχαριστήθηκα, το γιορτάζω τώρα αλλά από αύριο θέλω να ξεχάσω το Προολυμπιακό και να προσηλωθώ στο ποιο μπορεί να είναι το κατάλληλο πρόγραμμα ώστε να βρεθώ στην καλύτερη κατάσταση στο Τόκιο μήπως και πετύχω κάτι καλό», τόνισε απόψε ο Γκιώνης και δεν ξέχασε τη δύσκολη εποχή γενικά για τον αθλητισμό και την κοινωνία.
«Λόγω της πανδημίας είναι πολύ βαριά η κατάσταση και στη χώρα μας εδώ κι έναν χρόνο, ενώ η καραντίνα κρατά σε απραξία πολλά ερασιτεχνικά αθλήματα. Εύχομαι να πρόσφερα λίγα χαμόγελα κι εγώ ως μέλος της αθλητικής κοινότητας σε Έλληνες φιλάθλους, όπως εύχομαι η πρόκρισή μου να συμπέσει με την αντίστροφη μέτρηση για την επανεκκίνηση του αθλήματος. Ελπίζω επίσης, αυτή η επιτυχία να βάλει ένα λιθαράκι στο να γίνει το πινγκ πονγκ ακόμη πιο γνωστό στον πολύ κόσμο».
Ο πολύπειρος αμυντικός δεν ξεχνά όσους τον στηρίζουν σταθερά ή τον βοήθησαν στην πορεία του στο Προολυμπιακό: «Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που είναι πάντα δίπλα μου και τον Μιχάλη Τομαρά, που χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα στα 41 μου χρόνια να έχω τόσο καλή φυσική κατάσταση. Ξέρει τι πρέπει να δουλέψει για να είμαι στην κατάλληλη κατάσταση σε διάφορα χρονικά διαστήματα και του είμαι ευγνώμων. Ευχαριστώ τον κόουτς Βατσακλή, με τον οποίο έχουμε τρομερή χημεία. Είναι πολύ ήρεμος στον πάγκο, βγάζει εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου και με τονώνει ψυχολογικά. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ και τον Γιώργο Κωνσταντινόπουλο γιατί κάθε μέρα ήταν δύο ώρες μαζί μου και με βοηθούσε με μασάζ, ρεύματα, τέιπ κτλ. Από την πρώτη μέρα με είχε πιάσει λίγο και το χέρι μου, ο αχίλλειος συνέχισε να με ταλαιπωρεί και χωρίς φυσιοθεραπευτή δεν θα τα κατάφερνα. Τον ευχαριστώ από καρδιάς κι εύχομαι στο μέλλον να μετάσχει σε Προολυμπιακό και σαν παίκτης».
Ο Γκιώνης, που πήρε αναμνηστικό βραβείο, όπως όλοι οι προκριθέντες, ανάφερε για τη δύσκολη προσπάθειά του στο Γκιμαράες: «Σε αυτά τα τουρνουά η νιώθεις ότι όλοι είναι ίσοι. Δεν υπάρχει «είμαι καλύτερος και θα φανεί», πρέπει να έχεις μεγάλη συγκέντρωση και δυνατή ψυχολογία. Είναι πολύ ιδιαίτεροι αγώνες, είναι κάτι άλλο. Πρέπει να βρεις πολλά αποθέματα και για μένα ήταν δύσκολο σε προχωρημένη αθλητικά ηλικία. Δεν σας κρύβω ότι χτες κοιμήθηκα στις 5 το πρωί. Με τέσσερις ώρες ύπνο πήγα να παίξω. Από την υπερένταση στριφογύριζα στο κρεβάτι, σκεφτόμουν τον αντίπαλο, τα χαρακτηριστικά του, την τακτική και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Τέλος καλό, όλα καλά όμως, αφού …απέδρασα από τον Πίστεϊ μετά συνέχισα πιο δυνατός. Με τον Σλοβάκο μού φάνηκε πολύ δύσκολος ο αγώνας, μάλιστα στο 7ο σετ ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά. Γενικά ήταν δύσκολη η κατάσταση καθώς το πρωί ήταν χάλια ο αχίλλειος τένοντας και κούτσαινα».
Ο Κώστας Βατσακλής πανηγύρισε 3η ολυμπιακή πρόκριση με τον Γκιώνη και μετά την καθοριστική νίκη απέναντι στον Σίρουτσεκ άνοιξε μεγάλη ελληνική σημαία, που έχει πάρει μαζί του και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις (με αρχή το Σβέσατ της Αυστρίας και το ιστορικό ασημένιο μετάλλιο της εθνικής ανδρών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα).
«Δεν ήταν πολύ θεαματικό το ματς με τον Σίρουτσεκ, αλλά σαν σκάκι. Είχε πολλή τακτική, όπως και το παιχνίδι με τον Πίστεϊ. Πιστεύω ότι το καλύτερο ματς το έκανε με τον Ρόμπλες ο Παναγιώτης άσχετα αν έχασε. Ο στόχος επετεύχθη στο στάδιο 3 τελικά και αυτό είναι το ουσιαστικό. Μόνο χαρά, περηφάνια και ικανοποίηση νιώθουμε γιατί ήταν μία προσπάθεια πολλών μηνών που απέδωσε καρπούς. Η ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση θα έχει εκπροσώπηση και στους προσεχείς Ολυμπιακούς Αγώνες κι αυτό είναι σπουδαίο. Ο Παναγιώτης είναι μεγάλος αθλητής με φοβερή ψυχολογία, με μυαλό κι έφτασε σε νέα επιτυχία παρότι πόναγε ξανά στον αχίλλειο τένοντα», δήλωσε ο εθνικός προπονητής και συμπλήρωσε: «Είναι η 3η συνεχόμενη πρόκριση σε Ολυμπιακό τουρνουά με τον Παναγιώτη κι έχει μεγάλη σημασία για μένα διότι βλέπω ότι τον βοηθάω. Με τον Σίρουτσεκ προσπάθησα να τον κρατήσω ψύχραιμο και να του δώσω οδηγίες για κάποιες αλλαγές στην τακτική. Έτσι επέβαλλε τον ρυθμό κι έφτασε στη νίκη. Θέλω ξεχωριστά να ευχαριστήσω και τον Γιώργο Κωνσταντινόπουλο διότι η συμβολή του ήταν πολύτιμη. Ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του ως φυσιοθεραπευτής, αλλά βοήθησε πολύ και στην προπόνηση, ενώ έδωσε θετική ενέργεια σε όλη την αποστολή».
Ο Τσέχος Πάβελ Σίρουτσεκ ήταν τελικά αυτός, που πήρε το 5ο και τελευταίο ολυμπιακό εισιτήριο από το Γκιμαράες. Στον αγώνα ανάμεσα στους χαμένους των ημιτελικών στο στάδιο 3 νίκησε με 4-2 σετ τον Βρετανό Πολ Ντρίκχολ.
