Το Αποχαιρετιστήριο Χαμόγελο της Ελένης Αρτυματά: Κλείνοντας ένα Κεφάλαιο με Περηφάνια
Η Ελένη Αρτυματά, η πρωταθλήτρια στίβου, ανακοίνωσε με συγκίνηση και θάρρος το τέλος της εντυπωσιακής αθλητικής της καριέρας. Με ένα ειλικρινές και συγκινητικό μήνυμα στο Facebook, μοιράστηκε τα συναισθήματά της για αυτό το μακρύ και όμορφο ταξίδι που τώρα ολοκληρώνεται. Αντί να κλαίει για το τέλος, επέλεξε να χαμογελάσει για τα όσα έζησε και τα κατορθώματα που επιτεύχθηκαν. Η Αρτυματά τόνισε την περηφάνια της για τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες της, υπογραμμίζοντας ότι πάντα έδινε το 100% της προσπάθειας.
Εκτός από τα προσωπικά της συναισθήματα, η Αρτυματά δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όσους στήριξαν το ταξίδι της. Ειδική αναφορά έκανε στον προπονητή της, Αντώνη Γιαννουλάκη, για τις κοινές στιγμές και εμπειρίες, αλλά και στην οικογένειά της, τον σύζυγό της, και την ομοσπονδία της, που ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Απένειμε ιδιαίτερες ευχαριστίες στον αείμνηστο πατέρα της, τον μεγαλύτερο θαυμαστή της, τονίζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη της προς αυτόν.
Στο πλαίσιο αυτής της σημαντικής ανακοίνωσης, προκύπτει το ερώτημα πώς η πολιτεία θα αξιοποιήσει και θα εκμεταλλευτεί προς όφελος της κοινωνίας την λαμπρή ιστορική παρακαταθήκη που άφησε πίσω της η Αρτυματά. Το αθλητικό της παρελθόν και οι επιτυχίες αποτελούν έναν πλούτο που θα μπορούσε να ενθαρρύνει και να εμπνεύσει νέες γενιές. Η πολιτεία καλείται να αναγνωρίσει και να τιμήσει το έργο της, όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις που θα διασφαλίσουν ότι η κληρονομιά της θα συνεχίσει να ζει και να εμπνέει. Μέσα από προγράμματα, δράσεις και πολιτικές που θα ενισχύουν τον αθλητισμό και θα προάγουν τις αξίες που η Αρτυματά υπηρέτησε με τόσο πάθος, η πολιτεία μπορεί να μετατρέψει αυτή την παρακαταθήκη σε ένα ζωντανό μέρος του πολιτισμικού και κοινωνικού της υφάσματος.
Εντούτοις, το κενό που αφήνει η Ελένη είναι μεγάλο και φαίνεται να εκθέτει την ΚΟΕΑΣ, καθώς οι αγωνιστικοί της προγραμματισμοί μένουν χωρίς την παρουσία ενός τόσο σημαντικού αθλητή. Η αποχώρηση της Αρτυματά και άλλων κορυφαίων αθλητών φέρνει στο φως το πρόβλημα της έλλειψης μιας νέας γενιάς αθλητών που θα μπορούσε να αναλάβει τη σκυτάλη. Αυτή η πρόκληση επιβάλλει την ανάγκη για μια πιο στοχευμένη και βιώσιμη προσέγγιση στην ανάπτυξη και στήριξη των νέων ταλέντων, ώστε να διασφαλιστεί ότι η αθλητική παρακαταθήκη της Ελένης και των συναθλητών της δεν θα χαθεί αλλά θα συνεχίσει να ανθίζει και να εμπνέει.
Ακολουθεί η ανάρτησή της Ελένης στα ΜΚΔ:
