Δεν ήταν επιτυχημένη ή τουλάχιστον δεν ήταν επιτυχημένη στο βαθμό που υπολόγιζαν κάποιοι αλλά και ο γράφων η παρουσία των αθλητών του στίβου στους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης στη Μάλτα.
Δεν είναι κακό να παραδεχθείς ή στη δική μου περίπτωση να γράψεις την άποψή σου για κάτι που παρακολουθείς στενά και φυσικά δεν είναι στόχος η μηδενιστική κριτική αλλά να αναζητηθούν τα λάθη– όχι των αθλητών αλλά του συνολικού σχεδιασμού- από πλευράς της ΚΟΕΑΣ, του ΚΟΑ αλλά και της Πολιτείας.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν με το εθνόσημο στο στήθος είτε κατέκτησαν κάποιο μετάλλιο είτε όχι. Η προσπάθεια τους όλα αυτά τα χρόνια, οι μικρές ή μεγάλες θυσίες τους, οι κόποι τους υπό αντίξοες συνθήκες- δεν μπορούν να συγκριθούν με κανένα μετάλλιο σε ΑΜΚΕ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ «ΣΤΗΡΙΞΗ»
Οι πλείστοι εκ των αθλητών του στίβου που αγωνίστηκαν στους ΑΜΚΕ δεν έχουν σοβαρή οικονομική βοήθεια από πλευράς των αρμοδίων με αποτέλεσμα να εργάζονται 8, 10 ή και 12 ώρες ώστε να έχουν εισόδημα ικανό για να «ικανοποιήσει» τις βασικές ανάγκες τους.
Το πιο πάνω δεν αποτελεί δικαιολογία. θα μου πείτε τα παιδιά από τη Μάλτα ή το Λουξεμβούργο δεν εργάζονται; Δεν έχω απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα, έχω να πω όμως ότι η έλλειψη ολοκληρωμένης πολιτικής και σχεδιασμού για τους αθλητές (ΟΧΙ μόνο του στίβου) δημιουργεί στρεβλώσεις και προβλήματα που αργά ή γρήγορα, όσο ταλαντούχοι και να είναι οι αθλητές θα έβγαιναν στον «αφρό».
Σύμφωνα με έγκυρα δημοσιεύματα στη Μάλτα, είχε ανακοινωθεί από τον Φεβρουάριο ότι κάθε Μαλτέζος αθλητής-αθλήτρια που κερδίσει χρυσό μετάλλιο στους ΑΜΚΕ θα λαμβάνει επιταγή 10.000 ευρώ, ενώ αναφέρεται στα τοπικά σαϊτ ότι έχουν δαπανηθεί 5.000.000 ευρώ σε προπονητικά προγράμματα των αθλητών ειδικά για τους ΑΜΚΕ ενώ άλλα 60.000.000 δόθηκαν για τους αγωνιστικούς χώρους που φιλοξένησαν τη διοργάνωση, με σκοπό και στόχο η «επένδυση» αυτή που έγινε να φέρει πολλαπλά οφέλη στη κοινωνία της χώρας καθώς και στην αθλητική της κουλτούρα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ «ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ»
Ναι, οι Μαλτέζοι είχαν κινητοποιήσει μηχανισμούς και έδωσαν διαβατήρια σε αθλητές που δεν είναι Μαλτέζοι και δεν διαμένουν ούτε στη Μάλτα. Χαρακτηριστικό το δημοσίευμα τοπικής ιστοσελίδας στη Μάλτα όπου αναφέρεται πως ίσως έγιναν και παρατυπίες για να εγγραφούν κάποιοι αθλητές με τους αρμόδιους να αναφέρουν ότι όλα έγιναν νομότυπα, κάνοντας λόγο για «χαριστικές υπηκοότητες» που υπάρχει παραθυράκι στο νόμο.
Αθλήτρια της επιτραπέζιας αντισφαίρισης κατήγγειλε ότι από τους 12 αθλητές που θα εκπροσωπούσαν την χώρα στους ΑΜΚΕ μόνο 3 είναι Μαλτέζοι. Τρανταχτό παράδειγμα ο αθλητής Dmitrj Prokopcov που μέχρι τον Μάιο του 2023 αγωνιζόταν για τη Τσεχία. Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και για καλαθοσφαιριστές αλλά και για τενίστες όπως o Matija Pecotic που ζει και εργάζεται στη Φλώριδα των ΗΠΑ.
Τα πιο πάνω ωστόσο δεν είναι ο λόγος που η Κύπρος δεν τερμάτισε πρώτη στον πίνακα των μεταλλίων. Το ξεκαθάρισμα έγινε ώστε να αποδοθεί το κομμάτι της αλήθειας που αναλογούσε στη δήλωση που είχε γίνει από πλευράς του Αρχηγού αποστολής της χώρας μας στους ΑΜΚΕ κάνοντας τον απολογισμό του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ»
Ένα σημαντικό κομμάτι στο οποίο φαίνεται πως «πάσχει» ο κυπριακός αθλητισμός. Για την πρωτιά σε μια διεθνή διοργάνωση -ή την επιτυχημένη παρουσία έστω- χρειάζεται μελέτη αλλά και σωστός σχεδιασμός. Τι περιλαμβάνει ο σχεδιασμός; Κάλυψη των αναγκών των αθλητών, σωστή προετοιμασία και επίγνωση των πραγματικοτήτων. Ήταν οι ΑΜΚΕ αγώνες για τους αθλητές του υψηλού αθλητισμού; Θα κερδίζαμε άλλα δύο χρυσά μετάλλια με την παρουσία των διεθνών μας Τραϊκοβιτς και Φωτοπούλου; Πολύ πιθανόν αφού οι επιδόσεις τους ήταν πολύ πιο πάνω από τον ανταγωνισμό. Είναι όμως αυτό το πρόβλημά μας ή είναι άλλη μια δικαιολογία;
Ταπεινή μου άποψη, ο σχεδιασμός, ο όποιος σχεδιασμός υπάρχει, θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, θα πρέπει να μπορεί να «λύσει» τα πόδια των αθλητών ώστε να επικεντρώνονται μόνο στις προπονήσεις και τους στόχους τους. Την παρούσα φάση έχουμε χάσει το λογαριασμό σχετικά με το πόσα σχέδια έχει ο ΚΟΑ με τι απολαβές, τι οφέλη για τους αθλητές, πόσους απ’ αυτούς καλύπτει και σε ποιο βαθμό.
Αν καλύπτει τους αθλητές θα μπορεί να συμπεριλάβει και τους προπονητές τους(;) ή θα συνεχίσουν να αμείβονται με 400 ευρώ το μήνα από τους γυμναστικούς συλλόγους, κάνοντας και αυτοί δύο δουλειές και έτσι κουρασμένοι και «μισοάδειοι» από ενέργεια να μην μπορούν πολλές φορές να ανταποκριθούν στο βαρυφορτωμένο πρόγραμμα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προπονητής στίβου που δούλευε ως φρουρός ασφαλείας τα βράδια για να μπορεί να προπονεί τα απογεύματα ενώ άλλος γυμνάζει αθλητές μόνο τα πρωινά γιατί εργάζεται τα απογεύματα, αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει την οικογένειά του. Για να είμαι δίκαιος υπάρχουν και κάποιοι προπονητές που αμείβονται εξαιρετικά καλά, αλλά είναι μετρημένοι στο ένα χέρι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ «ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ»
Την ίδια ώρα που στις 14 Ιουνίου η Μάλτα ετοιμάζει μια μεγάλη γιορτή, για να τιμήσει τους τοπικούς της «ήρωες» που χάρισαν στη χώρα 97 μετάλλια μεταξύ των οποίων 38 χρυσά και καλεί τους κατοίκους της χώρας να έρθουν και να γνωρίσουν αυτούς τους αθλητές (σωστό μαρκετινγκ δημιουργίας προτύπων), παρακολουθώντας και συναυλία με δύο δημοφιλείς καλλιτέχνες κάποιοι στην Κύπρο θα πρέπει να συνεδριάσουν σοβαρά, να θέσουν τα ζητήματα στο τραπέζι και από την επόμενη μέρα να «σηκώσουν τα μανίκια» και να δώσουν στους αθλητές μας δύο λόγους για να συνεχίσουν να ονειρεύονται, να συνεχίσουν να παλεύουν να συνεχίσουν να βάζουν στόχους.
Μιλήστε τους, είμαι σίγουρος έχουν πολλά να σας πουν. Ακούστε τους, είμαι σίγουρος θα βγάλετε χρήσιμα συμπεράσματα.
Δεν θα φτάσουν πολλοί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πιθανόν κάποιοι από αυτούς ούτε και στους Μεσογειακούς ή Κοινοπολιτειακούς, είναι όμως παιδιά που προσπαθούν σκληρά, που έχουν πέσει και έχουν ξανασηκωθεί δεν ξέρω όμως μέχρι πότε. Καλό θα ήταν όλοι μας να ξαναγνωριστούμε…!
