Επέκταση της Πολιτικής Επιρροής της Τουρκίας στον Αθλητισμό της Κύπρου: Ανησυχίες και Επιπτώσεις από την Πιστοποίηση Διαδρομών και Σταδίων σε Κατεχόμενες Περιοχές
Η παγκόσμια αθλητική κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις, καθώς η πολιτική επιρροή της Τουρκίας φαίνεται να επεκτείνεται μέσω των αθλητικών δραστηριοτήτων, με επίκεντρο τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Η πρόσφατη κίνηση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας WA να πιστοποιήσει διαδρομές για αγώνες road running σε αυτές τις περιοχές με εστίαση σε διοργανώσεις όπως Μαραθώνιος, ημιμαραθώνιος, αγώνες 10 και 5 χιλιομέτρων, αναδεικνύει ένα σύνθετο πρόβλημα που εκτείνεται πέρα από τα όρια του αθλητισμού και εισχωρεί στο χώρο της διεθνούς πολιτικής.
Σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι αγώνες δρυμού πραγματοποιούνται στις κατεχόμενες περιοχές, όπως οι αγώνες στην Αμμόχωστο ( ημιμαραθώνιο – Famagusta Half Marathon, Διεθνη ημιμαραθώνιο – International Northernland Half Marathon, Long Beach Run Half Marathon) και στην Κερύνεια (International Kyrenia Marathon / Half Marathon / 10km race). Εμφανίζονται ερωτήματα σχετικά με το πώς η WA καταγράφει επίσημα αυτούς τους αγώνες ως μέρος της Τουρκίας και κάτω από ποιες συνθήκες διεξάγονται, καθώς και πού και αν αναγνωρίζονται.
Σε ξεχωριστό θέμα, η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει συντάξει μια λίστα με εγκεκριμένα στάδια, τα οποία μόνο εάν είναι πιστοποιημένα, επιτρέπεται να φιλοξενούν αγώνες υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας ή των περιφερειακών οργανώσεων (όπως η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία). Υπάρχει η προοπτική επέκτασης αυτής της λίστας και σε περισσότερα, μεταξύ των οποίων κορυφαία εθνικά στάδια και άλλα της κατηγορίας E ή ίσως και F που συνυπολογίζονται στα παγκόσμια κατατακτήρια.
Εντός αυτής της λίστας, δύο εγκαταστάσεις στις κατεχόμενες περιοχές, συγκεκριμένα στην Αμμόχωστο και στη Μόρφου της Λευκωσίας, έχουν ενταχθεί ως class2 και αναφέρονται ως μέρος της Κύπρου. Από αυτό προκύπτουν ερωτήματα για το πώς διαμορφώθηκαν αυτές οι πιστοποιήσεις, σε συνεργασία με ποιον και ποιοι αγώνες αναγνωρίζονται εκεί.
Ειδικοί αναφέρουν ότι η εν λόγω κίνηση μπορεί να ερμηνευθεί ως μια στρατηγική επέκτασης της τουρκικής πολιτικής επιρροής, η οποία μέσω του αθλητισμού αποζητά μεγαλύτερη διεθνή αποδοχή και νομιμοποίηση. Η επικίνδυνη δυναμική αυτής της εξέλιξης έγκειται στην πιθανότητα αναπαραγωγής παρόμοιων τακτικών και σε άλλα αθλήματα, διευρύνοντας έτσι το πεδίο πολιτικής και διπλωματικής αντιπαράθεσης.
Παράλληλα, υπάρχει η ανησυχία ότι τέτοιες εξελίξεις μπορεί να υπονομεύσουν τις βασικές αρχές του αθλητισμού, όπως η αλληλεγγύη, η ομαδικότητα και η απομάκρυνση από πολιτικές και εθνικιστικές διενέξεις. Το αθλητικό κίνημα, το οποίο ιστορικά έχει συμβάλει στην προώθηση της ειρήνης και της κατανόησης μεταξύ των λαών, ενδέχεται να βρεθεί στο επίκεντρο πολιτικών αντιπαραθέσεων, ανατρέποντας τις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε.
Ενώ οι οργανώσεις και τα κράτη-μέλη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας επιδιώκουν τη διασφάλιση της τήρησης των αθλητικών κανόνων και της δίκαιης ανταγωνιστικότητας, η δυνατότητα πολιτικής εκμετάλλευσης των αθλητικών δραστηριοτήτων αποτελεί μια υπαρκτή απειλή που απαιτεί άμεση προσοχή και αντίδραση. Η σταθερότητα και η ακεραιότητα του διεθνούς αθλητισμού εξαρτώνται από τη διατήρηση των αρχών του και την αντίσταση σε προσπάθειες πολιτικοποίησης που θέτουν σε κίνδυνο την αυθεντική του έννοια και λειτουργία.
